Aς μιλήσουμε για τις πλημμύρες στην Σπηλιά
Oι καταστηματάρχες και οι άλλοι ισόγειοι περιμένουν, όπως κάθε χρόνο έτσι και εφέτος, τις φθινοπωρινές και τις χειμωνιάτικες βροχές με τρόμο!
Το βάσανο αυτό κλείνει τώρα περίπου ένα τέταρτο του αιώνα. Όταν ολοκληρώθηκε η εργολαβία διαχωρισμού των ομβρίων από τα λύματα, προκειμένου να λειτουργήσει ο καινούριος τότε βιολογικός της πόλης. Ο πλήρης διαχωρισμός τελικώς δεν έγινε ποτέ. Ιδιαιτέρως μάλιστα στην καρδιά της παλιάς πόλης, στο Καμπιέλο, το αποχετευτικό παρέμεινε παντορροϊκό. Η υπερχείλισή του βγαίνει από μπούκα στον χώρο όπου το καταφύγιο τουριστικών σκαφών (σ.σ. να ικανοποιηθεί έτσι και η σχολαστικότητα του ναυάρχου).
Το μέρος του κύριου αυτού αγωγού στην περιοχή της Σπηλιάς, που οδηγεί στον Βιολογικό, φέρει τρεις ή τέσσερις «σταυρούς», που οδηγούν σε εξόδους εκεί που οι παλαιότεροι θα θυμούνται τα φέρι, προς Ηγουμενίτσα. Κατά καιρούς και πάντως ύστερα από πυκνές βροχοπτώσεις είτε για λόγους φόρτου είτε επειδή βουλώνει ο κύριος αγωγός προς το Νέο Λιμάνι, υπερχειλίζει προς τα μέσα (σ.σ. από τα φρεάτια), πνίγοντας κυριολεκτικά την περιοχή στον Μαύρο Γάτο, τα παλιά Δικαστήρια κλπ
Η διαπίστωση είχε γίνει από τις πρώτες τότε πλημμύρες δηλ. στις αρχές του αιώνα! Όμως η αντιμετώπιση υπάκουσε στο γνωστό δόγμα «πότε ο Γιάννης δεν μπορεί πότε ο κώλος του πονεί». Κι έτσι οι καταστηματάρχες και οι άλλοι ισόγειοι περιμένουν, όπως κάθε χρόνο έτσι και εφέτος, τις φθινοπωρινές και τις χειμωνιάτικες βροχές με τρόμο!
Τελευταία, σχετικά πρόσφατα ο γρίφος φάνηκε να λύνεται με την υπαγωγή της χρηματοδότησης του υδραυλικού αυτού έργου στο μεγάλο της ολοκλήρωσης του καταφυγίου τουριστικών σκαφών στο Καφέ Γυαλί. Μόνον που τώρα εξαντλούνται για μια ακόμα φορά οι προθεσμίες, όπως έδειξε και το χθεσινό μας ρεπορτάζ, απειλώντας με την παραπομπή του όλου θέματος για μια ακόμα φορά στις ελληνικές καλένδες.
Κάποια απάντηση θα πρέπει να υπάρχει στο ερώτημα γιατί δεν προτάχθηκε το υδραυλικό έργο της αποχέτευσης έναντι του λιμενικού, που σοβεί τόσα χρόνια, σωρεύοντας μαζί με τα νερά και την οργή των πληγέντων, και πολιτικό κόστος για τους εκπροσώπους της τοπικής Διοίκησης; Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου! Παροιμιώδης η αναλγησία της διαχρονικής γραφειοκρατίας. Smart city!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΙΤΗΣ
Είναι ο εκδότης - διευθυντής της Ενημέρωσης. Έχει σπουδάσει και εργαστεί ως μηχανικός και ηλεκτρονικός. Δημοσιογραφεί από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Έχει συνεργαστεί με σχεδόν όλες τις αθηναϊκές εφημερίδες. Διετέλεσε πρόεδρος του Συνδέσμου Ημερησίων Περιφερειακών Εφημερίδων, τον οποίον υπηρέτησε και από τη θέση του γενικού γραμματέα στο δ.σ. επί οκτώ χρόνια. Πιστεύει πως η ισχυρότερη ιδιότητα του δημοσιογράφου στην ενημέρωση είναι το ενδιαφέρον του για τα κοινά και στην επικοινωνία η έντιμη και ανιδιοτελής διαμεσολάβηση.
