Αφήστε με να ολοκληρώσω

στον προφανώς «αντίπαλο» καλεσμένο. Εάν δεν τους αρέσει η απάντηση που εκείνος αρχίζει να δίνει, τον τσεκουρώνουν, εγκαλώντας τον στην τάξη. Εάν ο αντίπαλος παρακούσει, βγάζοντας και έναν κάποιον τσαμπουκά, προτείνοντας τη διάθεση να πει τελικώς αυτό που ο ίδιος θέλει να πει, τότε αρχίζει το παραμύθι «δεν έχουμε άλλο χρόνο», αφορμή για ένα ακόμα καπέλωμα από τον συντονιστή της συζήτησης ενώ συνήθως η φράση του καλεσμένου μένει εκκρεμής και απολύτως σκεπασμένη από τα όσα ξαναλέει ο δημοσιογράφος.

Οι κωδικοποιημένες ερωταπαντήσεις κατά κανόνα έχουν ήδη χιλιοκαταναλωθεί, στη Βουλή σε δημόσιες δηλώσεις. Κι έτσι αναταλλάσονται σε κωδικοποιημένα κουτάκια του είδους «εάν πεις αυτό εγώ θα πω εκείνο». Σπανίως αν όχι ποτέ, λαμβάνονται κάποιες αποστάσεις από την ανταλλαγή αυτών των συγκυριακών και ευκαιριακών αποφθεγμάτων. Ο λόγος βιάζεται σε μια δημόσια αρένα που κανείς δεν δείχνει να βιάζεται. Απλώς συντηρείται μια κατά κανόνα ελλειπτική αντιπαράθεση, που πείθει μόνον τους φανατικούς και τους προσδοκώντες. Πόσοι νάναι αυτοί;

Η αναφορά μας γίνεται  in rem (επί του θέματος) και όχι επί προσωπικού. Όμως δεν λείπουν κι εκείνες οι φιγούρες, που φέρνουν και τα τηλεοπτικά νούμερα και γι' αυτό ευνοούνται των προσκλήσεων, ξημεροβραδιαζόμενοι στα πλατό. Ο κοινός τους τόπος, το υπερμεγέθες «εγώ» συνεπικουρούμενου του ναρκισισμού. Κάνουν σα να μη τους νοιάζει καν το θέμα τόσο, όσο η δική τους επίδοση. Δεν πρόκειται να συγκλίνουν με κανέναν και με τίποτα. Η επικράτησή τους είναι μονόδρομος. Ο λόγος τους ακόμα κι αν είναι προικισμένος, είναι γεμάτος μπλόφες και λεκτικούς εκβιασμούς. Έχουν μελετήσει πότε και πως να διακόπτουν. Συχνά σεληνιάζονται και τέλος έχουν αποκτήσει προνομιακές σχέσεις με τους παραγωγούς τέτοιων συζητήσεων εφόσον η δίκή τους η αρρώστια σέρνει μια προσδοκία αμοιβαίου οφέλους.

Η ίδια κατάσταση και στα κοινωνικά δίκτυα. Ένα κομπόστ κοινοτυπιών κομματικής ορθότητας με φλύαρες ανοησίες, πλασσάρεται σαν πολιτικός λόγος, δεχόμενος τον ιδίου φυράματος αντίλογο. Εν κατακλείδι το καθεστώς του δημοσίου λόγου προδιαθέτει πως η κρίση έχει μακρύ δρόμο ακόμα, όποιος κι αν είναι ο νικητής των επόμενων εκλογών...