Προς αψίκορους επιστολή

Εάν η κατάσταση ήταν σημερνή θ'αναζητούνταν το δήγμα της συγκυρίας. Δεν είναι όμως. Πάντοτε έτσι ήταν, κι ο λόγος απλός: Οι εκλογές δεν αλλάζουν τα πράγματα, συνήθως αποτυπώνουν με τον διαυγέστερο τρόπο την εικόνα των πραγμάτων. Άλλωστε κάθε συλλογικότητα στους Κορφούς, και ο Τύπος βεβαίως, είμαστε υπόλογοι για τα επιτεύγματά μας, δηλ. το επίπεδο των δημοσίων πραγμάτων και του εξ' αυτών λόγου. Όσοι απλώς (;) κάνουν ένα βήμα πίσω, προκειμένου να παραμείνουν αλώβητοι από την πραγματικότητα, πλανώνται. Αυτή (σ.σ. η πραγματικότητα) είναι κατάσταση, από την οποία κανείς δεν ξεφεύγει ούτε μπορεί να αγνοήσει τις συνέπειές της.

Δεν είναι λίγες οι φορές που η σύγκρουση είναι εκκωφαντική και ταυτοχρόνως ψυχοφθόρα. Αλίμονο όμως κι αυτό το χαρακτηριστικό της, από μόνο του, δεν πληροί τις προϋποθέσεις ώστε να αποδοθεί, σώνει και καλά, ως τοκετός! Κι ας δηλώνουν πλείστοι όσοι μαιευτήρες και μαίες νέων καταστάσεων και καινούργιων ηθών. Άλλωστε τόσον οι προϋποθέσεις συμμετοχής του Καλλικράτη στην Αυτοδιοίκηση όσο και κάθε άλλη σε συλλογικότητες και θεσμούς, όπως είναι και το Επιμελητήριο, για να ικανοποιηθούν απαιτείται μέγα πλήθος και για την συγκρότηση των ψηφοδελτίων ακόμα. Ούτε η μεγάλη συμμετοχή όμως είναι η λυδία λίθος και σ' αυτήν την περίπτωση...

Όλες αυτές οι ιδιότητες αποκτούν σημασία και νόημα τις περιόδους εκείνες που η ευθύνη και η κοινωνική συνείδηση βρίσκονται στα καλύτερά τους. Τότε το επίδικο δεν εξαντλείται στη ρητορική δεινότητα και τα επιχειρήματα αλλά γονιμοποιεί το προφανές της κοινωνικότητας και της αλληλεγγύης. Πολλές φορές ξεπερνώντας ακόμα και ταξικές καταβολές και κατά συρροήν ιδιοτέλειες! Θεωρίες; Όχι βέβαια! Και η πιο πρόσφατη ιστορία έχει να παρουσιάσει τέτοιες εξάρσεις, για τα αποτελέσματα των οποίων μπορεί και να περηφανευόμαστε μια ζωή.
Κι αν κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί τώρα, τουλάχιστον ηρεμείστε προσπαθώντας να συνεννοηθείτε. Δεν σας χωρίζει άλλωστε και ιδεολογική άβυσσος...