«Καλά θα κάνετε εσείς οι Κερκυραίοι να κλειστείτε σπίτια σας, μέχρι τον Οκτώβριο, και να μας αφήσετε να δουλέψουμε»! Η φράση εξαπολύθηκε σαν πύραυλος αέρος, αέρος, εν είδει πλάκας βεβαίως, από φίλο σε φίλο, σε κατάστημα της γειτονιάς. Αποδίδει όμως την πραγματικότητα, όπως άλλωστε και το «μπάτε σκύλοι αλέστε κι αλεστικά μη δώστε» δεν συνιστά πολιτική διαχείρισης μιας ελκυστικής πόλης σε καταστάσεις κόρου.
Η αναμενόμενη καλοκαιρινή μπόρα, και μάλιστα επαναλαμβανόμενη, απέδειξε τουλάχιστον πως οι επισκέπτες μάλλον δεν είχαν λάβει την επιστολή του δημάρχου κι έτσι να αποφύγουν να μπουν στην πόλη. Άσε που η επιστολή εστάλη στους προηγούμενους στις αρχές του πολυσύχναστου μήνα και 'κείνοι μάλλον αλησμόνησαν να τη δώσουν στους επομένους ενώ θα έπρεπε να τους εξηγήσουν πως δεν πρόκειται για μια συνηθισμένη επιστολή αλλά για κυκλοφοριακά μέτρα!
Αντιθέτως όπως είναι σύνηθες, κάθε καλοκαιρινή μέρα που βρέχει, όλοι, μα όλοι σκέφτηκαν, βρέχει που βρέχει, δεν πάμε μια βόλτα στην πόλη; Και πήγαν! Αδιάβαστοι (σ.σ. τουλάχιστον ως προς την επιστολή) και ανυποψίαστοι, με πούλμαν (δίπατα, transfer, εκδρομικά), ιχ και κάθε άλλο δυνατό τρόπο, μπλοκάρισαν και μπλοκαρίστηκαν σε κάθε κερκυραϊκό δρόμο. Όχι δεν υπήρχε κανείς να διευκολύνει κανέναν. Οι αστυνομικοί εστάλησαν κατά δεκάδες και από την Κέρκυρα να ενισχύσουν καλοκαιριάτικα τις αθηναϊκές Υπηρεσίες ενώ οι Αθηναίοι και τόσοι άλλοι μαζεύτηκαν εδώ σε πείσμα της λογικής του Χρυσοχοΐδη, εκεί οι αστυνομικοί εδώ ο κόσμος. Τre bien, merci Michel.
Κι όταν ο κόμπος έφτασε στο χτένι, ανέλαβαν να λύσουν τον γόρδιο δεσμό «επί του πεδίου», αυτοί οι ίδιοι, ο Αστυνομικός Δ/ντής και ο Δ/της της Τροχαίας!
Κατά τα λοιπά, ένα μπουρδέλο είμαστε, αντιγράφοντας το γηπεδικό σύνθημα που αποδίδεται αυτολεξεί η τρέχουσα εικόνα με μια τρυφερή εξαίρεση, που αναδύθηκε από το πουθενά, ίσως απλώς για να επιβεβαιώσει τον κανόνα! Γέρων, Κερκυραίος επαγγελματίας, όχι εκ των καταστημάτων του Λιστόν, εθεάθη με σακούλα μεγάλου μεγέθους να μαζεύει ένα, ένα, τα σκουπίδια από το γρασίδι της Σπιανάδας! Μια ένεση αξιοπρέπειας ή μήπως απελπισίας, εδώ όπου εξέλιπε ο εθελοντισμός και η πρωτοβουλία δια της κρατικοποίησης;