Αποχαιρετισμός στον Άγη Ξωμεριτάκη

Ένας ακόμα «αριστοκράτης» της ζωής και της τέχνης απεχώρησε, πλήρης ημερών, αφήνοντας σε εμάς την ανάμνηση των παλαιών κερκυραϊκών τρόπων της καλοσύνης, της κατανόησης, της διακριτικότητας, της συμμετοχής, της άμεσης προσφοράς. Γεμάτος έμπνευση από την ζωή την ίδια αποτύπωσε στο έργο του την καθημερινότητα της όμορφης ιστορικής μας πόλης, τα ιδιαίτερα έθιμα και τις συνήθειές της, την κερκυραϊκή κοινωνία πάντα ζωντανή και σε πολλές όψεις της. Με ευαισθησία και αγάπη στάθηκε εμπρός από τα αξιόλογα μνημεία και τοπία του τόπου μας αποτυπώνοντάς ζωγραφικά και κρατώντας στην μνήμη όλων μας για πάντα τις χαρακτηριστικές λεπτομέρειές τους σε διάφορες περιόδους. Διατήρησε σταθερά αναλοίωτη την ζωγραφική του γλώσσα, ένα προσωπικό τρόπο με ιδιαίτερη έμφαση στην χρήση των χρωμάτων που χαρακτηριζόταν από την έκφραση μίας ανάλαφρης αύρας.  Το εργαστήριό του πάντα ανοικτό και φιλόξενο υπήρξε ένας πολύ ζωντανός χώρος της τέχνης, για τους συναδέλφους του καθώς και τους νεώτερους έως και πρόσφατα. Δυναμικός και παραγωγικότατος εξέθεσε πολλές φορές το εργασία  του στο κοινό και άφησε πίσω του ένα μεγάλο σύνολο έργων που βρίσκονται στην συλλογή της οικογενείας, σε ιδιωτικές συλλογές  καθώς και στις Πινακοθήκες μας. Ενεργό μέλος της κονωνίας υπήρξε πρωτεργάτης των δράσεων της ΕΙ.Κ.Ε, πάντα ακαταπόνητος και παρών, εξέφραζε με παρρησία και εξαιρετική ευγένεια τις απόψεις του ακόμα και όταν επιθυμούσε να ασκήσει κριτική σε ό,τι εντόπιζε ως <<αντιαισθητικό, κακόγουστο και άρα επικίνδυνο>> για την κοινωνία, όπως συνήθιζε να λέει. Η μνήμη του θα μας θυμίζει για πάντα τις σημαντικές αξίες της καλαισθησίας που ενέχει η κερκυραϊκή παράδοση και την ανάγκη να τις διατηρήσουμε με προσοχή και αγάπη.