Τον Χειμώνα ετούτο...
Editorial
04 Ιανουαρίου 2017
/ 11:17
Η υποτονικότητα της χαμηλής πολιτικής στις μέρες που διαδέχονται την Πρωτοχρονιά είναι αναμενόμενη και ευπρόσδεκτη. Μια καλή αφορμή για ξεκούραση και αναστοχασμό. Άλλωστε κι όταν επανέλθει
η τοπική, πολιτική δραστηριότητα στα συνήθη για την εποχή επίπεδα δεν αναμένεται δα και η εντυπωσιακή ανάταση των πάντων και των πραγμάτων. Μάλλον θα σέρνουμε τα βήματά μας ώστε να τη βγάλουμε και τούτο τον Χειμώνα, που είναι οικονομικά δύσκολος, όπως άλλωστε ήταν και ο περσινός κι ο προπέρσινος κι ο...
Τώρα όμως "σφίξαμε" αφού οι προβλεπόμενες επιβαρύνσεις (σ.σ. όχι οι επαπειλούμενες, εκείνες που συνδέονται με την συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό Πρόγραμμα αλλά οι ψηφισμένες και από 1ης/1ου ισχύουσες) σκουπίζουν ότι απέμεινε (σ.σ. αν απέμεινε) και στεγνώνουν εισοδήματα και τις όποιες εναπομείνασες, καταναλωτικές δυνατότητες.
Εδώ και τώρα (σ.σ. χρονοχωρικά μάλλον κι όχι ανδρεοπαπανδρέικα) η χαμηλή λεγόμενη πολιτική θα πρέπει να πλουτιστεί μάλλον, με δράσεις ενός νέου ορθολογισμού, που θα διορθώνει την αλλαζονία, την απερισκεψία και την αυθαιρεσία. Θάναι πιο συλλογικός και αλληλέγγυος. Θα βλέπει ξανά και την πρωτογενή παραγωγή.
Θα ξανανακαλύψει... αρχαία οράματα ως προς το πορεύεσθαι. Θα θυμηθεί πότε πρόσεξε τι χρώμα μάτια έχει ο διπλανός του. Θα σκεφτεί τι τούπε και τι άκουσε. Θα αναλογιστεί πόσα και κυρίως ποια λάθη έκανε. Θα μάθει να σβήνει τα φώτα όταν δεν τα χρειάζεται. Να διορθώνει μικροζημιές στο σχολειό του παιδιού και να μην περιμένει τον... Τσίπρα να το κάνει. Δεν θα κατεβάζει τα σκουπίδια, 5΄μόλις από την στιγμή που πέρασε το απορριματοφόρο. Δεν θα θεωρεί προοδευτικό και δίκαιο να προστατεύει την αυλή του κι ας γίνουν όλα τάλλα στάχτη και μπούρμπερη.
Θα χαμηλώσει λίγο το βλέμμα, προϋπόθεση για να σηκώσει ψηλά το μέτωπο! Κανείς δεν έχει λόγο να μην το κάνει. Η ενοχή είναι ένα άχρηστο συναίσθημα είχε πει ο Μάρλον Μπράντο στον Αλ Πατσίνο στο περιθώριο των γυρισμάτων του Νονού. Παγκόσμιος άνθρωπος αυτός, κάτι παραπάνω από 'μας θα γνώριζε;
Τώρα όμως "σφίξαμε" αφού οι προβλεπόμενες επιβαρύνσεις (σ.σ. όχι οι επαπειλούμενες, εκείνες που συνδέονται με την συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό Πρόγραμμα αλλά οι ψηφισμένες και από 1ης/1ου ισχύουσες) σκουπίζουν ότι απέμεινε (σ.σ. αν απέμεινε) και στεγνώνουν εισοδήματα και τις όποιες εναπομείνασες, καταναλωτικές δυνατότητες.
Εδώ και τώρα (σ.σ. χρονοχωρικά μάλλον κι όχι ανδρεοπαπανδρέικα) η χαμηλή λεγόμενη πολιτική θα πρέπει να πλουτιστεί μάλλον, με δράσεις ενός νέου ορθολογισμού, που θα διορθώνει την αλλαζονία, την απερισκεψία και την αυθαιρεσία. Θάναι πιο συλλογικός και αλληλέγγυος. Θα βλέπει ξανά και την πρωτογενή παραγωγή.
Θα ξανανακαλύψει... αρχαία οράματα ως προς το πορεύεσθαι. Θα θυμηθεί πότε πρόσεξε τι χρώμα μάτια έχει ο διπλανός του. Θα σκεφτεί τι τούπε και τι άκουσε. Θα αναλογιστεί πόσα και κυρίως ποια λάθη έκανε. Θα μάθει να σβήνει τα φώτα όταν δεν τα χρειάζεται. Να διορθώνει μικροζημιές στο σχολειό του παιδιού και να μην περιμένει τον... Τσίπρα να το κάνει. Δεν θα κατεβάζει τα σκουπίδια, 5΄μόλις από την στιγμή που πέρασε το απορριματοφόρο. Δεν θα θεωρεί προοδευτικό και δίκαιο να προστατεύει την αυλή του κι ας γίνουν όλα τάλλα στάχτη και μπούρμπερη.
Θα χαμηλώσει λίγο το βλέμμα, προϋπόθεση για να σηκώσει ψηλά το μέτωπο! Κανείς δεν έχει λόγο να μην το κάνει. Η ενοχή είναι ένα άχρηστο συναίσθημα είχε πει ο Μάρλον Μπράντο στον Αλ Πατσίνο στο περιθώριο των γυρισμάτων του Νονού. Παγκόσμιος άνθρωπος αυτός, κάτι παραπάνω από 'μας θα γνώριζε;
