Το παραλιακό μέτωπο, αναπόσπαστο μέρος της πόλης, λέει ο δήμαρχος Πατρέων, Κ. Πελετίδης

Η αφορμή για την συνάντηση μας αυτή προέρχεται από τη θέση της δημοτικής Αρχής της Πάτρας, που είναι αντίθετη τόσο με τον ελλιμενισμό κρουαζιεροπλοίων όσο και με την κατασκευή μαρίνας megayauht στον ζωτικό χώρο του παλιού λιμανιού. Ενώ βεβαίως υποφώσκει σύγκριση με τα της Κέρκυρας εντούτοις πρόκειται για δυο ξεχωριστές περιπτώσεις. Αν είναι κάτι που μοιάζει είναι η απαίτηση της διαχείρισης του παραλιακού μετώπου από τον Δήμο...

Ναι αυτό είναι. Διότι εμείς λιμάνι έχουμε. Η συζήτηση δεν γίνεται για το αν θα έχουμε κρουαζιέρα ή όχι. Ποιός εμποδίζει την κρουαζιέρα;

Ο λόγος γίνεται για τη χερσαία ζώνη από τον κεντρικό προβλήτα του Αγ. Νικολάου, περίπου στο ιστορικό κέντρο της πόλης, έως και τη μαρίνα, εκεί δηλ. όπου οι εγκαταστάσεις του παλιού λιμανιού. Λέμε πως δεν μπορεί να είμαστε, η πόλη να είναι, πάνω από τον δρόμο. Η πόλη φτάνει μέχρι τη θάλασσα. Να απολαμβάνει τη φύση και τον χώρο της. Κι όταν λέμε η πόλη, αναφερόμαστε στους κατοίκους της. Δεν μπορεί να είναι αποκλεισμένοι από τη θάλασσα! Έτσι φτιάχτηκε ένα νέο λιμάνι...

Και ΄σεις διεκδικείτε όλους τους χώρους του παλιού λιμανιού...

Εκεί μπορεί να αναπτυχθούν μια σειρά δραστηριότητες, ψυχαγωγικές, πολιτιστικές, αθλητικές...

Ένα κομμάτι του παλιού λιμένα, το πήρε ο Δήμος από το 2018. Ο λόγος γίνεται για το υπόλοιπο.

Και που εμπλέκεται ακόμα το ΤΑΙΠΕΔ;

Δεν μας παραχωρήθηκε ο βόρειος, παλιός λιμένας.

Εδώ που δένανε τα βαπόρια για Ιταλία.

Ναι πρόκειται για ένα χλμ ακτογραμμής. Εμείς αυτή διεκδικούμε δεν θέτουμε εμπόδια στις λειτουργίες του λιμανιού, τη διέλευση των πλοίων από τη λιμενολεκάνη κλπ

Όμως αυτό το τμήμα, που κράτησαν την διαχείρισή του, είναι κεντρικό και ριζωμένο στην συνείδηση των Πατρινών. Οι παλιότεροι θα θυμούνται εκεί κολυμβητικούς αγώνες και υδατοσφαίρισης, με τον κόσμο να γεμίζει τις αυτοσχέδιες εξέδρες και τις μεγάλες ομάδες να γεμίζουν τον προβλήτα!

Ναι αυτόν τον χώρο, προφασιζόμενοι ότι στο νέο λιμάνι δεν υπάρχει εμπορικός χώρος, τον κρατούν για να τον δημιουργήσουν εδώ. Στην χερσαία ζώνη του παλιού λιμανιού, στην προέκταση του ιστορικού κέντρου.

Τα λιμάνια δεν είναι πλέον στο Δημόσιο. Παραχωρήθηκαν στο ΤΑΙΠΕΔ για 99 χρόνια. Δεν τα διοικεί το δημόσιο συμφέρον, τα διοικεί το χαρτοφυλάκιο!

Το ΤΑΙΠΕΔ λοιπόν έχει κάνει ένα μάστερ πλαν και λέει σ' αυτόν τον χώρο των χιλίων μέτρων εγώ θα αναπτύξω τρεις δραστηριότητες. Στην χερσαία ζώνη, για να μην μπερδευόμαστε. Εκεί λένε θα κάνουν μαρίνα megayauht και υποστηρικτικές κατασκευές πέντε χιλ. τ.μ. στην χερσαία ζώνη. Θα μετατρέψουν δηλ. την αυλή των σπιτιών των Πατρινών σε αυλή εξυπηρέτησης επιχειρηματικής δράσης. Έτσι μέρος της οικονομικής δραστηριότητας το παίρνεις απ' την Πάτρα και το μεταφέρεις στη χερσαία ζώνη της μαρίνας. Άρα δεν κόπτεσαι για την ανάπτυξη. Θέλεις να κλείσεις την Πάτρα και την αγορά της ώστε να αναπτυχθεί ο ένας, ο επιχειρηματίας της μαρίνας!

Μα λένε, μπορείτε να ρθείτε εδώ και 'σεις. Μα εγώ δεν θέλω ναρθώ σαν πελάτης θέλω ναρθώ σαν ιδιοκτήτης! Κι αυτό δεν είναι μόνον δικαίωμα, μου δίνει και μια άλλη αύρα στη ζωή μου! Είναι μεγάλη υπόθεση να περπατώ ελεύθερος, κι ας είμαι φτωχός.

Η Πάτρα έχει 42 χλμ μήκος ακτογραμμής. Βρείτε άλλο σημείο να βάλεις τα megayauht. Γιατί πρέπει να τα βάλεις σώνει και καλά στη μούρη της πόλης;

Εμείς για τον ίδιο χώρο έχουμε κάνει έναν πανελλαδικό, αρχιτεκτονικό διαγωνισμό, με σκοπό την ανάπτυξη δράσεων που θα κάνουν τη ζωή των Πατρινών πιο ευχάριστη. Ευεξία, χαρά. Έχω ανάσα, είμαι παραλιακή πόλη, δεν πνίγομαι μέσα στα στενά των δρόμων.

Σου λέει, τράβα παραπέρα. Μα γιατί να πάω αφού ο κόσμος κατεβαίνει στο κέντρο της πόλης και συνεχίζει...

Πως νομίζετε ότι θα λυθεί αυτή η διαφορά;

Αυτή η διαφορά δεν θα λυθεί, «ειρηνικά». Το δημοτικό μας συμβούλιο διαφωνεί. Όχι μόνον τώρα αλλά και στο παρελθόν. Η μεγάλη πλειονότητα του κόσμου σου λέει πρέπει να το πάρουμε. Και λέμε πως πρέπει να υπογειοποιηθούν και οι γραμμές του τρένου εκεί για να μην διχοτομείται η Πάτρα!

Η πόλη μετά τη βιομηχανική της περίοδο μοιάζει να ψάχνει μια καινούρια ταυτότητα και να μην τη βρίσκει. Έχετε κάποια απάντηση σ' αυτό το ερώτημα;

Το ερώτημα σας δεν αφορά μόνον στην Πάτρα, αφορά σε ολόκληρη τη χώρα. Δεν έχει πια κεντρικό σχεδιασμό και στόχους. Ο καπιταλισμός είναι άναρχο σύστημα...

Καπιταλισμό είχε η Πάτρα κι όταν ήταν βιομηχανική περιοχή...

Άναρχο σύστημα με στόχο το κέρδος κι επειδή δημιουργήθηκαν αλλού καλύτερες προϋποθέσεις κερδοφορίας έκλεισε τη βιομηχανία στην Πάτρα. Είπε, δεν με συμφέρει! Δεν έκλεισε π.χ. η Πειραϊκή Πατραϊκή. Όχι, μεταφέρθηκε στην Αίγυπτο και την Γερμανία. Ο φορολογούμενος πλήρωσε το πρόγραμμα εξυγίανσης τότε, και τα χρέη τους. Οι Τράπεζες πήραν τα λεφτά τους και οι ιδιοκτήτες τα μετακίνησαν σε άλλες χώρες.

Τώρα τι κάνετε;

Ο επιχειρηματίας δεν υπακούει σε κοινωνικούς σχεδιασμούς αλλά σε ατομικούς και όπου κερδίζει πηγαίνει και για όσο χρονικό διάστημα αυτό συμβαίνει.

Έτσι λοιπόν δεν μπορείς να επιχειρήσεις να κάνεις μια όαση εδώ στην Πάτρα. Στην Ελλάδα δεν προσφέρεται αυτή η δυνατότητα...

Προσπαθώ να εκμαιεύσω μιαν απάντηση, με δεδομένα όλα αυτά. Μας συνδέει μια μοίρα, θαλάσσια, το Ιόνιο πέλαγος και η Αδριατική. Τον 19ο αιώνα και μέχρι τον 2ο π.π., Κέρκυρα και Πάτρα ήταν σταθμοί του εμπορικού δρόμου, Τεργέστη, Κέρκυρα, Πάτρα, Σύρος. Αυτή κατάσταση εξέλιπε. Η Κέρκυρα μετά τον πόλεμο πέρασε δύσκολα, φτωχά. Στην συνέχεια αντικατέστησε την άλλοτε βιομηχανική και αγροτική οικονομία με τον τουρισμό. Η Πάτρα;

Είναι σε δυσκολότερη θέση από την Κέρκυρα. Η Πάτρα έχει μείνει μια πόλη υπηρεσιών, διοικητικό κέντρο. Έχει το πανεπιστήμιό της. Μεγάλες, τριτοβάθμιες υπηρεσίες υγείας. Υπάρχει βιομηχανική ζώνη, όχι όπως παλιά αλλά υπάρχει...

Υπήρξε μια πρόκληση, μετά τη βιομηχανική περίοδο να γίνει το δυτικό επίνειο του Πειραιά. Και γι' αυτό φτιάχτηκε και το νέο λιμάνι...

Θα μπορούσε αυτό που λες να γινόταν με κεντρικό σχεδιασμό, που ισχύουν άλλα κριτήρια και πρυτανεύουν άλλες αρχές. Δεν επιλέχθηκε η Πάτρα.

Όσο για την Κέρκυρα, συζητούσαμε χθες σε ένα υπουργείο, αλίμονο στις περιοχές που έχουν μονοκαλλιέργεια. Διότι εάν καταρρεύσει για κάποιο λόγο, τότε δεν μένει τίποτα όρθιο! Και δεν είναι μόνον ο τουρισμός. Η δυτική Μακεδονία στηριζόταν σε μονοκαλλέργεια, της εξόρυξης λιγνίτη. Παρήγαγε το 75% του ρεύματος. Σταμάτησε ο λιγνίτης, τι απέγιναν αυτές οι περιοχές;

Η Πάτρα έχει δυνατότητες κι ένα επιπλέον χαρακτηριστικό. Είναι μεγάλη και μικρή ταυτόχρονα. Αθήνα και Θεσσαλονίκη είναι πλέον χαώδεις. Η Πάτρα δίνει δυνατότητες σε πολλούς τομείς, πνευματικούς, δημιουργικούς, υγείας, πολιτιστικούς αλλά ταυτοχρόνως δεν αποξενώνεσαι. Αυτή η αξία δεν μετριέται μόνον με το χρήμα.

Σήμερα πάντως εδώ δημιουργούνται και προϋποθέσεις επισκεψιμότητας. Αρχαιολογικοί χώροι, μουσεία, κάστρα, αρχαία ωδεία και δομές αναδεικνύονται και εξελίσσονται. Η Πάτρα αλλάζει και στο τέλος της πενταετίας θα έχει και τουρισμό. Πρωτίστως όμως θέλουμε η Πάτρα να ευχαριστεί τους Πατρινούς. Όταν ολοκληρωθεί μια σειρά έργων που είναι σε εξέλιξη, η Πάτρα θα ευχαριστεί έτσι τους Πατρινούς και αναπόδραστα και κάθε διερχόμενο.

Η χερσαία ζώνη του βορείου λιμανιού σε συνδυασμό με την υπογειοποίηση του τρένου θα μας δώσει τη δυνατότητα δημιουργίας γραμμικού πάρκου, του μεγαλύτερου, δημόσιου στη χώρα, με ποδηλατόδρομους, περίπατο και πρόσβαση στη θάλασσα. Θα γίνει έτσι μια όμορφη πόλη. Ομορφότερη απ' όσο είναι σήμερα.