Στράτο, γιατί φωνάζουν;

Αυτή η ανάρτηση δεν προσπαθεί να διαφημίσει την Ενημέρωση, θα ήταν τουλάχιστον ανήθικο, μετά από τέτοιο σοκ. Είναι ένα μόνο από το πλήθος των ρεπορτάζ που δημοσιεύουμε όλα τα τοπικά μέσα. Όλα – μα - όλα, ιδιωτικά και δημόσια, μηδενός εξαιρουμένου. Βρήκα απλώς ένα πρόσφατο από το φύλλο της 31ης Αυγούστου.

Θρηνούμε όλοι για το Στράτο, ο οποίος - τι τραγική ειρωνεία – είχε δείξει μεγάλο ενδιαφέρον για την τοποθέτηση απινιδωτών σε κεντρικά σημεία της πόλης, αλλά και για την ενίσχυση του ΕΚΑΒ με μοτοσικλετιστές διασώστες. Όταν ο Στράτος το χρειάστηκε, το ΕΚΑΒ δεν είχε διαθέσιμο ασθενοφόρο, άργησε.

Στράτο, γιατί φώναζαν όλοι ανεξαιρέτως οι δημοσιογράφοι (που συχνά λιθοβολούνται ελαφρά τη καρδία); Μήπως διότι είναι κομμάτι της κοινωνίας και μεταφέρουν τη φωνή της; Μήπως διότι αυτό φωνάζουν, εδώ και χρόνια οι εργαζόμενοι του ΕΚΑΒ;
Μισό λεπτό, μήπως να θυμηθούμε ποιοι είναι αυτοί οι εργαζόμενοι; Οι άνθρωποί μας.

Τα πρόσωπά τους είναι τα πρώτα που βλέπουμε όταν ξαναβρίσκουμε τις αισθήσεις μας. Μας φροντίζουν, μας χαμογελούν και μας κρατούν το χέρι, προσπαθώντας να απαλύνουν την αγωνία και τον πόνο μας. Είναι οι φύλακες άγγελοί μας.

Ποιο είναι αυτό το δυσεπίλυτο πρόβλημα, Στράτο; Κανείς δεν βλέπει ότι είναι αριθμητική πρώτης δημοτικού; Ένα νησί 100.000 κατοίκων, που το καλοκαίρι ο πληθυσμός και τα ατυχήματα τουλάχιστον τριπλασιάζονται. Ένα νησί που από την πόλη στο Βορρά χρειάζεσαι μια ώρα να πας και μια ώρα να γυρίσεις, το ίδιο και στο Νότο. Με κατακρεουργημένο οδικό δίκτυο. Με τρελή κυκλοφοριακή συμφόρηση χειμώνα – καλοκαίρι. Με δύο, τρία ασθενοφόρα – χαρχάλες. Με ελάχιστους εργαζόμενους.

Κάνοντας σκόπιμα κατάχρηση του ίδιου ρήματος, θα επαναλάβω: Όλοι φώναζαν και φωνάζουν. Το ερώτημα, άμεσο, απλό, κρυστάλλινο, χιλιοειπωμένο, κουρασμένο. «Πρέπει να θρηνήσουμε ανθρώπινες ζωές;»
Στράτο, γιατί φωνάζουν;