Η μπαλάντα των αισθήσεων και των παραισθήσεων*
Πόσες πιθανότητες έχουν οι επόμενες τοπικές Αρχές να ανταποκριθούν στα ζητούμενα των καιρών;
Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό ούτε υπέχει θέση αξιολόγησης των πρωταγωνιστών. Θα ήταν κάτι εγωιστικό και μάταιο. Ο πυρήνας του συνειρμού αναφέρεται στις εξελίξεις στην πολιτική διοίκηση λόγω των νέων τεχνολογικών επινοήσεων, που την επηρεάζουν. Οι μεγάλες αλλαγές που συντελούνται ξεπερνούν τις δυνατότητες της κοινωνίας να τις υιοθετήσει, να τις απορροφήσει, να τις εντάξει στην πολιτική συζήτηση, να τις ζέψει εντέλει στο άρμα της «κοινής ωφέλειας». Το θέμα δεν είναι τεχνικό. Η επιτάχυνση δεν γεννήθηκε να εξυπηρετήσει τις ανθρώπινες ανάγκες αλλά κυρίως τη θεμελιώδη επιδίωξη του κεφαλαίου για ολοένα και περισσότερες περιστροφές στη μονάδα του χρόνου.
Έτσι το μείζον ερώτημα διατυπώνεται είτε ως απόπειρα προσαρμογής στον ρυθμό ίσως και την οργάνωση νομικών και άλλων κανονιστικών αναχωμάτων (σ.σ. κάτι που βεβαίως δεν μπορεί να είναι αποκλειστικά τοπικό αφού έτσι θα αποτύχει περιθωριοποιούμενο) είτε στην ενεργό αναζήτηση διαφορετικού υποδείγματος ζωής (σ.σ. κάτι που επίσης δεν μπορεί να περιορισθεί χωρικά σαν όαση στην έρημο των ανθρώπινων αισθήσεων και συναισθημάτων).
Παρακολουθώντας τον τρόπο που συνεχίζεται η πολιτική δραστηριότητα, τόσο σε κεντρικό όσο και σε τοπικό επίπεδο, μοιάζει σα να μην έχει γίνει συνείδηση το νέο περιβάλλον! Ναρκισσισμοί και νοικυροσύνες, πασαρέλες και μπαρούφες, κατακλύζουν την ενημέρωση, προσδοκώντας πως αυτή η αδράνεια θα μπορούσε να αποδώσει ακόμα έναν γύρο στους επαγγελματίες της πολιτικής ή απλώς ματαιόδοξους, μπορεί και τα δυο! Γι' αυτό άλλωστε και είναι αδύνατον να σταθεί έστω μια αξιοπρεπής συζήτηση, εκτός κι αν είναι προϊόν προετοιμασίας. Γι' αυτό και οι δημοκρατικές διαδικασίες αφυδατώθηκαν μαζί με το υποκείμενο/θεσμό, κόμμα, σχήμα, παράταξη.
Οι ελάχιστοι εναπομείναντες επιμένουν να αναγάγουν την συμπεριφορά τους στις διαθέσεις χιλιάδων άλλων, που ερμηνεύουν κατά το δοκούν. Πώς αλλιώς άλλωστε; Αυτό όμως είναι το αποτέλεσμα της ηγεμονίας των πιο συντηρητικών, καλά οργανωμένων κύκλων, που έλυσαν έτσι το πολιτικό τους πρόβλημα, πιο εύκολα απ' όσο ίσως περίμεναν! Το κεντρικό υπόδειγμα προβάλλεται τώρα στην περιφέρεια και τους δήμους.
Από την Πορνογραφία του Μάνου Χατζiδάκι
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΙΤΗΣ
Είναι ο εκδότης - διευθυντής της Ενημέρωσης. Έχει σπουδάσει και εργαστεί ως μηχανικός και ηλεκτρονικός. Δημοσιογραφεί από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Έχει συνεργαστεί με σχεδόν όλες τις αθηναϊκές εφημερίδες. Διετέλεσε πρόεδρος του Συνδέσμου Ημερησίων Περιφερειακών Εφημερίδων, τον οποίον υπηρέτησε και από τη θέση του γενικού γραμματέα στο δ.σ. επί οκτώ χρόνια. Πιστεύει πως η ισχυρότερη ιδιότητα του δημοσιογράφου στην ενημέρωση είναι το ενδιαφέρον του για τα κοινά και στην επικοινωνία η έντιμη και ανιδιοτελής διαμεσολάβηση.
