Η μεγάλη εικόνα πίσω από τα Σκόπια

Ο πρωθυπουργός της γείτονος, Ζόραν Ζάεφ, συστήθηκε στο ευρύτερο κοινό, εκείνη τη βραδιά της επεισοδιακής συνεδρίασης της Βουλής (27.4.2017) με ανοιγμένο το κεφάλι. Αξιωματούχοι και οπαδοί της σημερινής αντιπολίτευσης είχαν εισβάλει ώστε να αποτρέψουν την ανάδειξη στην προεδρία του Σώματος, του Αλβανού, άλλοτε μαχητή αυτονομιστή, Ταλάτ Τζαφέρι. Τελικώς η εκλογή «μέτρησε», σηματοδοτώντας έκτοτε την συμμαχία του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος με τα αλβανικά, εθνοτικά κόμματα της πΓΔΜ. Τον συσχετισμό δηλ., που ανέδειξε τον Ζ. Ζάεφ πρωθυπουργό, μετ' ου πολύ. Τον συσχετισμό των πολιτικών δυνάμεων, που εισέπραξε και την Κυριακή στο δημοψήφισμα υπέρ του ο Ζάεφ και η Συμφωνία των Πρεσπών. Οι περισσότεροι Σλάβοι δεν πήγαν να ψηφίσουν. Χαρακτηριστική απόδειξη, η πιο χαμηλή συμμετοχή στην Επικράτεια, που σημειώθηκε στο συμβολικό Ίλιντεν (σ.σ. εκεί όπου πρωτοεκδηλώθηκε η φερώνυμη εξέγερση εναντίον της Υψηλής Πύλης από τους Σλάβους κυρίως, στα 1903, για την απελευθέρωση της Μακεδονίας από την Οθωμανική κυριαρχία). Μόλις το 17% πήγε στην κάλπη!

Η αποκάλυψη του σχεδιασμού, που περιλαμβάνει τη διευθέτηση όλων των Νοτιοβαλκανικών εκκρεμοτήτων, μια μετά την άλλη, ως συνέχεια του διαμελισμού της άλλοτε κραταιάς Γιουγκοσλαβίας, δεν βρίσκει σύμφωνες ούτε το Βελιγράδι ούτε τη Μόσχα. Τα σχέδια για το μέλλον του Κοσσυφοπεδίου με παλιομοδίτικες εισηγήσεις εθνικής καθαρότητας για την ανταλλαγή εδαφών και πληθυσμών, αντιστρατεύονται τον κοσμοπολιτισμό, στον οποίο τυλίχτηκε η Συμφωνία των Πρεσπών. Έτσι η υπόθεση των Σκοπίων δεν μπορούσε να ξεφύγει αυτής της αντιφατικής αφήγησης. Με τούτα και με 'κείνα, ο πρόεδρος Παυλόπουλος ξιφούλκησε κατά τον Τσάμηδων από την Παραμυθιά το Σάββατο ως άλλος Ναπολέων Ζέρβας ενώ οι Σέρβοι έστειλαν στο ετήσιο μνημόσυνο στο νησί του Βίδο, τον υπουργό Εργασίας, εκεί που άλλοτε προεξήρχε ο πρόεδρος της Χώρας. Από τον Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς στον Τόμισλαβ Νίκολιτς!
Και μπορεί ο Ελ. Βενιζέλος να αποστόμωνε τον Δ. Ράλλη στη Βουλή, τον Οκτώβριο του 1915, λέγοντας ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να μεγαλώσει αλλά ούτε καν να ζήσει, αν βρεθεί αντίθετη «προς τας κρατούσας της θαλάσσης δυνάμεις», που είναι πρωταρχικά η Μεγάλη Βρετανία και δευτερευόντως η Γαλλία και η Ιταλία, οι δυνάμεις της λεγόμενης Αντάντ (μαζί με τη Ρωσία), όμως έναν αιώνα μετά η γεωγραφία αλλάζει. Ρωσία και Γερμανία συνεργάζονται (σ.σ. ξανά) και στον δεύτερο, βόρειο αγωγό φυσικού αερίου ενώ ανακτώντας δυνάμεις και πόντους χειραφετούνται εκ νέου στη μεγάλη γεωπολιτική σκακιέρα. Δεν συμμερίζονται την ιστορική πρωτοκαθεδρία των Αγγλοσαξόνων. Η νέα γεωγραφία γι' αυτούς, δεν είναι γραμμική συνέχεια αλλά τομή και φροντίζουν να το δείχνουν σε κάθε ευκαιρία. Μπροστά σ' αυτήν, τη μεγάλη εικόνα, το πολιτικό μέλλον του Καμμένου είναι μια μικρή λεπτομέρεια...