Ραντεβού με νέο έργο
Ψιλές στάλες βροχής, σ’ ένα γκριζωπό χρώμα, περιέβαλαν τις τελετές της σχολικής πρώτης με «χειμωνιάτικα» χρώματα...
Ραντεβού με νέο έργο
Σαν να ήταν συνδρομή κάποιας ανώτερης νοημοσύνης. Ξέρετε τώρα, από ’κείνες που συγκεντρώνουν τις δράσεις και τις μετατρέπουν σε πρόθεση επιθυμιών· και που, όταν εκδηλώνονται, μοιάζει με μαντεψιά, με πρόβλεψη. Προϊόν — τις οίδε ποιων υπερφυσικών ικανοτήτων — που σε αφήνουν άναυδο. Κι όμως δεν πρόκειται για τίποτα από όλα αυτά. Όσο κι αν το μυαλό κλειδώνει και ξεκλειδώνει σε νόρμες προβλέψιμης συμπεριφοράς και γι’ αυτό ευανάγνωστης.
Χθες, με το άνοιγμα των σχολείων, ο ουρανός φρόντισε να βαρύνει έστω για λίγο, όσο χρειαζόταν δηλαδή, σημαίνοντας το τέλος του καλοκαιριού.
Ψιλές στάλες βροχής, σ’ ένα γκριζωπό χρώμα, περιέβαλαν τις τελετές της σχολικής πρώτης με «χειμωνιάτικα» χρώματα, τόσο ώστε να ξυπνήσουν στους μικρούς μαθητές και σε όλους τους άλλους τις συνήθειες που το καλοκαίρι αφήνουμε πίσω. Τότε δηλαδή, που η αστραφτερή λιακάδα συνδέει τα πάντα με το γαλάζιο του νερού και τη σκιά ενός δέντρου — ή εντάξει, μιας ομπρέλας, με ή χωρίς ξαπλώστρα — με διάχυτο άρωμα καρύδας και σπιλάδες ερωτισμού, ένεκα της παραλιακής περιβολής. Τι περιβολή δηλαδή; Υπερβολές.
Όμως, να: η σχέση της Γης ως προς τον Ήλιο σ’ αυτές τις συντεταγμένες δεν υπόκειται σε φαντασιακούς νόμους, όσες παραπληρωματικές νοημασύνες κι αν επικαλεστεί κανείς.
Το επετειακό, λόγω της ημέρας, γκρίζο υποχώρησε ευθύς αμέσως. Θα ’λεγε κανείς, με το τέλος της τελετής, κι ενώ ξεχύθηκαν στους δρόμους οι νέοι με τις καλοκαιρινές συμπεριφορές και τα ντυσίματα, μέσα στα οποία στέναζε ακόμα το καλοκαίρι. Και στα καφενεία, το αδιαχώρητο: γονείς και παιδιά σε μια παράταση της κατανάλωσης, της γιορτής. Μια πρόβα της ετησίως επαναλαμβανόμενης, τώρα, καθημερινότητας.
Όμως το καλοκαίρι είναι ’δω, στην εκδοχή του «μικρού καλοκαιρακίου», που δεν απαιτεί καμιά τεχνητή ρύθμιση της θερμοκρασίας πια, κι η μέρα έχει συμπιεστεί στα κανονικά για την εποχή επίπεδα, αποδίδοντας συνθήκες μέγιστης παραγωγικότητας σε ό,τι κι αν κάνει ο άνθρωπος. Παντού; Όχι βέβαια. Εδώ, στις 39,6 μοίρες βόρεια και 19 και 55 ανατολικά. Στο κέντρο του κόσμου μας...
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΙΤΗΣ
Είναι ο εκδότης - διευθυντής της Ενημέρωσης. Έχει σπουδάσει και εργαστεί ως μηχανικός και ηλεκτρονικός. Δημοσιογραφεί από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Έχει συνεργαστεί με σχεδόν όλες τις αθηναϊκές εφημερίδες. Διετέλεσε πρόεδρος του Συνδέσμου Ημερησίων Περιφερειακών Εφημερίδων, τον οποίον υπηρέτησε και από τη θέση του γενικού γραμματέα στο δ.σ. επί οκτώ χρόνια. Πιστεύει πως η ισχυρότερη ιδιότητα του δημοσιογράφου στην ενημέρωση είναι το ενδιαφέρον του για τα κοινά και στην επικοινωνία η έντιμη και ανιδιοτελής διαμεσολάβηση.
