Εδώ μένει κόσμος (18) - Τότε δεν εγκαταλείφθηκε. Τώρα εγκαταλείπεται!
Γιώργος Ζούμπος
13 Οκτωβρίου 2016
/ 11:53
Αν ο χώρος το επέτρεπε, ο υπέρτιτλος αυτών των σημειωμάτων θα ήταν «Εδώ έμενε κόσμος, μένει κόσμος και στο μέλλον απαιτούμε να μένει κόσμος».
Αυτό το σημείωμα δημοσιεύθηκε στην "Καθημερινή Ενημέρωση" την 73η επέτειο του γερμανικού βομβαρδισμού που κατάστρεψε μεγάλο μέρος της πόλης και εκτός από τις ανθρώπινες απώλειες και υλικές ζημίες, διέκοψε την πολιτιστική εξέλιξη της Κέρκυρας, δημιούργησε ένα μεγάλο πολιτιστικό κενό και άλλαξε για πάντα την καθημερινότητα των κατοίκων.
Την επαύριο του πολέμου
H Απελευθέρωση, τον Οκτώβρη του 1944, βρίσκει την Παλιά Πόλη - μια περιοχή όπου κατοικούσαν τα 2/3 του πληθυσμού της πόλης - να μετρά τις πληγές της:
· Από τους 16.000 κατοίκους, οι 4.500 άστεγοι
· Πλήρως κατεστραμμένα κτίρια: 440 (25% του κτιριακού δυναμικού της Παλιάς Πόλης).
· Βαριά χτυπημένα: 190 (10%)
· Ελαφρά χτυπημένα: 800 (50%)
Μόλις 15% του κτιριακού δυναμικού παραμένει ανέπαφο.
Στην πόλη αυτή, με διαλυμένη την υποδομή της και την οικονομία, με τα σύννεφα του Εμφυλίου να συγκεντρώνονται ήδη, η ζωή αρχίζει και πάλι. Οι διηγήσεις επιζώντων και οι τοπικές εφημερίδες της εποχής μας βοηθούν να σχηματίσουμε μια αμυδρή εικόνα της κατάστασης.
Η Παλιά Πόλη, παρά τις απίστευτες ζημίες της και τις ανθρώπινες απώλειες δεν εγκαταλείπεται. Η θέληση των κατοίκων για νέα ζωή και η αγάπη για τη γενέθλια γη είναι δυνατές και τη βοηθούν να ζωντανέψει και πάλι και μέσα σε εικοσιπενταετία. Η Παλιά πόλη σφύζει πια από ζωή, συγκεντρώνει το μεγαλύτερο μέρος της εμπορικής δραστηριότητας (το Σαρόκο, το Μαντούκι, η Γαρίτσα και ο Ανεμόμυλος είναι … απομακρυσμένα προάστεια) και οι γειτονιές ξαναβρίσκουν τον κοινωνικό τους ρόλο.
Τα πράγματα αλλάζουν
Η περίοδος της Δικτατορίας είναι σημαντική για το μέλλον της πόλης μας η οποία αντί να επεκταθεί δυτικά, επεκτείνεται προς την χερσόνησο του Κανονιού. Είναι εποχή που η τουριστική ανάπτυξη επιταχύνεται, πολλοί μετανάστες επιστρέφουν και πολλοί επιδιώκουν την αγορά νέων σπιτιών έξω από την Παλιά Πόλη ή προσπαθούν να ανακαινίσουν τα σπίτια τους σε αυτή. Αρχίζει η πτωτική πορεία του πληθυσμού της Παλιάς Πόλης.
… και χειροτερεύουν
Σήμερα, κάτι περισσότερο από εφτά δεκαετίες απ’ όταν έληξε ο Πόλεμος, η Παλιά Πόλη ψυχορραγεί. Το υψηλότατο κόστος συντήρησης και επισκευών των οικοδομών, η έλλειψη εξυπηρέτησης από δημόσιους οργανισμούς, η «εχθρότητα» (χωρίς εισαγωγικά αν θέλετε) από το Δήμο και την Εφορία Αρχαιοτήτων και οι διαρκώς επιδεινούμενες συνθήκες ζωής οδηγούν σε απομάκρυνση των νεότερων - και όχι μόνον - κατοίκων εκτός Παλιά Πόλης. Ήδη ο πληθυσμός έχει μειωθεί επικίνδυνα και κτίρια μένουν παρατημένα να ερειπώνουν.
Η ένταξη της Παλιάς Πόλης στα μνημεία της Unesco, αρχικά δημιούργησε μια υπερηφάνεια, ευφορία και -δυστυχώς- την εντύπωση ότι «θάπεφτε χρήμα». Τελικά η ένταξη κατέληξε σε μια θηλειά που σφίγγει απελπιστικά την καθημερινότητα των κατοίκων. Ο λεγόμενος «Κανονισμός Αστικής λειτουργίας», όπως συντάχτηκε, θα αποτελέσει τη χαριστική βολή. Κάποιοι που υπερηφανεύονται για τα συγχαρητήρια του ΚΑΣ, μελλοντικά θα υπερηφανεύονται και για το ότι συνέβαλαν στην μετατροπή μιας κατοικημένης πόλης σε κινηματογραφικό ντεκόρ.
Οι Δημοτικοί Σύμβουλοι σιγούν. Βέβαια αργά ή γρήγορα δεν θα χρειάζεται να κυκλοφορούν προεκλογικά στην Παλιά Πόλη για τον απλούστατο λόγο ότι εκεί δεν θα υπάρχουν πια ψηφοφόροι.
Τελικά, ότι δεν κατάφεραν οι Γερμανοί, θα το καταφέρει ο λεγόμενος «Κανονισμός» και οι συντάκτες του. Θερμά συγχαρητήρια.
