Ένα μωρό με δυο κεφάλια, και δυο κεραμίδια στα δυο του τα φρύδια
Μια απαστράπτουσα τεχνολογία προστασίας περιβάλλοντος θα μας παρασύρει άραγε σε μια θετική συμπεριφορά, άνευ της οποίας καμια επινόηση δεν μπορεί να σε γλυτώσει από τον κακό σου εαυτό;
Ένα μωρό με δυο κεφάλια, και δυο κεραμίδια στα δυο του τα φρύδια
O θρύλος λέει πως για δεκαετίες το δημοτικό θέατρο, εκτός πόλης μερικά μέτρα έξω από την Πόρτα Ριάλα, ήταν ένας πραγματικός κοπρώνας, που ώζονταν. Κάτι που δεν ταιριάζει με τις αναφορές συλλογικής μνήμης μεγαλείου για το αντίγραφο της Σκάλα του Μιλάνο και τις ιστορικές, κερκυραϊκές, πολιτισμικές δόξες. Η σκέψη αυτή στριφογυρίζει στο μυαλό σαν Ερινύα κάθε φορά που αντικρύζει κανείς ένα τενεκεδάκι στην άκρη του δρόμου, συσκευασίες από φαγητά και σακούλες, που κάποιος πέταξε αβασάνιστα. Περπατώντας στους δρόμους συναντά συχνά αυτές τις εκδηλώσεις περιβαλλοντικής αβροφροσύνης, που ερμηνεύουν εντέλει και το γιατί ξέμεινε το νησί από υποδομή διαχείρισης των σκουπιδιών, χωρίς ποτέ να αποδοθούν ευθύνες σε κανέναν θεσμικό κακοποιητή. Ίσως διότι όλοι μας παρείχαμε άλλοθι στη διοικητική του αβελτηρία.
Τι νάκανε κι αυτός, ο τσαμένος; Παλαιότερα απαλάχτηκαν κάποιοι, επειδή δεν αποδόθηκε πρόθεση στην ανικανότητά τους. Επίτηδες τόκαναν;
Άραγε η Μονάδα Επεξεργασίας Απορριμμάτων, που όλα δείχνουν ότι μπαίνει το νερό στ' αυλάκι, θα αλλάξει τα πατρογονικά ήθη, που ακόμα κι αν δεν εχθρεύονται τον δημόσιο χώρο πάντως δεν τον θεωρούν κοινό-χρηστο/κοινήςωφελείας αλλά μάλλον δυνάμει χωματερή!
Μια απαστράπτουσα τεχνολογία προστασίας περιβάλλοντος θα μας παρασύρει άραγε σε μια θετική συμπεριφορά, άνευ της οποίας καμια επινόηση δεν μπορεί να σε γλυτώσει από τον κακό σου εαυτό;
Όσο για τη μεγάλη εικόνα, η περιβαλλοντική μάχη είναι χαμένη όσο η αγορά επιβάλλει ανάγκες και τις πλουμιστές συσκευασίες τους, περισσότερες απ' όσες μπορεί να διαχειριστεί, καθιστώντας την υποχρέωση της περιβαλλοντικής ισορροπίας αδύνατη απέναντι στη λερναία ύδρα της παραγωγής απορριμμάτων κάθε μορφής και είδους. Κι αυτή η διαπίστωση δεν ομολογείται από τους γκουρού της οικολογίας όταν παραδίδονται στην επενδυτική αντιμετώπιση του τέρατος, πολλπλασιάζοντας τις τερατογενέσεις δια της δήθεν καταπολέμησής τους.
Το άλλο υπόδειγμα δεν είναι κατ' ανάγκη τεχνολογικό αλλά διαφορετικό στις αξίες της ζωής, περιορίζοντας γενικώς την απληστία, που αποδίδεται στην εγγενή συμπεριφορά του κεφαλαίου. Άλλως πως, μην επαφίεσαι στην κυκλική οικονομία όταν ο κύκλος είναι φαύλος...
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΙΤΗΣ
Είναι ο εκδότης - διευθυντής της Ενημέρωσης. Έχει σπουδάσει και εργαστεί ως μηχανικός και ηλεκτρονικός. Δημοσιογραφεί από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Έχει συνεργαστεί με σχεδόν όλες τις αθηναϊκές εφημερίδες. Διετέλεσε πρόεδρος του Συνδέσμου Ημερησίων Περιφερειακών Εφημερίδων, τον οποίον υπηρέτησε και από τη θέση του γενικού γραμματέα στο δ.σ. επί οκτώ χρόνια. Πιστεύει πως η ισχυρότερη ιδιότητα του δημοσιογράφου στην ενημέρωση είναι το ενδιαφέρον του για τα κοινά και στην επικοινωνία η έντιμη και ανιδιοτελής διαμεσολάβηση.
