Εν λευκώ
editorial
28 Ιουνίου 2022
/ 09:29
Είχε δώσει συνέντευξη στο ΕΝ με αφορμή την έκδοση των βιβλίων του, Πανωλεθρίαμβος. Και για τον ίδιο λόγο, οι Εκδόσεις Ενημέρωση φιλοξένησαν τον Κωνσταντίνο Τζούμα στην Κέρκυρα, στη βιβλιοπαρουσίαση.
Τότε είναι που αιφνιδιάστηκε από το καλωσόρισμα του Γ. Κατσαΐτη, «... με τον Κωνσταντίνο είμαστε χρόνια φίλοι, μόνον που αυτός δεν το ξέρει»! Το παράδοξο της διατύπωσης, σε μια προσπάθεια συντονισμού με την πασίγνωστη ποιότητα του χιούμορ του φιλοξενούμενου, αποδίδεται στην ψυχική επαφή του παρατηρητή με τον καλλιτέχνη.
Στην αύρα που αναδύεται (σ.σ. ο χρόνος επιβάλλεται εφόσον εξακολουθεί) από ό, τι αναφέρεται ως νέος ελληνικός κινηματογράφος και που στις περισσότερες ταινίες του, ο Κωνσταντίνος υπήρξε πρώτη μούρη. Εντάξει, ήταν και ο χορός, οπωσδήποτε το θέατρο, τα κείμενα, το ραδιόφωνο.
Τυπικός εκπρόσωπος μιας έκφρασης ο Κωνσταντίνος, γοήτευε με τον σνομπισμό του στα κατεστημένα, τα καθιερωμένα. Με το στιλ και την συνάφειά του με προσωπικότητες που συναντήθηκε στο σανίδι και στα πλατό, τον Νικολαΐδη, τον Σπυριδάκη, τον Μόσχο, τον Τζιμάκο και τόσους άλλους.
Μια βρωμοπαρέα με επιρροές και διαδρομές ροκεντρολ, αργότερα ψυχεδέλειας και βεβαίως πάντοτε ροκ. Ο χρόνος κόλλησε ακριβώς σε αυτά τα μοτίβα, που ενέπνευσαν και την αμέσως επόμενη γενιά. Αν και πολιτισμικά αυτές οι ηλικίες συνιστούν μιαν αναπόφευκτη συνέχεια. Που δεν ξέρεις που ακριβώς να την κόψεις, αποδίδοντας τις μικροπεριόδους, που την απαρτίζουν. Αν και δεν χρειάζεται.
Προσάπτεται μια στάση απολιτίκ από όσους χώθηκαν στις οργανώσεις της μεταπολίτευσης και έτσι βρέθηκαν απέναντι σε τύπους σαν τον Κωνσταντίνο. Όμως αυτός και ο εκλεκτός κύκλος των «συνοδοιπόρων» του στην τέχνη πρόσφερε απλόχερα μια εσάνς απελευθέρωσης από τα δεσμά των νέων βεβαιοτήτων. Κι αυτό χωρίς να εμπλέκεται στην συζήτηση. Και μάλιστα με μια κοσμοπολίτικη αισθητική και χιούμορ τέτοιο, που δεν μπορούσες να ξεχωρίσεις τις προσωπικές του επιλογές από τα λόγια του ρόλου.
Συναντηθήκαμε ξανά στην Αθήνα. Μεταλάβαμε σε εμβληματικά καφέ. Πιάσαμε κουβέντα σα να συνεχίζαμε κάτι που από πολλά χρόνια είχαμε αρχίσει. Αποδέχθηκε την πρόκληση πως είμαστε φίλοι από παλιά. Υποχώρησε το προφίλ της επώνυμης περσόνας μπροστά στη διαπροσωπική ανταλλαγή σκέψεων. Μιλήσαμε για αρρώστιες και αγωνίες, για γενιές, οράματα και προσωπικές «κοσμοθεωρίες».
Πως ξεκίνησε αυτό; Δυο μέχρι πρότινος άγνωστοι σε μια νυχτερινή βόλτα στα χειμωνιάτικα κερκυραϊκά στενά. Φεύγοντας ο Κωνσταντίνος έκλεισε πίσω του και την πόρτα μιας εποχής. Λιγοστέψαμε πολύ!
