Το όνειρο μιας παραλιακής βόλτας από τη Γαρίτσα στην Σπηλιά!

Μπαίνοντας (Νοέμβριος 1993) στην έδρα του διάσημου αρχιτέκτονα, sir Norman Foster, στο βροχερό Λονδίνο, ένιωθες δέος. Η ατμόσφαιρα εντυπωσιακή, φωτισμένη από τη γέφυρα του Τάμεση στο πλάι, που αντανακλούσε στην τζαμαρία. Πίσω της, εσωτερικά, σε επιμήκεις πάγκους, τα τρέχοντα projects του Γραφείου. Η ανοικοδόμηση του Reichstagsbrand (Ράιχσταγκ), ένα τεράστιο εμπορικό κέντρο στην Τaiwan κ.α. Ανάμεσα σ' όλα, και η ανάπλαση της Σπηλιάς, η σύνδεση με το νησί του Βίδο, που προβλεπόταν να γίνει ήπιο, αθλητικό κέντρο. Μας υποδέχτηκε ο sir Foster. Τον δήμαρχο Χ. Σαρλή, τον διευθυντή της Αναπτυξιακής, Δ. Μπιμπίκο και τον δημοσιογράφο.

Η συζήτηση είχε ξεκινήσει παλαιότερα, και αφορούσε στη μετατροπή του κόλπου της Γαρίτσας σε καταφύγιο τουριστικών σκαφών, στα πρότυπα άλλων μεσογειακών, παραθαλάσσιων, Βαρκελώνη, Νίκαια, Βαλέτα κλπ. Εγκαταλείφθηκε γρήγορα, με την επικράτηση της πεποίθησης ότι οι όποιες αλλαγές δεν θα έπρεπε να υπονομεύουν τις συνήθειες και τη ζωή των δημοτών. Καθόσον η Γαρίτσα εκτός από ωραία είναι και προάστιο, κατοικημένο από ανθρώπους.

Αντ' αυτής, γεννήθηκε η ιδέα της στροφής της πόλης προς τη θάλασσα με τη δημιουργία των προϋποθέσεων για έναν περίπατο από τον ΝΑΟΚ στο Καφέ Γυαλί και την Σπηλιά μέσω της Κόντρα Φόσσα και του Αγ. Νικολάου στο Φαληράκι. Όσο για την Σπηλιά, που βίωνε ήδη υπαρξιακό πρόβλημα ταυτότητας λόγω της απομάκρυνσης του υπεραστικού ΚΤΕΛ και των πορθμείων, προβλεπόταν η δημιουργία καταφυγίου τουριστικών σκαφών, διάνοιξη του δρόμου και ανέγερση ισόγειων κτηρίων για την επάνοδο εκεί της αφετηρίας των λεωφορείων. Στο νησί του Βίδο, οι μηχανικοί του Φόστερ, πάνω από την ανάγλυφη μακέτα και τις πολλές εναλλακτικές, αποτυπωμένες σε χάρτες, κατέστρωσαν αθλητικό κέντρο με ποδοσφαιρικό γήπεδο, στίβο και πολλά υπαίθρια γήπεδα, τένις, μπάσκετ, βόλεϊ, χαντμπολ κοκ 

Σε επίρρωση όλων αυτών, υπάρχει σκιτσάκι (σ.σ. δια χειρός Σπ. Αλαμάνου), που απεικονίζεται κρεμαστή γέφυρα να συνδέει την Σπηλιά με τη νησίδα!

Ήταν μια εποχή, που η Κέρκυρα είχε επιλεγεί να φιλοξενήσει την Σύνοδο Κορυφής της ΕΟΚ με την παράλληλη σύναψη Συμφωνίας ευρωρωσικής συνεργασίας (1994) ενώ ο γιουγκοσλαβικός εμφύλιος και η επαπειλούμενη τότε διαίρεση επεφύλασσε την επιστροφή των Σέρβων στις ρίζες και έτσι την προβολή της Κέρκυρας ως το λίκνο του νέου σερβικού κράτους, που την κατέτασσε ψηλά στην συνείδησή τους. Προσωποποίηση αυτής της σχέσης οι τοπικές Αρχές και αυτομάτως η διπλωματική αναβάθμιση της Κέρκυρας, που έδινε στην Αθήνα τη δυνατότητα παρέμβασης στα βαλκανικά πράματα. (Σ.σ. Διευθυντής τότε του διπλωματικού Γραφείου του πρωθυπουργού, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ο Δημήτρης Αβραμόπουλος).

Τα φώτα της δημοσιότητας έπεσαν πάνω στην Κέρκυρα και δεδομένου ότι την έδρα του κυβερνώντος κόμματος (ΝΔ) κατείχε ο πρ. πρωθυπουργός, Γ. Ράλλης, οι ιδέες που γεννιούνταν εδώ εύρισκαν ευήκοα ώτα στη γενική κυβέρνηση. Ήταν και ο Γ. Ρωμαίος, κατ' επανανάληψη αντιπρόεδρος του ευρωκοινοβουλίου... (σ.σ. βλέπε κύριο άρθρο/editorial).

Όλα τα ωραία, βαστάνε λίγο. Στο τέλος της πρώτης θητείας του Χρ. Σαρλή, ο Ράλλης δεν ήταν πια βουλευτής, ο Ρωμαίος γινόταν υφ. Οικονομίας (1993) στην κυβέρνηση Α. Παπανδρέου. Η Αθήνα είχε συμφωνήσει την καταστροφή της υποδομής της Συνόδου. Και μπορεί το σχέδιο Foster να τύχαινε της ευρωπαϊκής επιβράβευσης (σ.σ. τον έπαινο παρέλαβε ο Μπιμπίκος) όμως η δυναμική είχε ανασταλεί κι ο ενδοπασοκικός εμφύλιος μετέφερε την αντιπαράθεση στον συσχετισμό του δημοτικού συμβουλίου, περιορίζοντας δραματικά τις δυνατότητες. Έμειναν οι παρεμβάσεις στο Φαληράκι και το καταφύγιο στην Σπηλιά, αυτόνομα όμως και ξεκρέμαστα ενώ επιλέχτηκε το παλιό Δικαστήριο να γίνει διοικητικά Γραφεία (σ.σ. αρτζιμπούρτζι)! Η συνολική συζήτηση ανεστάλη, το βραβευμένο σχέδιο παραπέμφθηκε στις ελληνικές καλένδες ενώ η αφορμή για αυτές τις γραμμές δόθηκε από την απομάκρυνση των παραπηγμάτων από την Κόντρα Φόσσα. Κι αυτή με εισαγγελική παραγγελία...

ΦΩΤΟ ΑΡΧΕΙΟΥ