Βλέπω φτωχούς ανθρώπους με πληγωμένο εγωισμό...*

Ο νεοσύλλεκτος έχωνε την κεφάλα του στην τρύπα του σκηνικού και το αμήχανο χαμόγελό του απαθανατιζόταν με την επιγραφή της κληρουχίας (σ.σ. για το Ναυτικό), το όνομα του στρατοπέδου κλπ. Ένας, ένας, όλοι περνάγανε από τον φωτογράφο που έκανε χρυσές δουλειές και 'μεις στέλναμε το άχαρο στιγμιότυπο στη μάνα και το κορίτσι! Αυτό θύμισε ο Παπανδρέου στο Καστελόριζο κι ο Αλέξης στα ψηλά της Ιθάκης. Έβαλαν το κεφάλι τους στο ειδυλλιακό φόντο και εξετέλεσαν έτσι τις επικοινωνιακές τους υποχρεώσεις. Τα λόγια άλλωστε είναι περιττά. Αύριο όλοι θα θυμούνται ένα κεφάλι στην τρύπα ενός φόντου και το όνομα της ...σειράς κατάταξης από κάτω σαν υπογραφή.

Κι επειδή το μυαλό σου παίζει περίεργα παιχνίδια στην συνέχεια εκείνου του μίζερου στρατιωτικού ενθύμιου ήλθαν οι στίχοι του Νιόνιου στον «λαϊκό τραγουδιστή»* για το Happy day του Βούλγαρη και πλημμύρισε η μνήμη με τη βαριά φωνή του Μιχάλη Μενιδιάτη «... Να απολυθώ, να φύγω τι θ’ αντικρίσω, τι θα βγει, τούτο το καψόνι μοιάζει να είν’ ολόκληρη η ζωή»!
Είναι δύσκολο να συμμεριστεί κανείς την επικοινωνιακή αισιοδοξία του τέλους των Μνημονίων, την απόδειξη του συνετισμού και της δήλωσης μετανοίας του. Δεν είναι ο Guardian ούτε οι αντιπολιτευτικές αθλιότητες που εγκατέλειψαν τον Μεγαλέξανδρο και μας μπήκαν εσχάτως στο Μάτι, αποφεύγοντας όπως ο διάολος το λιβάνι τις αναφορές στην πραγματική πολιτική. Ξέρουν πολύ καλά ότι εάν δεν εξευμενίσουν το θηρίο των δανειστών και επικυρίαρχων δεν υπάρχει περίπτωση να δουν δεδηλωμένη ακόμα κι αν τα γένια τους φτάσουν σε μήκος και στριφνάδα τα μούσια του Ψαραντώνη! Κι έτσι παλεύουν ν' αποδομήσουν τις επικοινωνιακές παρλάτες, να πληγώσουν το σκηνικό, να παραθέσουν τον Καβάφη με νόημα, να παίξουν με τον Οδυσσέα, την Ιλιάδα και τον Πάτροκλο, την ωραία Ελένη κι όποια άλλη εξυπνάδα κατεβάσει ο νους του ανθρώπου αρκεί να χωράει στο κοστούμι του επιτρεπόμενου αριθμού χαρακτήρων του twitter.
Κι απομένει έτσι ως happy end ο τελευταίος στίχος της ύστερης ραψωδίας στην Οδύσσεια σε ελεύθερη μετάφραση: ... Όταν η είδηση της σφαγής των μνηστήρων διαδίδεται στην πόλη, οι συγγενείς τους οπλίζονται κι επιτίθενται στον Οδυσσέα και στους δικούς του. Με παρέμβαση της Αθηνάς η επίθεση αποκρούεται και επέρχεται συμφιλίωση. Καλή νύχτα και καλή τύχη!