Δεν έβρεχε όταν ο Νώε έχτισε την κιβωτό
Η έγκριση του Χωροταξικού της Ηπείρου, προδιαθέτει γι΄ αυτή του Ιονίου, που αναμένεται.
Άλλωστε οι δυο Περιφέρειες είναι τόσο συμπληρωματικές όσο και ανταγωνιστικές. Κατάσταση ιδιαιτέρως σημαντική στο περιβάλλον της νέας γεωγραφίας. Η αναπροσαρμογή αξιών και ρόλων πραγματώνεται στη μεγάλη κλίμακα, ευρύτερη της εθνικής. Ο λόγος γίνεται για κομβικές περιοχές και δρόμους, για τον προσανατολισμό και την ισχύ των οποίων συχνά ερίζουν όλοι οι παγκόσμιοι παίκτες.
Υπό μία έννοια, το κυρίως ανταγωνιστικό ζευγάρι, είναι οι δυο πόλεις-πόλοι, της Κέρκυρας και των Ιωαννίνων. Σε πλείστες όσες περιπτώσεις διεκδικούν τον ίδιο ρόλο στην περιοχή. Εκείνον του επίκεντρου της κύριας δραστηριότητας, του σταυροδρομιού, του κόμβου. Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα ενός εκάστου, στοιχίζονται και σταθμίζονται ενώ δεν είναι καθόλου σίγουρο πως το ευρωπαϊκό πλαίσιο της ανάδειξής τους επαρκεί. Τόσο ως προς το ύψος της χρηματοδότησής της όσο κυρίως αναφορικά με τη φιλοσοφία και το τελικό ( ζητούμενο. Η γερμανική κυριαρχία επί των ευρωπαϊκών πραγμάτων, συχνά διαγκωνίζεται με τις άλλες οπτικές, πρωτίστως την αγγλοσαξονική, ενώ και ο υδροκεφαλισμός της Αθήνας δεν επιτρέπει στην όλη συζήτηση να σταθεί στα γράδα της.
Δεν θα ήταν υπερβολή να ειπωθεί ότι η πρώτη «χωροταξική» προϋπόθεση για την ανάδειξη των νέων ρόλων της ελληνικής περιφέρειας, είναι η αποσυμφόρηση του εθνικού κέντρου. Εκεί που χαμηλώνει ο βαθμός απόδοσης κάθε ενέργειας και αποτρέπεται κάθε έννοια ορθολογισμού και τάσης αειφορίας, όποια επιφύλαξη και νάχει κανείς για το περιεχόμενο των όρων. Υπ' αυτό το πρίσμα, οι προδιαγραφές και οι μέθοδοι εκπόνησης των περιφερειακών Χωροταξικών, είναι επιεικώς μίζεροι ενώ η ελληνικώς αναπόφευκτη καθυστέρηση στην έγκριση και την εφαρμογή τους, τα καθιστά, κατά κανόνα, «πουκάμισο αδειανό».
Ισχυρότερη τεκμηρίωση αποτελεί η επιβολή συχνά αλλότριων επιλογών μεγαλύτερης κλίμακας στην περιοχή, που υποχρεώνει στα Σχέδια να προσαρμοστούν σ' αυτές αντί να ισχύει το αντίθετο ενώ το παραθυράκι των ειδικών Χωροταξικών γίνεται το όχημα της υπονόμευσης του «ξεπερασμένου» Γενικού Σχεδίου. Αυτά τα σημάδια διοικητικής υπανάπτυξης αλλοιώνουν αλλά δεν καταργούν την αξία και το ενδιαφέρον για την περιοχή. Αυτή θα εξακολουθεί να ψάχνει να βρει την ταυτότητά της ανάμεσα στις αντιφάσεις της αξίας και της ελλιπούς αξίωσης, για την οποία δεν ευθύνεται αποκλειστικά και πάντα η ίδια.
