Επιτείνεται η πολιτική αβεβαιότητα

Η υπερψήφιση από την αυξημένη πλειοψηφία των 196 βουλευτών του έκτακτου βοηθήματος προς τους χαμηλοσυνταξιούχους, υπήρξε ένα σημαντικό μήνυμα ενότητας των Ελλήνων προς την σοϋμπλική  ΕΕ.  Γι αυτό κι ενοχλήθηκε σκληραίνοντας τη στάση της προκειμένου να δυσχεράνει τη δεύτερη αξιολόγηση. Μάλιστα ο Σόϊμπλε στο τελευταίο γιούρογκρουπ έβαλε στο τραπέζι την υποχρέωση της Ελλάδας να πετυχαίνει το ανεδαφικό πλεόνασμα 3,5% το χρόνο για την επόμενη δεκαετία!    Σε γνώση του ότι αυτό είναι ανέφικτο.

Η  Γερμανία με την πανίσχυρη οικονομία, έχει ετήσιο πλεόνασμα 1,5% του ΑΕΠ!  Είναι προφανές ότι επιδιώκει την ταπείνωση των ελλήνων που τολμούν να πάρουν μέτρα ανακούφισης των αδύναμων χωρίς προηγούμενα να έχουν λάβει την άδειά του. Του είναι αδιάφορο ότι στο Μνημόνιο προβλέπεται η  διανομή του 40% του πλεονάσματος. Απώτερος στόχος της  γερμανικής ελίτ που διοικεί την Ευρώπη, είναι η διάλυση της Ευρωζώνης με τη σημερινή της  μορφή  και η δημιουργία μιας άλλης μικρότερης και  απόλυτα πειθαρχημένης στη γερμανική μπότα. Έτσι η ομάδα Σόιμπλε με την κεκαλυμμένη έγκριση της Μέρκελ, εξωθεί τα πράγματα στα άκρα με την επιβολή ενός 4^ου Μνημονίου που αν δεν το αποδεχτούμε οδηγούμαστε στο Grexit. Οι δηλώσεις ευγένειας και  φιλοφροσύνης στη συνάντηση Μέρκελ – Τσίπρα είναι απλά για το θεαθήναι. Άλλωστε η Μέρκελ τα οικονομικά  ζητήματα, που είναι  τα σημαντικότερα, τα παραπέμπει στο Euro group που το ελέγχει απόλυτα ο Σόιμπλε.

Παράλληλα εξαιτίας όσων συμβαίνουν στην Ιταλία και όσων θα συμβούν στις κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις σε Ολλανδία, Γαλλία και Γερμανία το 2017, η ΕΕ μπαίνει σε νέα φάση αστάθειας κι αβεβαιότητας.
Στο εσωτερικό μέτωπο η κυβερνητική  κοινοβουλευτική πλειοψηφία των 153 βουλευτών, μετά την υπερψήφιση της παροχής του βοηθήματος,  έγινε πιο συμπαγής και συνεκτική. Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ έχουν  πλέον ένα προσωρινό επιχείρημα για να δείξουν τη κοινωνική τους ευαισθησία. Τουλάχιστον για τις ημέρες των εορτών στις εκλογικές τους περιφέρειες.   Έτσι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ δεν κινδυνεύει προς το παρόν από εσωκομματικές αναταράξεις.

Με δεδομένο όμως ότι η λιτότητα και η ύφεση θα συνεχιστούν ολόκληρο το 2017 ,  η φτωχοποίηση της μεγάλης πλειοψηφίας των ελλήνων θα επιταθεί. Η κοινωνική δυσαρέσκεια θα ενταθεί. Κατά συνέπεια η συνέχιση της παραμονής των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στην εξουσία θα είναι εξακολουθητικά φθοροποιός. Κι αν αυτό δεν έχει ιδιαίτερη σημασία για τους ΑΝΕΛ, δεν ισχύει το ίδιο και για τον ΣΥΡΙΖΑ. Εκτός κι αν, χάρη της εξουσίας, δεν ενδιαφέρεται να βλέπει τα ποσοστά του διαρκώς μειούμενα ψηφίζοντας και εφαρμόζοντας μνημονιακά μέτρα. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας επιθυμούν να διατηρήσουν ένα ποσοστό 20% και πλέον, έχουν ίσως την τελευταία ευκαιρία να πραγματοποιήσουν ηρωική έξοδο και να πάνε σε εκλογές. Διαφορετικά κινδυνεύουν να χάσουν τη θέση του δεύτερου πόλου του νέου δικομματισμού.

Από την άλλη πλευρά η ΝΔ και ο Κυρ. Μητσοτάκης δεν διδάχτηκαν κάτι  από την πρόσφατη νεοελληνική πολιτική ιστορία. Ότι δηλαδή όποιος βιάζεται να πάρει την εξουσία συμφωνώντας κι εφαρμόζοντας Μνημόνια, οδηγείται από την  πολιτική φθορά και απαξίωση μέχρι την πολιτική εξαφάνιση. Έτσι μια νέα κυβέρνηση της ΝΔ με πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη είτε θ΄ αναγκαστεί να ολοκληρώσει το τρίτο Μνημόνιο είτε να συμφωνήσει και να εφαρμόσει ένα τέταρτο. Όσα άλλα ακούγονται περί  ανάκαμψης, ανάπτυξης,  επενδύσεων, ελάφρυνσης φόρων, ανακούφισης βαρών  κ. λ. π  είναι μια επανάληψη των φληναφημάτων που ακούστηκαν  και το 2012 και φυσικά ποτέ δεν υλοποιήθηκαν. Ούτε τώρα μπορούν να πραγματοποιηθούν, γιατί απλούστατα δεν το επιτρέπουν οι μνημονιακές μας δεσμεύσεις, ο Σόιμπλε και το ΔΝΤ !

Η Δημοκρατική Συμπαράταξη βρίσκεται, προς το παρόν, σε αναζήτηση ιδεολογικού στίγματος και κοινωνικών αναφορών. Η οργανωτική  ανασυγκρότηση της κύριας συνιστώσας της, δηλαδή του  ΠΑΣΟΚ , παρουσιάζει σημαντικές δυσκολίες. Αυτές τις ιστορικές στιγμές η ανάκτηση της κοινωνικής επιρροής χρειάζεται πόλεμο θέσεων. Με όπλα τον πατριωτισμό, τις δημοκρατικές αξίες και την κοινωνική Δικαιοσύνη. Το αποτέλεσμα θα κριθεί από την πειθώ, την ειλικρίνεια των προτάσεων και τη δυνατότητα εφαρμογής τους. Ο δρόμος για την ανάκαμψη της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας θα είναι μακρύς και δύσβατος. Ο χυλός και ο πολυσυλεκτισμός δεν ευνοούνται στη σημερινή συγκυρία.  Πάντως η τελευταία επιλογή της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. να υπερψηφίσει τα μέτρα ανακούφισης των μικροσυνταξιούχων, υπήρξε θετική και σύμφωνη με τον αξιακό της Κώδικα. Ευτυχώς αυτή τη φορά η Φ. Γεννηματά  δεν υπέκυψε  στις απόψεις του Ε. Βενιζέλου και των συν αυτώ για αποχή, όπως έγινε με την λαθεμένη καταψήφιση της απλής αναλογικής.

Το ΚΚΕ στην εποχή της μεγαλύτερης καπιταλιστικής κρίσης με κύρια θύματα την εργατική τάξη και συνολικά τους εργαζόμενους, δεν δείχνει ν΄ αυξάνει την κοινωνική του απήχηση ούτε ν ‘ αποκομίζει άξια λόγου εκλογικά οφέλη. Εύλογα ο μέσος πολίτης διερωτάται μήπως κάποιο λάθος γίνεται, αλλ’ απάντηση δεν παίρνει.
Τα μικρότερα κοινοβουλευτικά κόμματα ( ΠΟΤΑΜΙ, ΚΕΝΤΡΩΟΙ) εμφανίζουν συμπτώματα αποσυσπείρωσης.  Η επιλογή τους από τους ψηφοφόρους το 2015 δείχνει να ήταν αποτέλεσμα πρόσκαιρης συναισθηματικής αντίδρασης κι όχι ιδεολογικοπολιτικής πειθούς.  Έτσι το  κοινοβουλευτικό τους μέλλον μοιάζει αβέβαιο.

Η ΛΑΕ για λόγους που χρειάζονται βαθιά και συστηματική ανάλυση, ενώ πρεσβεύει ριζοσπαστικές θέσεις, δεν φαίνεται να πείθει τα κοινωνικά στρώματα που υποφέρουν από την κρίση και δεινοπαθούν. Ίσως καταβάλλει  ακριβά το τίμημα της συμμετοχής και στήριξης των στελεχών της στη πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ.
Σημαντικό κομμάτι του εκλογικού σώματος ( πάνω από 15%) τέλος δείχνει εντελώς αναποφάσιστο, ενώ ένα άλλο μετακινείται διαρκώς.
Από την μεταβλητότητα αυτή φαίνεται να επωφελείται η ακροδεξιά ακόμη κι η εγκληματική.

Το πολιτικό σκηνικό είναι εξαιρετικά ρευστό και εύκολα μεταβαλλόμενο.  Το φαινόμενο δεν είναι ‘’μπόρα που θα περάσει’’, θα έχει διάρκεια.
Το μόνο βέβαιο η είναι η αβεβαιότητα. Στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και στον κόσμο ολόκληρο.