Μέταλλο, χαρτί, πλαστικό, σύμμεικτα

Τα καινούργια τετραπλά καλάθια απορριμμάτων που έκαναν την εμφάνισή τους εδώ και καμιά δεκαπενταριά μέρες στην πόλη μας, είναι καλαίσθητα αλλά δεν είναι λειτουργικά. Αντί να έχουν εμφανώς διαφορετικό χρώμα για το κάθε είδους υλικό που δέχονται, ώστε οι αδιάφοροι συμπολίτες να ντρέπονται όταν τους κοιτάζουν να πετούν για παράδειγμα το χαρτί που σκούπισαν τη μύτη τους στο καλάθι για τα πλαστικά ή τα μέταλλα, ή όταν αντίθετα ρίχνουν το πλαστικό μπουκαλάκι του νερού στα σύμμεικτα, έχουν όλα το ίδιο πράσινο σκούρο χρώμα, με την ένδειξη του για τι προορίζεται το καθένα όσο γίνεται χαμηλότερα και… διακριτικότερα. Έτσι, ο συνειδητοποιημένος πολίτης, αυτός δηλ. που έχει μάθει να κάνει το σωστό, αυτός που ξέρει να ξεχωρίζει σε ποιό βαθμό ευθύνεται ο δήμος για τα χάλια της πόλης μας και σε ποιό εμείς οι ίδιοι, και που θέλει να συνεισφέρει στην προσπάθεια να απαλλαγούμε κάποτε από τη μέγιστη των ντροπών, την ανικανότητα δηλ. της διαχείρισης των σκουπιδιών μας, είναι υποχρεωμένος να γυρίζει σκυφτός γύρω - γύρω απ΄τα καλάθια με το σκουπίδι του στο χέρι, μέχρι να βρει τη σωστή υποδοχή. Και αυτό τη μέρα. Γιατί το βράδυ δεν φαίνεται καν ότι υπάρχουν καλάθια.

Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνονται πράγματα για το φαίνεσθαι μόνον και όχι για την ουσία. Αυτή ήταν και η λογική που διείπε τους ποδηλατόδρομους, αυτή και τις «γαλάζιες σημαίες», με τις χημικές τουαλέτες που ποτέ δεν λειτούργησαν, τα αποδυτήρια που τσακίστηκαν και τους διαδρόμους που τους πήραν τα κύματα. Αυτή και για τα φανάρια στο εργοστάσιο του Δεσύλλα ή στις καθολικές καλόγριες, η ίδια και για  τις ράμπες αναπήρων: Χρειάστηκε να ξεγοφιαστούν δεκάδες συμπολιτών και ανύποπτων τουριστών, προκειμένου να τις χτυπήσουν με κομπρεσέρ, ώστε τουλάχιστον να γλιστρούν λιγότερο. 

Επί του προκειμένου, για να λειτουργήσει στοιχειωδώς έστω ο διαχωρισμός των απορριμμάτων, πρέπει τα δοχεία να επισημανθούν με διαφορετικό χρώμα για κάθε υλικό, ώστε να μας εντυπωθεί ότι το κόκκινο για παράδειγμα είναι για το χαρτί, το μπλε για πλαστικό, το πράσινο για σύμμεικτα κοκ. Αλλά πρωτίστως, η βεβαιότητα ότι η ανακύκλωση λειτουργεί. Διαφορετικά, προς τι αλήθεια ο κόπος;