Η επόμενη μέρα

Και τότε Φεβρουάριος ήταν, όταν όλες οι κοινοβουλευτικές ομάδες «τραυματισμένες» απέδιδαν τελικώς κατά πλειοψηφία, την έγκριση του 2ου μνημονίου και το ελληνικό, πολιτικό σύστημα αποκτούσε συμπεριφορά ασταθούς συμπεριφοράς.
Η ατμόσφαιρα μυρίζει μπαρούτι. Ολόκληρο το επικοινωνιακό σύστημα σιγοντάρει. Τα συνθήματα είναι πλέον γενικευμένα, δεν περιορίζονται στο σιδηροδρομικό δυστύχημα και στις κυβερνητικές ευθύνες γι' αυτό. Είναι μεγάλη η σειρά των φορέων, που ανακοινώνουν ότι απεργούν την τελευταία ημέρα του Φεβρουαρίου. Αυτό το κλίμα δεν αναστρέφεται. Η κυβέρνηση είναι υπό αίρεση.
Προλαβαίνοντας την κοινοτυπία ότι δηλ. στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, αναζητούνται τα χαρακτηριστικά της επόμενης μέρας.
Ο ανασχηματισμός δεν είναι λύση. Ο κυβερνητικός σχηματισμός υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη με τους Καραμανλικούς, τους εκσυγχρονιστές και τους ακροδεξιούς βρίσκεται σε αναντιστοιχία με την μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας.
Αναζητείται σχήμα να ανατάξει τις πεποιθήσεις των πολιτών για την κρίση των θεσμών ενώ θα κληθεί να χειρισθεί και ό, τι αναλογεί στην Αθήνα από τις αλλαγές στη γεωγραφία που συντελούνται στη γειτονιά και επιταχύνονται από τη νέα αμερικανική πολιτική. Η παράταση της εκκρεμότητας μπορεί να αποβεί επικίνδυνη. Η εσωστρέφεια, τούτων δοθέντων, απαγορεύεται!
Η αντιμετώπιση των συλλαλητηρίων δεν μπορεί να εξαντληθεί στο αστυνομικό τους μέρος, πολύ περισσότερο στο προβοκατόρικο εφόσον κάτι τέτοιο ήθελε εκδηλωθεί. Η εξέλιξη μπορεί να είναι μόνο μια, εκλογές ώστε να αποτυπωθεί ο νέος συσχετισμός των πολιτικών δυνάμεων, τόσο στην κυβέρνηση όσο και την αντιπολίτευση. Οι κυβερνητικές αναφορές περί της εξάντλησης των 4ετίας ξεπεράστηκαν απ' τα πράγματα.
Η κατάσταση δεν θα σημανθεί μόνον από την στάση της ΝΔ αλλά συνολικά από την συμπεριφορά του πολιτικού κόσμου.
Και τότε Φεβρουάριος ήταν, όταν όλες οι κοινοβουλευτικές ομάδες «τραυματισμένες» απέδιδαν τελικώς κατά πλειοψηφία την έγκριση του 2ου μνημονίου και το ελληνικό, πολιτικό σύστημα αποκτούσε συμπεριφορά ασταθούς ισορροπίας. Οι διπλές εκλογές αργότερα αποκατέστησαν, όπως και όσο αποκατέστησαν, την σταθερότητα με την σχεδόν «οικουμενική» κυβέρνηση Σαμαρά και τον ορμητικό ΣΥΡΙΖΑ να πλειοδοτεί σε προσδοκίες ανατροπής.
Κι επειδή η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, ό, τι συνέβη τότε, σήμερα είναι παράμετρος και όχι άγνωστη μεταβλητή στην απόπειρα επίλυσης του πολιτικού γρίφου.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΙΤΗΣ
Είναι ο εκδότης - διευθυντής της Ενημέρωσης. Έχει σπουδάσει και εργαστεί ως μηχανικός και ηλεκτρονικός. Δημοσιογραφεί από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Έχει συνεργαστεί με σχεδόν όλες τις αθηναϊκές εφημερίδες. Διετέλεσε πρόεδρος του Συνδέσμου Ημερησίων Περιφερειακών Εφημερίδων, τον οποίον υπηρέτησε και από τη θέση του γενικού γραμματέα στο δ.σ. επί οκτώ χρόνια. Πιστεύει πως η ισχυρότερη ιδιότητα του δημοσιογράφου στην ενημέρωση είναι το ενδιαφέρον του για τα κοινά και στην επικοινωνία η έντιμη και ανιδιοτελής διαμεσολάβηση.