Σε λακκούβα ζοφερή όποιος πέσει πώς να βγει;*
Editorial
03 Φεβρουαρίου 2017
/ 12:10
Είπε ο αρμόδιος αντιδήμαρχος (ΕΡΑ): Το πρόγραμμα για την αποκατάσταση των δρόμων της πόλης θα εκτελεσθεί κανονικά. Και προφανώς εννοεί,
με αυτά τα λίγα χρήματα που προβλέπονται, να μπουν μπαλώματα όπου η... λύσις της συνέχειας του οδοστρώματος είναι εκτός από εξόφθαλμη και επικίνδυνη, ιδιαιτέρως για τους αναβάτες διτρόχων. Κι αναρωτιέται κανείς, για να ασφαλτοστρωθεί κανονικά η πόλη, τι πρέπει να γίνει; Κι ακόμα εντονότερα, πόσο ευνόητο μπορεί να θεωρείται να μην ανανεώνεται ο ασφαλτοτάπητας σε τακτά χρονικά διαστήματα ώστε να είναι ασφαλής και όμορφος;
Αμέσως ξεπετάχθηκε αντίλογος, ακόμα και στην σύσκεψη των συντακτών της εφημερίδας: Σε συνθήκες δημοσιονομικής κρίσης είναι ουτοπικό να κάνει, και πολύ περισσότερο να προβάλλει, κανείς τέτοιες σκέψεις!
Και ιδού η απάντηση: Μα δεν ξοδεύτηκαν πρόσφατα περί τα 2 εκατ. για την κατασκευή του δικτύου των ποδηλατοδρόμων, εν μέσω κρίσης και δημόσιας δυσπραγίας;
Νομίζετε ότι η αποκατάσταση των κεντρικών και των πιο βεβαρημένων δρόμων της πόλης, κοστίζει περισσότερο;
Και η ανταπάντηση του επαΐοντος περί τα ευρωπαϊκά: Οι ποδηλατόδρομοι, καλώς ή κακώς, έτρεξαν με πιστώσεις ευρωπαϊκού Προγράμματος ενώ η αποκατάσταση του οδικού δικτύου της πόλης (σ.σ. κάθε πόλης) δεν είναι επιλέξιμο, ευρωπαϊκό έργο, κι έτσι πρέπει να χρηματοδοτηθεί από δημοτικούς ή άλλους, εθνικούς πάντως, δημόσιους πόρους.
Η συζήτηση αυτή θα μπορούσε να τραβήξει σε μάκρος και με την σιγουριά ότι ούτως ή άλλως, κανείς δεν ασχολείται. Κι αυτό ίσως είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. Όπως και το γεγονός ότι το δίκτυο ποδηλατοδρόμων παραδόθηκε από τους εκπροσώπους της κερκυραϊκής διοίκησης και παραλήφθηκε τελικώς ως έτοιμο έργο από τους εκπροσώπους της διαχείρισης του ευρωπαϊκού προγράμματος. Η ομερτά είχε το τεκμήριο της συνενοχής, να μην μας ζητήσουν τα λεφτά πίσω οι Φραγκολεβαντίνοι... Κι έτσι παραλάβαμε κάτι που ποτέ δεν υπήρξε, κόστισε ένα μάτι κι ένα φρύδι ενώ εμείς εξακολουθούμε να θέλουμε ερπυστριοφόρο για να πάμε στο Κανόνι! Κι ας υποδεχόμαστε εκατοντάδες χιλ. επισκέπτες τα καλοκαίρια...
* Στη λακκούβα, Άγαμοι θύται (σ.σ. με το μπαρδόν) 1998. Στίχοι, μουσική, Στάθης Παχίδης
