Ο αντισημιτισμός ως δεινή πραγματικότητα, ενίοτε ως δεινό εργαλείο

«Μετά το Άουσβιτς είμαστε όλοι Εβραίοι!» Αυτή η διακήρυξη οικουμενικής εβραϊκότητας έγινε μεταπολεμικά η ισχυρή ασπίδα (ένα iron dome) κατά του σύγχρονου αντισημιτισμού. Σήμερα, Ισραήλ και ευαγγελική Αμερική θέλουν να κρύψουν πίσω από αυτή την ασπίδα τα εγκλήματα του ισραηλινού στρατού στην Μέση Ανατολή, προσβάλλοντας έτσι τα εκατομμύρια θύματα του αντισημιτισμού ανά τους αιώνες.

Αφορμή του παρόντος η επίσημη αντίδραση Ισραήλ και ΗΠΑ στο διεθνές ένταλμα σύλληψης Νετανιάχου και Γκάλαντ. Πολλοί στις ΗΠΑ, σχεδόν όλοι στο Ισραήλ θεωρούν ότι η κατηγορία κατά των δύο ισραηλινών πολιτικών ως εγκληματιών πολέμου έχει κίνητρο τον αντισημιτισμό του εισαγγελέα του ΔΠΔ.

Προ ολίγων μηνών, Ιούνιος 2024, στο πανεπιστήμιο Μπεν Γκουριόν της Μπερσίβα, στο νότιο Ισραήλ, θα διεξαγόταν μια συζήτηση με θέμα: «Είναι οι διεθνείς αντιδράσεις κατά του Ισραήλ εκδηλώσεις αντισημιτισμού;» Προσκεκλημένος και ο ισραηλινός καθηγητής ιστορίας Ομέρ Μπάρτοφ, συγγραφέας βιβλίων σχετικών με το Ολοκαύτωμα. Στην είσοδο του πανεπιστημίου, ο Μπάρτοφ βρέθηκε προ ομάδος εξαγριωμένων φοιτητών που είχαν ανακαλύψει ένα άρθρο του στους New York Times, λίγες μέρες μετά την θηριωδία (έγκλημα κατά της ανθρωπότητας) της Χαμάς την 7η Οκτ. 2024. (Η Σιν-Μπετ είχε προφανώς διακινήσει την σχετική πληροφορία στους ανάλογους κύκλους φοιτητών.) Στο άρθρο αυτό ο ισραηλινός καθηγητής παρατηρούσε ότι οι δηλώσεις Νετανιάχου των ημερών εκείνων πρόδιδαν πρόθεση γενοκτονίας.

(Από τα αξιοσημείωτα της ισραηλινής δημοκρατίας: Η συζήτηση τελικώς διεξήχθη. Ένας μάλιστα εκ των συμμετεχόντων στην εκδήλωση ήταν γνωστός ισραηλινός αντισιωνιστής ακτιβιστής. Η πόρτα της αίθουσας παρέμεινε ανοιχτή, ώστε να ακούγονται οι φωνές των έξω από την αίθουσα διαμαρτυρομένων φοιτητών.)

Στις 13 Αυγ. 2024, σε άρθρο 7.500 λέξεων στον Guardian, ο Μπάρτοφ αναφέρει μια προσωπική του εμπειρία της περιόδου της πρώτης παλαιστινιακής Ιντιφάντα, το 1987. Ήταν η εποχή κατά τη οποία ο Γιτζάκ Ράμπιν, αρχηγός τότε του Ισραηλινού στρατού, έδινε την διαβόητη διαταγή στους στρατιώτες του: «Σπάστε τους τα χέρια!» Και οι Ισραηλινοί στρατιώτες έσπαγαν πράγματι τα χέρια των νεαρών Παλαιστινίων που πετούσαν πέτρες στα ισραηλινά άρματα. Ο Ράμπιν, ως γνωστόν, λίγα χρόνια μετά θα μετατρεπόταν από γεράκι σε περιστέρι, υπέρ δηλαδή μιας κάποιας ειρηνικής συνύπαρξης με τους Παλαιστινίους. Το 1995, θα δολοφονείτο από ένα ακραίο Ισραηλινό εθνικιστή. (Ο δολοφόνος βρίσκεται ακόμη στις ισραηλινές φυλακές, θεωρείται δε από την ισραηλινή ακροδεξιά ήρωας, με οργανωμένο κίνημα για την αποφυλάκισή του.)

Ως καθηγητής, το 1987, στο Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ αλλά και ως βετεράνος του Ισραηλινού στρατού (είχε πολεμήσει στον πόλεμο του Γιομ-Κιπούρ, το 1973), ο Μπάρτοφ απηύθυνε μια επιστολή στον Ράμπιν. Του έγραψε ότι, με βάση τις μελέτες του για την πλύση εγκεφάλου στον γερμανικό στρατό του Χίτλερ, καταλάβαινε ότι ο ισραηλινός στρατός ακολουθούσε τώρα τον ίδιο ολισθηρό δρόμο:

«Σύμφωνα με την έρευνά μου, ακόμη και πριν από τη στρατολόγησή τους, οι νεαροί Γερμανοί είχαν εσωτερικεύσει βασικά στοιχεία της ναζιστικής ιδεολογίας, ιδίως την άποψη ότι οι υπάνθρωπες σλαβικές μάζες, υπό την ηγεσία των δόλιων μπολσεβίκων Εβραίων, απειλούσαν την Γερμανία και τον υπόλοιπο πολιτισμένο κόσμο με καταστροφή, και ότι συνεπώς η Γερμανία είχε το δικαίωμα και την υποχρέωση να δημιουργήσει για τον εαυτό της έναν ζωτικό χώρο στην Ανατολή και να αποδεκατίσει ή να υποδουλώσει τον πληθυσμό αυτής της περιοχής. … Αποτέλεσμα ήταν η δολοφονία 30 εκ. Σοβιετικών στρατιωτών και πολιτών.»

Προς έκπληξή του, ο Μπάρτοφ έλαβε μια απάντηση από τον Ράμπιν: «Πώς τολμάς να συγκρίνεις τον ισραηλινό στρατό με την Βέρμαχτ;» Ο Μπάρτοφ ξαναέγραψε, με περισσότερες ιστορικές αναφορές, την άποψή του στον Ράμπιν, για να λάβει την ίδια απάντηση: «Πώς τολμάς;» Χρόνια μετά, ο Μπάρτοφ σκεφτόταν αν εκείνη η αλληλογραφία έπαιξε κάποιο ρόλο στην μεταστροφή του Ράμπιν από γεράκι σε περιστέρι.

Μετά το Άουσβιτς, είναι αλήθεια, επαγρυπνούμε κατά της απανθρωποποίησης του αντιπάλου, της πλύσης εγκεφάλου που κάνει τους στρατιώτες ενός στρατού τυφλούς διώκτες «Εβραίων», «Παλαιστινίων» κοκ.

ΥΓ.1: Στο τελευταίο βιβλίο του, «Genocide, the Holocaust and Israel-Palestine» (London: Bloomsbury, 2023), ο Omer Bartov αντλεί από την προσωπική του πορεία για να εξετάσει κοινά στοιχεία μεταξύ της τύχης των Εβραίων κατά τον Β'ΠΠ και της κατάστασης των Παλαιστινίων μετά την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ.

ΥΓ.2: Εξωτερική πολιτική αρχών: Ο Έλλην κυβερνητικός εκπρόσωπος, ερωτηθείς εάν ο ισραηλινός πρωθυπουργός θα συλληφθεί σε περίπτωση επίσκεψής του στην Ελλάδα, δήλωσε: «Δεν βοηθάνε τέτοιες αποφάσεις (του ΔΠΔ).» Η απάντηση θα ήταν, φαντάζομαι, εντελώς διαφορετική αν η ερώτηση αφορούσε τον Ρώσο πρόεδρο.