Μια πρώτη νομική προσέγγιση για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα

ΚΕΡΚΥΡΑ (Αλ. Αυλωνίτης). Την τελευταία ημέρα συζήτησης του προϋπολογισμού ο πρωθυπουργός με ένα θριαμβευτικό χαμόγελο ανακοίνωσε στη Βουλή των Ελλήνων και με όρθιους και χειροκροτούντες τους βουλευτές του, ότι μετά τις φετινές εκλογές, η κυβέρνηση παρά τη συνταγματική απαγόρευση (άρθρο 16, § 5 και 8) θα νομοθετήσει, έτσι ώστε να επιτρέπεται στην Ελλάδα η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων με σύναψη διεθνών συμφωνιών με αλλοδαπά πανεπιστημιακά ιδρύματα.

Ο κάθε Έλληνας πολίτης μπορεί να έχει την άποψή του, πόσο μάλλον τα κόμματα και η κυβέρνηση της πατρίδας μας. Δημοκρατικό καθήκον μας είναι να συζητάμε και να νομοθετούμε. Να νομοθετούμε όμως σύμφωνα με το Σύνταγμα, τον υπέρτατο νόμο του Κράτους μας.

Να θυμίσω, παρεμπιπτόντως, για όσους το ξεχνούν, ότι η Βουλή των Ελλήνων λειτουργεί πάνω από τη Πλατεία Συντάγματος, στο ίδιο σημείο που ο Όθωνας παρεχώρησε Σύνταγμα στο νέο Ελληνικό, και μέχρι τότε απολυταρχικό, κράτος μας. Το παρεχώρησε όχι με ιδιαίτερη ευχαρίστηση. Κάτω στη Πλατεία υπήρχε η στρατιωτική φρουρά και πλήθος πολιτών που το απαιτούσε και δια των όπλων.

Να νομοθετήσει λοιπόν ο κ. Μητσοτάκης την ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων; Του το επιτρέπει το Σύνταγμα; Ιδού το ερώτημα!

Ως προπομποί του κ. Μητσοτάκη, ορισμένοι συνταγματολόγοι, ανάμεσα στους οποίους οι κ. Ευάγγελος Βενιζέλος και Αντώνης Μανιτάκης, προετοίμασαν την επιστημονική επιχειρηματολογία.

Αυτά είναι!!!. Όλα όπως πρέπει. Η επιστήμη στην υπηρεσία της κυβέρνησης και του Έθνους. Μια επιστήμη, η οποία μάλιστα προηγείται (;;) των πολιτικών επιλογών της κυβέρνησης (;;;).

Επιτρέπει λοιπόν το Σύνταγμα μας να λειτουργούν ιδιωτικά ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, κοινώς Πανεπιστήμια;

Υπάρχει ειδική πρόβλεψη στο Σύνταγμα. Το άρθρο 16 παρ. 5 ορίζει: «Η ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου» και συνεχίζει στη παρ. 8, εδ. 2 «Η σύσταση ανώτατων σχολών από ιδιώτες απαγορεύεται».

Ευνόητο το ερώτημα: Πως μπορεί να αλλάξει αυτή η συνταγματική πρόβλεψη; Ευνόητη η απάντηση: Με την αναθεώρηση των συγκεκριμένων διατάξεων. Έτσι κάνουν όλοι οι πολιτισμένοι λαοί αυτού του πλανήτη.

Αν ήθελε ο Συνταγματικός νομοθέτης να προβλέψει άλλο τρόπο θα τον όριζε. Δεν θα άφηνε το όλο θέμα στη θέληση κάθε κυβέρνησης ή της Βουλής. Εκεί που ήθελε και ιδιωτική εκπαίδευση το όρισε, όπως π.χ. στο άρθρο 16 παρ. 8, εδ. 1: «Νόμος ορίζει τις προϋποθέσεις και τους όρους χορήγησης άδειας για την ίδρυση και λειτουργία εκπαιδευτηρίων που δεν ανήκουν στο Kράτος....».

Με απλά λόγια και με απλή γραμματική ερμηνεία των παραπάνω διατάξεων, εκτός αν κάποιος δεν γνωρίζει Ελληνικά, το Σύνταγμά μας απαγορεύει ρητώς, σαφώς και με απολυτότητα την ίδρυση Ιδιωτικών Πανεπιστημίων στην Ελληνική Επικράτεια.

Επειδή όμως η κυβέρνησή μας και οι προπομποί της συνταγματολόγοι ξέρουν ανάγνωση και γραφή, αναζητούν νομικά επιχειρήματα από το Ενωσιακό Δίκαιο, δηλαδή από το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην οποία ανήκουμε κι επιπλέον εντόπισαν και το άρθρο 28 του Συντάγματος, ως συνταγματικό δήθεν επιχείρημά τους.

Με τη σύναψη, θεωρούν, διεθνών συμφωνιών με ξένα πανεπιστήμια, μπορούμε να αποφύγουμε την Συνταγματική αυτή δέσμευση και με την κουτοπονηριά ανθρώπων που δεν σέβονται ούτε καν τη κοινή λογική θα νομοθετήσουν αμέσως μετά τις γιορτές.

Γι' αυτό επικαλούνται το άρθρο 28 του Συντάγματος και ειδικά την παρ. 1 που ορίζει:. «Οι γενικά παραδεγμένοι κανόνες του διεθνούς δικαίου, καθώς και οι διεθνείς συμβάσεις, από την επικύρωσή τους με νόμο και τη θέση τους σε ισχύ σύμφωνα με τους όρους καθεμιάς, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού ελληνικού δικαίου και υπερισχύουν από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμου......».

Δηλαδή, με απλά λόγια, αγνοούμε ή πιο νομικά παρακάμπτουμε  το άρθρο 16 του Συντάγματος, με άλλη διάταξή του και σύμφωνα  με το άρθρο 28 του Συντάγματος  συνάπτουμε, ως κράτος, διεθνή σύμβαση  με αντικείμενο τον επιδιωκόμενο στόχο. Τέλος επικυρώνουμε τη διεθνή αυτή σύμβαση με απλό νόμο . Και έτσι όλα καλά!

Επ' αυτού ισχυρίζομαι ότι όποια  διεθνή σύμβαση υπογράφουμε ως κράτος  πρέπει να επιτρέπεται από το Σύνταγμα μας, αλλιώς η κυβέρνηση δεσμεύεται με  διεθνείς συμβάσεις που δεν στηρίζονται και δεν έλκουν την ισχύ τους από τη Συνταγματική μας τάξη.  Υπ' αυτήν την έννοια μια τέτοια διεθνής σύμβαση, όπως η επιδιωκόμενη,  είναι άκυρη και οποιοδήποτε δικαστήριο φρονώ ότι θα την έκρινε ως τέτοια. Θα ήταν περιττό να αναφερθεί ότι η ως άνω συνταγματική διάταξη  του άρθρου 28  ορίζει ότι η διεθνής αυτή σύμβαση θα πρέπει να επικυρωθεί με νόμο από το Ελληνικό Κοινοβούλιο για να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού ελληνικού δικαίου και να υπερισχύει από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμου.

Όμως ένας τέτοιος νόμος, περί επικύρωσης της μελλοντικής διεθνούς συμφωνίας περί ιδρύσεως ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα, υπερισχύει άλλης αντίθετης διάταξης νόμου όχι και του Συντάγματος.  

Πολλά συνταγματικά «αγκάθια» θα πατήσει η κυβέρνηση και οι συνταγματολόγοι της. 

Αφού λοιπόν, επί πλέον των ανωτέρω, μας επιτρέπει και  το Ενωσιακό Δίκαιο, όπως ισχυρίζονται, να παρακάμψουμε την συνταγματική δέσμευση του άρθρου 16, τότε καλό είναι να λάβει υπ' όψιν της η κυβέρνηση και οι συνταγματολόγοι της ότι η Χάρτα Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ένωσης (σημ.: αυτήν επικαλούνται) προβλέπει στο άρθρο 3 ότι: «Η ελευθερία ίδρυσης εκπαιδευτικών ιδρυμάτων» ασκείται «σύμφωνα με τις εθνικές νομοθεσίες που διέπουν την άσκησή της» – δηλαδή, δεν υπάρχει σαφέστερη διάταξη που να μας λέει ότι .....εσείς εκεί στην Ελλάδα να εφαρμόζετε  το Σύνταγμα σας, όπως ισχύει. Τόσο απλά.  

Όσοι επικαλούνται με πονηριά τα άρθρα 13,14 παρ. 3 και 16 της παραπάνω Χάρτας πρέπει να τους θυμίσουμε ότι καμία σχέση έχουν με την ελληνική περίπτωση. Η περίπτωση, στην οποία εφαρμόστηκαν, της Ουγγαρίας στην αντιδικία της με την Επιτροπή είχε εντελώς άλλο αντικείμενο (απόφαση 6ης Οκτωβρίου 2020 υπόθεση C66/18, Επιτροπή κατά Ουγγαρίας). Περί αυτού νομίζω ότι χρειάζεται άλλη νομική προσέγγιση.

Δηλαδή, εν κατακλείδι, το Σύνταγμα μας «θέλει» τα Πανεπιστήμια να είναι κρατικά. ΚΡΑΤΙΚΑ. Και το Ενωσιακό Δίκαιο, που επικαλούνται, ορίζει ότι εμείς κάνουμε κουμάντο ως κράτος για το τι πανεπιστήμια θέλουμε.

Αν θέλουμε, λοιπόν, να ιδιωτικοποιήσουμε την ανωτάτη εκπαίδευσή μας, ως «πεπολιτισμένο» δημοκρατικό κράτος, είναι απαραίτητη η αναθεώρηση του Συντάγματος και φυσικά της συγκεκριμένης διάταξης.

Έτσι κάνουν στα δημοκρατικά πολιτεύματα. Έτσι εμείς στη Βουλή πρέπει να ενεργούμε και όχι να αλαλάζουμε χειροκροτούντες τον ηγεμόνα πρωθυπουργό, που επιδιώκει την κατάργηση ή τροποποίηση διατάξεων του Συντάγματος, χωρίς να ακολουθείται η συνταγματικά προβλεπόμενη αναθεώρησή του.

Αν αποδεχτεί η δημοκρατική μας κοινωνία, στο όνομα δήθεν προσαρμογής του πολιτικού μας συστήματος στις νέες πολιτικές, κοινωνικές, τεχνολογικές και εν προκειμένω εκπαιδευτικές συνθήκες, την χύδην αγνόηση του Συντάγματος, τότε δεν πάμε καλά ως Δημοκρατία.

Κάτι πολύ κακό συμβαίνει στο κλεινόν άστυ! 

ΥΓ: Και βεβαίως να ανοίξει η συζήτηση για αναθεώρηση του Συντάγματος και φυσικά του άρθρου 16. Δημοκρατικό κράτος είμαστε όχι μπανανία! 

ΦΩΤΟ ΑΡΧΕΙΟΥ