Όταν στην Κέρκυρα λένε «Λυρικό» εννοούν πάρκιν ενώ στο νησάκι του Gozo της Μάλτας εννοούν δύο όπερες!

Πρόσφατα άκουσα ότι το «Λυρικό», το μέρος που θα κτιζόταν το λυρικό θέατρο της Κέρκυρας, έγινε …. πάρκιν.

Αντί να γίνει τόπος δημιουργίας και μουσικής, έγινε πάρκιν αυτοκινήτων. Εγκλήματα κατά της Κέρκυρας, ατιμώρητα. 

Επισκέπτομαι συχνά, για επαγγελματικούς λόγους το Gozo, το δεύτερο νησί της Μάλτας, μικρό σε έκταση (64 τετραγωνικά χιλιόμετρα) με 37.000 περίπου κατοίκους.

Για να πας στο Gozo παίρνεις το φέρρυ από βορεινό λιμάνι της Μάλτας και το ταξίδι διαρκεί γύρω στα 45’.

Την τελευταία φορά που πήγα, έπεσα σε ένα βαπόρι με το όνομα «Νικόλαος» και με το πλήρωμα να μιλάει ελληνικά με «κερκυραϊκή» προφορά! 

Το πλοίο ήταν ναυλωμένο και επανδρωμένο από την τοπική ναυτιλιακή εταιρία Gozo Channel Ferries από Κερκυραίο πλοιοκτήτη για τους μήνες του καλοκαιριού.

Ήρθαν στην σκέψη μου εικόνες των μαστόρων της μαλτέζικης πέτρας που είχαν μεταφερθεί από τους Άγγλους στην Κέρκυρα για να κτίσουν τα Ανάκτορα. Μαλτέζοι από το Gozo (Gozitans), εξ ου και η περιοχή που είχαν εγκατασταθεί ονομάστηκε «Κοτσέλα» (προφανώς Γκοτζέλα στην αρχική του ονομασία).

Και τα δύο νησιά είναι λάτρεις της όπερας και της μουσικής, αλλά ενώ στο Gozo αυτό το είδος της μουσικής ανθίζει, στην Κέρκυρα συνεχίζει να αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός.

Το πάθος του Gozo για την όπερα έχει τις ρίζες του στους πολιτιστικούς δεσμούς του με την Ιταλία και τη Σικελία.

Το Gozo φιλοξενεί δύο μεγάλα Θέατρα-όπερες το Astra και το Aurora, το ένα απέναντι στο άλλο με την τοπική Κοινότητα να υποστηρίζει και να ανήκει στο ένα ή το άλλο, κάτι όπως καλή ώρα γίνεται στην Κέρκυρα με τις Φιλαρμονικές.

Πόσες ευρωπαϊκές πόλεις μπορούν να καυχηθούν ότι έχουν δύο όπερες;

Η υποτιθέμενη αντιπαλότητα μεταξύ των δύο θεάτρων ευνοεί μια αίσθηση ανταγωνιστικότητας και μια διαρκώς αυξανόμενη επιθυμία βελτίωσης την επόμενη φορά. Από αυτή την άποψη, η αντιπαλότητα αυτή δημιουργεί ένα ερέθισμα για τους εκατοντάδες εθελοντές να εργαστούν σκληρά για να διοργανώσουν τις εκδηλώσεις κάθε χρόνο, με γνώμονα ποιος θα φέρει το καλύτερο αποτέλεσμα.

Η όπερα στο Gozo είναι απαλλαγμένη από κάθε ελιτισμό. Διότι θα ήταν αδύνατο να επιβιώσει χωρίς την υποστήριξη από ντόπιους (ξυλουργούς, μοδίστρες και εθελοντές), οι οποίοι δωρίζουν το ταλέντο και τον χρόνο τους για να φτιάξουν σκηνικά, χειροτεχνίες, κοστούμια και να εργαστούν όπου χρειαστεί.

Έτσι, αυτές οι περίτεχνες όπερες είναι το αποτέλεσμα μιας κοινής προσπάθειας και το αποκορύφωμα της σκληρής δουλειάς ενός ολόκληρου έτους.

Το φεστιβάλ του Οκτωβρίου βρίθει εκδηλώσεων και περιλαμβάνει δύο πλήρως σκηνοθετημένες όπερες, ντόπιας παραγωγής, με πρόσκληση διεθνών σολίστ εξαιρετικής ποιότητας.

Φέτος, το Θέατρο Aurora ανεβάζει το “Τρίπτυχο” του Puccini, ενώ το Θέατρο Astra την Ιωάννα της Λωραίνης του Verdi με την Φιλαρμονική Ορχήστρα της Μάλτας.

Και μην ξεχνάμε ότι στην Φιλαρμονική της Μάλτας επιλέχθηκε πέρυσι για τη θέση του Α΄ κορυφαίου τυμπανιστή, μετά από μακρά διαδικασία ακροάσεων, ο Μάριος Μουζακίτης, μαέστρος στο Ιόνιο Ωδείο.

Ανταλλαγές μαστόρων πέτρας, θάλασσας και μουσικής…

* Γιώργος Ασωνίτης, Ειδ. Επιστήμονας στην Κεντρική Ένωση Επιμελητηρίων Ελλάδας.