Και ξαφνικά ο Βορίδης και οι άλλοι αλλά και τα προσκείμενα στην κυβέρνηση ΜΜΕ ανακάλυψαν τα εκδοτικά συμφέροντα! Στη χώρα που μεσουρανεί ο κάθε σαλταρισμένος, που αντιποιείται τη δημοσιογραφική ιδιότητα, υψώνεται η σημαία της δεοντολογικής ηθικής στην ενημέρωση και τη μαζική επικοινωνία.
Πρόκειται το δίχως άλλο για επιθεώρηση όχι διότι δεν υφίστανται οι μηχανισμοί χειραγώγησης αλλά επειδή η διαπλοκή είναι εδώ και δεκαετίες ο κύριος και βασικός τρόπος άσκησης πολιτικής διοίκησης. Κι αυτό είναι σε όλους γνωστό. Οπότε προς τι ο θρήνος και ο οδυρμός;
Η διαπλοκή ως σύστημα και όχι ως σύμπτωμα δεν αναιρεί την απόπειρα συγκάλυψης του εγκλήματος στα Τέμπη. Ίσα, ίσα, που την επιβεβαιώνει. Κι αν έχει κάπου δίκιο ο Βορίδης είναι στις αποστροφές του ότι δεν μιλάνε στο σπίτι του κρεμασμένου για σχοινί. Αυτό ακριβώς σημαίνει σύστημα, ένθεν κακείθεν και παρακείθεν. Ο κυρίαρχος τρόπος διαχείρισης των πραγμάτων μετατρέποντας τους πολίτες σε οπαδούς, εκπαιδευμένους από τη μέθοδο που ακολουθείται στα σπορ και αναπαράγεται απ' όλους μας στα media, έχουμε δεν έχουμε άμεσο συμφέρον. Αυτό σημαίνει σύστημα κι ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω.
Εφόσον έτσι έχουν τα πράγματα, εύκολα γίνεται αντιληπτό πόσο επώδυνη είναι η απεξάρτηση. Η απελευθέρωση από τα πρότυπα ενός ψευδούς κόσμου με τις αξίες και τις προτεραιότητες του. Την ηθική και την αισθητική του, που απειλεί και θίγει τόσο τον αποτυχημένο όσο και την επιτυχημένο, υποστηρίζοντας έναν κύκλο φαύλο, με μέτρο την υποκρισία και τη φαυλότητα. Αμείβοντας τους προνομιακούς «ιερείς» του πλουσιοπάροχα ώστε να δημιουργείται κίνητρο και επιδίωξη. Αξίες και τρόπος να ζεις.
Γι' αυτό και δεν είναι εύκολα τα πράγματα ούτε για την απονομή δικαιοσύνης στην υπόθεση των Τεμπών ούτε για τη δικαιοσύνη γενικώς. Βλέπετε, η κατάργηση της 4ης εξουσίας και η απορρόφησή της από την οικονομική και την πολιτική συμπαρέσυρε τη δημοκρατική λειτουργία και τους θεσμούς της, μαζί και τη Δικαιοσύνη. Οι εξαιρέσεις είναι για την επιβεβαίωση του κανόνα και κάτι ακόμα χειρότερο. Να δίνεται η εντύπωση πως αυτές μπορεί υπό προϋποθέσεις να γίνουν ο κανόνας. Κάτι που ποτέ δεν συμβαίνει διότι αν υπήρχαν οι προϋποθέσεις δεν θάμενε πέτρα πάνω στην πέτρα, αν με καταλαβαίνεις;