«Με το όπλο παρά πόδα» στο κυπριακό

Υπενθυμίζεται ότι στην κατά κανόνα φλύαρη χώρα μας, τελευταία και στο πλαίσιο της αναθεώρησης του καθεστώτος που συντελείται δια των όπλων από τουλάχιστον τον 69ο μεσημβρινό έως τον 13ο ανατολικά, εκφράστηκαν και οι θεωρίες ότι επίκειται η διάλυση της Τουρκίας, που προφανώς θα έθετε  το κυπριακό και την επίλυσή του σε άλλη ιστορική βάση, αντίθετη εκείνης που έκανε την Κύπρο κτήμα των Εγγλέζων όταν την παραχώρησε η πνέουσα τα λοίσθια Υψηλή Πύλη. Η πρόσφατη διάσκεψη για την «επίλυση του κυπριακού» δεν ήταν το προϊόν της ωριμότητας των συγκλινουσών θέσεων κι αυτό φάνηκε. Εκείνο που πιστώνεται στον Ν. Κοτζιά και την ελληνική διπλωματική αποστολή στο Κρανς Μοντανά είναι ότι δεν έπεσε μέσα στην παγίδα, που είχε στηθεί είτε λόγω των στρατηγικών προσδοκιών των Αγγλοσαξόνων είτε εξαιτίας της προϊούσας διπλωματικής υποτίμησης του ΟΗΕ. Απόδειξη της οποίας είναι ότι λίγο ανατολικότερα, τα ανάλογα ζητήματα «λύνονται» απευθείας από τους διεθνείς πρωταγωνιστές τους, αλίμονο δίχως την ανάγκη της άλλοτε κομβικού χαρακτήρα θεσμικής εμπλοκής του!

Κι έτσι θα παραμείνουμε, ένθεν κακείθεν του Αιγαίου, με «το όπλο παρά πόδα» σε μια γιγαντιαία και παγκόσμιας σημασίας αναθεώρηση των σφαιρών επιρροής στην επίμαχη περιοχή, εκεί όπου η επιλογή στρατοπέδου θα υποδεικνύει και την αναγνώριση των νέων οικονομικών συμφερόντων και τούμπαλιν.

Με αυτά ως δεδομένα, όσο αναγκαία και νάναι για τον ελληνικό σχηματισμό, η επάρκεια της ηγεσίας του υπουργείου των Εξωτερικών, η ικανή συνθήκη αποτελεί στοιχείο της μεγάλης εικόνας, που ξεπερνάει τα όσα η εθνική ματιά μπορεί να συμπεριλάβει...