Ατυχείς Συμμαχίες και Διπλωματικές Ήττες

Θα απαριθμήσουμε λάθος επιλογές που μάς οδηγούν σε μείωση του εκτοπίσματος. Όμως, να πούμε εξ αρχής: Η διπλωματική κακοδαιμονία μας δεν συνίσταται τόσο σε αυτά που κάνουμε, όσο σε αυτά που δεν κάνουμε. Δηλώνουμε απόντες, παρά τους ιστορικούς δεσμούς με όλους τους λαούς της περιοχής μας. Μέση Ανατολή, βόρεια Αφρική, Βαλκάνια, Ρωσία, Ουκρανία. Για λόγους ιστορικούς, θρησκευτικούς και γεωπολιτικούς θα έπρεπε να είμαστε παρόντες παντού. (Όχι «δεδομένοι», όχι «πρόθυμοι».) Ιδίως παρόντες στο καυτό ουκρανικό μέτωπο ως ουδέτεροι και αξιόπιστοι διαμεσολαβητές. Ορθόδοξοι ανάμεσα σε ορθόδοξους, κάποια κοινή γλώσσα την έχουμε. (Παρά τον δια εκκλησιαστικής «εισπηδήσεως» διχαστικό ρόλο του Οικουμενικού Πατριαρχείου.) Αντί ημών, πανταχού παρούσα η Τουρκία.

«Ελλάς-Γαλλία-Συμμαχία», λοιπόν, ήταν το σύνθημα της δεκαετίας του 1970 στην χώρα μας. Το επανέφερε η παρούσα κυβέρνηση υπογράφουσα με την Γαλλία το 2021 αμυντική συμφωνία, η οποία μάλιστα προβλέπει και αμοιβαία στρατιωτική συνδρομή. Υπονόησε τότε η κυβέρνηση ότι η συμφωνία, περισσότερο και από την αγορά γαλλικών όπλων αξίας 7 δισ. ευρώ, σημαίνει ότι οι Γάλλοι θα μας συνδράμουν σε περίπτωση πολέμου Ελλάδος-Τουρκίας. (Και ότι εμείς θα τους συνδράμουμε στο Σαχέλ;) Μέχρι που προχθές ο γάλλος πρόεδρος πρότεινε την αποστολή τουρκικών δυνάμεων ως ειρηνευτικών στην Ουκρανία. Και αφού, προ μηνών, υπήρξε το επεισόδιο με αφορμή την πώληση γαλλο-βρετανο-ιταλικών πυραύλων Meteor στην Τουρκία. Από την άλλη, ας το πούμε προς το φιλο-γαλλικό κόμμα που λειτούργησε το 2021 ως ατζέντης γαλλικών συμφερόντων: Ποντάραμε σε μια χώρα την στιγμή που άρχιζε την άτακτη φυγή της από τις πρώην αποικίες της στο Σαχέλ. (Λόγος του αντιρωσισμού της, αφού Ρώσοι την αντικαθιστούν.) Και την στιγμή που έμπαινε σε μια μακρά φάση εσωτερικών περιδινήσεων. Χώρα προ των πυλών του ΔΝΤ η Γαλλία, θέλει να κάνει πόλεμο.

«Ελλάς-Ισραήλ-Συμμαχία». Πρόσφατο δόγμα της εξωτερικής μας πολιτικής. Η ισραηλινή υπεροπλία, το ισχυρό ισραηλινο-αμερικανικό λόμπι και οι τεταμένες σχέσεις Ισραήλ-Τουρκίας (που πάντως ούτε στιγμή δεν διατάραξαν την ομαλή ροή αζερικού πετρελαίου προς Ισραήλ μέσω Τσεϊχάν της Τουρκίας) είναι για την κυβέρνησή μας επαρκές επιχείρημα για να συνάψουμε στρατηγική συμμαχία με την χώρα αυτή. Και εδώ υπάρχει μια αμυντική συμφωνία 1,5 δισ. ευρώ, για την αγορά ισραηλινών όπλων, αλλά και παραχώρηση στο Ισραήλ της διοίκησης του διεθνούς αεροπορικού εκπαιδευτικού κέντρου στην Καλαμάτα. Έναντι αυτού, ο ελληνικός εναέριος χώρος διατίθεται στην ισραηλινή αεροπορία. Τις μέρες αυτές όμως τίθεται το ζήτημα της σχέσης με κράτος που διαπράττει γενοκτονία. Το Ισραήλ διαχρονικά μάς εκθέτει , διότι εμείς υποτίθεται ότι είμαστε κατά της εισβολής και κατοχής ξένων εδαφών και κατά των εποικισμών. Λόγω Κύπρου. Σε αυτά όμως επιδίδεται το Ισραήλ – και εμείς αντιφάσκουμε, όταν άλλα λέμε στο Ουκρανικό. Αν βάλουμε στην εξίσωση και το «ιδιωτικό» ισραηλινό κατασκοπευτικό Predator/ Intellexa, τα πράγματα σκοτεινιάζουν. Και εσχάτως τον πλήρη ισραηλινό έλεγχο της ΕΛΒΟ.

«Ελλάς-Ουκρανία-Συμμαχία». Ο μόνος ευρωπαίος πολιτικός που δήλωσε «είμαστε σε πόλεμο με την Ρωσία!» είναι ο κ. Μητσοτάκης (Bloomberg, Σεπτ. 2022). Φιλοξενήσαμε στην Βουλή τον Ουκρανό πρόεδρο και δύο στρατιώτες του «Τάγματος Αζόφ», γνωστού για τα ναζιστικά σύμβολα και αισθήματα. Δεν στείλαμε ακόμη εκστρατευτικό σώμα στην Οδησσό, όπως μοιραία έκανε ο μακρινός θείος του Μητσοτάκη, Ελευθέριος Βενιζέλος, το 1919. Στείλαμε όμως ό,τι όπλα μπορούσαμε, αφαιρώντας τα από τα νησιά μας (TOR-M1, οχήματα κλπ) προς ικανοποίηση Ερντογάν! (Τα προς αντικατάσταση αυτών σταθμεύουν ακόμη στον Έβρο.) Διαθέσαμε την Αλεξανδρούπολη για την προώθηση της δυτικής στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία. Θεωρήσαμε τον ρώσο πρόεδρο αποσυνάγωγο μέχρι που είδαμε τα κόκκινα χαλιά στην Αλάσκα. Όσο για τα επιχειρήματα εναντίον της Ρωσίας «λόγω Κύπρου», θα ήταν ειλικρινή αν λέγαμε τα ίδια και για το Ισραήλ.

Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε με άλλες τρανταχτές αστοχίες της εξωτερικής μας πολιτικής. «Ελλάς-Χαφτάρ-Συμμαχία», «Ελλάς-Σαουδαραβία-Συμμαχία», «Ελλάς-Μπάιντεν-Συμμαχία» κλπ. Στην πρώτη περίπτωση ο ηγέτης της ανατολικής Λιβύης άλλαξε στρατόπεδο χωρίς να μας ρωτήσει. Στην δεύτερη περίπτωση, υπάρχει η πρόκληση μιας παράταιρης συμμαχίας μεταξύ μιας χώρας που λέει ότι υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και μιας χώρας που τα παραβιάζει όλα συλλήβδην. Μια δεύτερη πρόκληση αφορά την αποστολή, από το 2021, μιας ελληνικής πυροβολαρχίας Patriot, για την φύλαξη της Aramco. Γεγονός που αποδυναμώνει την άμυνά μας (χωρίς βεβαίως την έγκριση των ελλήνων φορολογουμένων που πλήρωσαν το όπλο για άλλο σκοπό) και βάζει στο στόχαστρο των Χούθι και του Ιράν την ελληνική ναυτιλία στην περιοχή. Στην δε τρίτη περίπτωση, ο Τραμπ εκδικείται. Η εικόνα του πρωθυπουργού μας να ακολουθεί κατά πόδα τον Τραμπ και να κάνει πως συνομιλεί μαζί του, ενώ ο Τραμπ τον αγνοεί παντελώς, είναι ενδεικτική έλλειψης σοβαρότητας.

ΥΓ: Απέναντι στους χιλιάδες τούρκους διπλωμάτες, που βρίσκονται  σε όλες τις γωνιές της γης, εμείς παρατάσσουμε 500 κακοπληρωμένους διπλωμάτες, που ελλείψει διοικητικού προσωπικού δουλεύουν ως γραμματείς, παραμελώντας την υψηλή και πολυδιάστατη (οικονομικο-πολιτική) διπλωματία.