Πρέβεζα*

Με προβληματισμούς ήσσονος σημασίας και αισθητική σούπερμαρκετ διεξάγεται η αντιπαράθεση, που υποδύεται την πολιτική αλλά είναι κυρίως προσωπικά ωφελιμιστική. Πως να ταυτιστεί κανείς; Με ποιόν; Και γιατί; Κι έτσι ακριβώς εκφυλίζεται η ιδιότητα του πολίτη σε κριντζ συμπεριφορές με γλωσικό κώδικα συμβατό με τα σόσιαλ, κυρίως με την εξοικείωση των χρηστών τους σε επικοινωνίες κατά μόνας και επιβεβαιώσεις εκ του ασφαλούς.

'Ολα τα άλλα, σεισμοί, λιμοί και καταποντισμοί, είναι τόσο μακριά όση και η απόσταση της σμαρτ τηλεόρασης από τον καναπέ. Κι είναι θέμα μεγέθους και τιμής το από πόσο κοντά θα θωρείς το παράλληλο σύμπαν, εκεί όπου αισθάνεσαι ασφάλεια. Παρακμή! Τόση που οι επιδόσεις των ανθρώπων της τοπικής κλίμακας να μην μπορούν παρά να είναι συμπληρωματικές αυτού του θλιβερού τοπίου. Πιθανότατα μάλιστα να επελέγησαν ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο, τη συμπληρωματικότητα στο κάδρο της ενεργούς ανυποληψίας. Χωρίς μαγκιά και ήθος, που θάλεγε και ο παλιός Διονύσης.

Και πως βγαίνουνε από 'δω, θα ρωτήσει κάποιος; Αυτή κι αν είναι η ερώτηση του ενός εκατ.! Διότι η αλλαγή αισθητικής δεν έχει σε τίποτα να κάνει με το μουντ μιας Κυριακής στο χωριό ούτε καν με τον επαρχιώτικο κοσμοπολιτισμό να αναζητάς ταβέρνα να ξοδέψεις τη βαρεμάρα σου στο πήγαιν' έλα.

Αναζητώντας τις συγκινήσεις, δύσκολα θα τις βρεις στους εσπερινούς και στα πανηγύρια αλλά και στις λαοσυνάξεις των σαράντα, που υποδύονται την πολιτική συγκέντρωση σ' έναν κομματικό τουρισμό με πολύ τελετουργικό από τα παλιά, τζούφιες κουβέντες και ψαρόσουπα. Πάχυνες φιλενάδα. Η γραφειοκρατία είναι ανθυγιεινή ενώ καταβροχθίζει και τον δικό σου χρόνο. Εσύ νομίζεις πως τα κατάφερες, ξεφεύγοντας από τον πληκτικό καταμερισμό εργασίας για να βουλιάξεις μέσα σε έναν άλλον. Οδυνηρότερο.

Και κάπως έτσι διέρχονται και οι τελευταίες μέρες πριν τις πρώτες πτήσεις, που θα αναζωογονήσουν τους συναλλακτικούς ρυθμούς και τα χρόνια προβλήματα. Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, όπως τάβραμε έτσι θα τα αφήσουμε. Μήπως είμαστε τίποτα τελευταίοι;

* Κ. Καρυωτάκη, Αν τουλάχιστον, μέσα στούς ανθρώπους αυτούς, ένας επέθαινε από αηδία... Σιωπηλοί, θλιμμένοι, με σεμνούς τρόπους, θά διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία.