Αρμενάκι ΄μαι κυρά μου...
EDITORIAL
21 Ιουλίου 2022
/ 20:09
Τώρα που ο Καραμανλής ο νεώτατος έλυσε τον γρίφο των φραγμάτων και όλοι εμείς εξακολουθούμε για τέταρτη δεκαετία να παραμένουμε σε στάση αναμονής για το ενιαίο έργο της ύδρευσης, η διαδημοτική ΔΕΥΑ εξακολουθεί να αγνοεί που βρίσκεται το πάνω από το 20% των υδρομέτρων της!
Οι δεκατρείς καποδιστριακοί δήμοι και τα τρία Διαπόντια παρέδωσαν στον ενιαίο, και τις ΔΕΥΑ τους. Το πρόγραμμα Καλλικράτης υπήρξε μια πρόκληση για την Αυτοδιοίκηση όμως ο ενιαίος κερκυραϊκός δήμος δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί. Έχασε παταγωδώς τη μάχη στα καθημερινά ενώ αλίμονο εγκατέλειψε και τα στρατηγικά, που «νομιμοποιούσαν» και τον ενιαίο, νησιωτικό του χαρακτήρα. Δηλ. τη γενική διαχείριση των οχλουσών χρήσεων, την ύδρευση, τις υποδομές γενικότερα. Σ' αυτήν την αδυναμία συνέτεινε και ο νομοθέτης, που διατηρούσε θεσμικά πόστα στο περιφερειακό επίπεδο ανταγωνιστικά και πάντως όχι συμπληρωματικά της τοπικής Διοίκησης. Π.χ. Περιφερειακή Ενότητα και τοπικό αντιπεριφερειάρχη όπου και όσο και ο καλλικράτειος δήμαρχος. Άλλωστε τον διοικητικό γρίφο της αυτοδιοίκησης δυο βαθμών ποτέ δεν έλυσε ενώ έβαλε και μπάστακα την αποκεντρωμένη Υπηρεσία του υπ. Εσωτερικών, μην χάσει τα πόστα!
Με τούτα και με 'κείνα, πρόκειται για μια γεμάτη δεκαπενταετία χαμένη με ουρανομήκεις καθυστερήσεις, σπατάλη των δημοσίων πόρων και κακοτεχνίες. Απογοήτευσε και τους πολίτες, που ποτέ όμως δεν λογίζονται ως άμοιροι των ευθυνών εφόσον τα τεκταινόμενα φέρουν την εκλογική τους υπογραφή τόσο στις βουλευτικές όσο και τις τοπικές αναμετρήσεις.
Τώρα που ο Καραμανλής ο νεώτατος έλυσε τον γρίφο των φραγμάτων και όλοι εμείς εξακολουθούμε για τέταρτη δεκαετία να παραμένουμε σε στάση αναμονής για το ενιαίο έργο της ύδρευσης, η διαδημοτική ΔΕΥΑ εξακολουθεί να αγνοεί που βρίσκεται το πάνω από το 20% των υδρομέτρων της, διαπίστωση που δεν έγινε ούτε με τον Καλλικράτη ούτε με τον Κλεισθένη ούτε με την πραξικοπηματική και αυθαίρετη διοικητική διαίρεση. Κάτι που συνιστά τουλάχιστον ισχυρή ένδειξη του γεγονότος ότι «δεν είναι στραβός ο γιαλός...»!
Ακόμα και σήμερα, αντί της επείγουσας ανάγκης για νοικοκύρεμα, στελέχωση και τεχνολογική αναβάθμιση εξακολουθούν οι επιδιώξεις χωρικής διευθέτησης της τοπικής εξουσίας να υποδύονται το ζητούμενο (και) για την υπόθεση της επάρκειας και πάντως της διαχείρισης των υδάτων. Όσο έχουμε ακόμα δυο σταγόνες νερό, έστω αυτής της ποιότητας, κι όσο οι καλοκαιρινοί δρόμοι παραμένουν γεμάτοι τουρίστες, οι κάτοικοι αυτού του περιούσιου τόπου θα εξακολουθούν να πολιτικολογούν αδαπάνως σε συμβούλια και καφενεία, πίνοντας ... περιέ!
