Το δίλημμα του Κώστα Νικολούζου
Editorial
28 Ιουλίου 2017
/ 12:43
Η παραίτηση του αντιδημάρχου Ραιδεστινού, όσο διπλωματικά και να ερμηνεύεται, σπάει έναν ακόμα κρίκο της αλυσσίδας της Νέας Ριζοσπαστικής Κίνησης, που διοικεί τον Δήμο.
Στο μέσον της θητείας τους, δεν είναι λίγα τα στελέχη της, που απομακρύνονται. Φαίνεται ότι στη δραματική συνάντηση της δημοτικής ομάδας του Κ. Νικολούζου, πριν από δυο εβδομάδες, δεν γεφυρώθηκαν οι διαφορές. Κι έτσι μπορεί να μην παραιτήθηκε ο δήμαρχος ενώπιον των συνεργατών του, το κάνουν όμως εκείνοι!
Αν παρακάμψει κανείς την σπερμολογία αλλά και τις προσχηματικές ερμηνείες, με τις οποίες περιβάλουν οι αποστασιοποιημένοι τις αποφάσεις τους, είναι βέβαιο ότι απαιτείται μια ξεκάθαρη, πολιτική εξήγηση. Αναγκαία ώστε να συνεχίσει η δημοτική πλειοψηφία και η εξ' αυτής εκτελεστική ηγεσία να ικανοποιούν τις υποχρεώσεις τους, πολύτιμη όμως και για τα στελέχη του κόμματος και του χώρου, που θα ήθελαν να εμπλακούν με τα της αυτοδιοίκησης στο προσεχές μέλλον.
Δεν μπορεί να παραβλέψει κανείς ότι όσο και τα ζητήματα της αυτοδιοίκησης να συγκαταλέγονται σε 'κείνα της αποκαλούμενης και χαμηλής πολιτικής, το ρήγμα του καλοκαιριού του 2015 στον ΣΥΡΙΖΑ, έσπασε κατά πολλούς τον γονιδιακό κώδικα του κόμματος. Δεν είναι λίγοι εκείνοι, που ανεξάρτητα αν πήγαν στην Λαϊκή Ενότητα ή απλώς διατήρησαν αποστάσεις, δεν αισθάνονται την υποχρέωση να υπηρετήσουν την πολιτική του υποχρεωτικού ρεαλισμού, που επέβαλε ο οδυνηρός συμβιβασμός πριν από δυο χρόνια. Σ' αυτήν την ατμόσφαιρα είναι πρόδηλο ότι ευδοκιμεί η διάθεση αποστράτευσης. Ίσως μάλιστα να πρυτανεύει και η επιλογή της αναζήτησης εκ νέου του νήματος μιας ριζοσπαστικής, πολιτικής συμπεριφοράς.
Η ρητορική του Τσίπρα δεν τους εμπνέει και έτσι τα ανοιχτά μέτωπα του Δήμου μπορεί και να μοιάζουν καταναγκαστικά έργα.
Αυτά για τους Συριζαίους διότι οι όποιοι άλλοι, εκλεκτοί και αξιοσέβαστοι κατά τα λοιπά, είχαν άλλες αφετηρίες και πιθανότατα άλλους προσανατολισμούς. Το πλαίσιο της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης άλλωστε μπορεί να είναι σαν το διαστελόμενο σύμπαν όμως στα ζητήματα εξαιρετικά συγκεκριμένης πολιτικής εφαρμογής δεν αποδεικνύεται πάντα και τόσο ευέλικτο...
Όπως όμως και νάχουν τα πράγματα, οι τοπικές Διοικήσεις θα υπάρχουν με την παρούσα σύνθεση για άλλα δυόμισι χρόνια (σ.σ. με τη φημολογούμενη διεύρυνση της θητείας τους έως 31.12.2019), χρόνος επαρκέστατος για τη διαμόρφωση ενός πιο αποφασιστικού προφίλ και αποτελεσματικού έργου.
Αν παρακάμψει κανείς την σπερμολογία αλλά και τις προσχηματικές ερμηνείες, με τις οποίες περιβάλουν οι αποστασιοποιημένοι τις αποφάσεις τους, είναι βέβαιο ότι απαιτείται μια ξεκάθαρη, πολιτική εξήγηση. Αναγκαία ώστε να συνεχίσει η δημοτική πλειοψηφία και η εξ' αυτής εκτελεστική ηγεσία να ικανοποιούν τις υποχρεώσεις τους, πολύτιμη όμως και για τα στελέχη του κόμματος και του χώρου, που θα ήθελαν να εμπλακούν με τα της αυτοδιοίκησης στο προσεχές μέλλον.
Δεν μπορεί να παραβλέψει κανείς ότι όσο και τα ζητήματα της αυτοδιοίκησης να συγκαταλέγονται σε 'κείνα της αποκαλούμενης και χαμηλής πολιτικής, το ρήγμα του καλοκαιριού του 2015 στον ΣΥΡΙΖΑ, έσπασε κατά πολλούς τον γονιδιακό κώδικα του κόμματος. Δεν είναι λίγοι εκείνοι, που ανεξάρτητα αν πήγαν στην Λαϊκή Ενότητα ή απλώς διατήρησαν αποστάσεις, δεν αισθάνονται την υποχρέωση να υπηρετήσουν την πολιτική του υποχρεωτικού ρεαλισμού, που επέβαλε ο οδυνηρός συμβιβασμός πριν από δυο χρόνια. Σ' αυτήν την ατμόσφαιρα είναι πρόδηλο ότι ευδοκιμεί η διάθεση αποστράτευσης. Ίσως μάλιστα να πρυτανεύει και η επιλογή της αναζήτησης εκ νέου του νήματος μιας ριζοσπαστικής, πολιτικής συμπεριφοράς.
Η ρητορική του Τσίπρα δεν τους εμπνέει και έτσι τα ανοιχτά μέτωπα του Δήμου μπορεί και να μοιάζουν καταναγκαστικά έργα.
Αυτά για τους Συριζαίους διότι οι όποιοι άλλοι, εκλεκτοί και αξιοσέβαστοι κατά τα λοιπά, είχαν άλλες αφετηρίες και πιθανότατα άλλους προσανατολισμούς. Το πλαίσιο της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης άλλωστε μπορεί να είναι σαν το διαστελόμενο σύμπαν όμως στα ζητήματα εξαιρετικά συγκεκριμένης πολιτικής εφαρμογής δεν αποδεικνύεται πάντα και τόσο ευέλικτο...
Όπως όμως και νάχουν τα πράγματα, οι τοπικές Διοικήσεις θα υπάρχουν με την παρούσα σύνθεση για άλλα δυόμισι χρόνια (σ.σ. με τη φημολογούμενη διεύρυνση της θητείας τους έως 31.12.2019), χρόνος επαρκέστατος για τη διαμόρφωση ενός πιο αποφασιστικού προφίλ και αποτελεσματικού έργου.
