Ο φόβος του casus belli καλά κρατεί

Η ελληνική Βουλή ψήφισε με αυξημένη πλειοψηφία 284 βουλευτών νόμο για το εύρος των χωρικών υδάτων στο Ιόνιο στα 12 ναυτικά μίλια. 

Πρόκειται για την μονομερή άσκηση ενός αποκλειστικού δικαιώματος του οποιουδήποτε παράκτιου κράτους, που προβλέπεται από το διεθνές δίκαιο. 

Κατόπιν αυτού τα κυρίαρχα ΜΜΕ προέβαλαν το γεγονός με πανηγυρικούς τόνους.

Παράλληλα δε ακούσαμε από επίσημα κυβερνητικά χείλη το εξής ανήκουστο: 

Πως με τον τρόπο αυτό οι θάλασσές μας στο Ιόνιο Πέλαγος διπλασιάστηκαν κι έτσι επεκτάθηκε η ελληνική επικράτεια! 

Με τη διατύπωση αυτή επιδιώκεται να φανεί ότι κερδίσαμε εδαφική κυριαρχία, που δεν είχαμε! 

Πότε όμως λέγεται αυτό; 

Λέγεται τη στιγμή που η ελληνική εδαφική κυριαρχία συρρικνώνεται από την τουρκική επιθετικότητα και τις καθημερινές παραβιάσεις της στο Αιγαίο και στην ανατολική Μεσόγειο.

Λέγεται σήμερα που η χώρα σύρεται σε διερευνητικές συνομιλίες με τους τούρκους για την παραχώρηση κυριαρχικών της δικαιωμάτων. 

Λέγεται τώρα που επίκειται η λεγόμενη πενταμερής συνδιάσκεψη για την ‘’επίλυση’’ του κυπριακού, η οποία εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους για την Κυπριακή Δημοκρατία.

Ποιο μήνυμα επιχειρείται έτσι να περάσει στον ελληνικό λαό; 

Το μήνυμα πως οι εκπρόσωποι της πολιτικής ιθύνουσας τάξης έγιναν ξαφνικά δήθεν τολμηροί, ότι δεν υποκύπτουν σε απειλές κι εκβιασμούς κανενός κι ότι είναι αποφασισμένοι με κάθε τρόπο να υπερασπιστούν τα δίκαιά μας. 

Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Προφανώς όχι. 

Καταρχάς το εύρος των 12 ναυτικών μιλίων στο Ιόνιο σταμάτησε στο Ταίναρο και δεν επεκτάθηκε ούτε στα νότια, ούτε στα βόρεια, ούτε στα ανατολικά της Κρήτης. Αφέθηκαν απ΄ εξω τα Κύθηρα και τα Αντικύθηρα, που έχουν προσανατολισμό στο Αιγαίο, για να μη θυμώσουν οι Τούρκοι. 

Φυσικά αποφεύχθηκε μελετημένα και προσεκτικά η συμπερίληψη στο εύρος των 12 ν.μ. οποιασδήποτε περιοχής που να περιλαμβάνει πτυχή του Αιγαίου Πελάγους. Επίσης για οριοθέτηση θαλασσίων συνόρων με την Κυπριακή Δημοκρατία ούτε λόγος να γίνεται. Η Κύπρος έχει αφεθεί ανυπεράσπιστη στις συνεχείς τουρκικές επιβουλές. 

Το φοβικό σύνδρομο του casus belli στην Ελλάδα αποδεικνύεται ότι επέφερε τα οφέλη που μεθόδευσαν οι τούρκοι. Κι έπεται συνέχεια. 

Η Ελλάδα δεν έχει καθορίσει το εύρος των χωρικών της υδάτων στο Αιγαίο στα 12 ν. μ., γιατί προφανώς φοβάται την απειλή της Τουρκίας, ότι αυτό θα είναι αιτία πολέμου. 

Ο διαρκής ισχυρισμός των ελληνικών κυβερνήσεων ότι αυτές θα κρίνουν πότε θ΄ ασκήσουν το εν λόγω κυριαρχικό δικαίωμα της Ελλάδας, είναι πρόφαση και παρωχημένη δικαιολογία για εσωτερική κατανάλωση. 

Είναι δε γνωστό, ότι όσο περνά ο χρόνος και δεν ασκείται ένα δικαίωμα, αποδυναμώνεται και τελικά στην πράξη αυτοκαταργείται. Ήδη από το 1995, που η τουρκική Εθνοσυνέλευση ψήφισε το νόμο για το casus belli σε περίπτωση επέκτασης από την Ελλάδα των χωρικών της υδάτων στα 12 ν. μ. στο Αιγαίο, έχουν περάσει 36 χρόνια. Και το μονομερές αυτό κατοχυρωμένο διεθνές δικαίωμα εξακολουθεί να μην ασκείται. Εντωμεταξύ οι συνθήκες ολοένα και περισσότερο δυσκολεύουν για την Ελλάδα. Η τουρκική προκλητικότητα οξύνεται και οι αξιώσεις της σε βάρος της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας πολλαπλασιάζονται. 

Από τότε έχουν προστεθεί τα Ίμια, οι Γκρίζες ζώνες, η αξίωση για αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών του ανατολικού Αιγαίου, η τουρκική απόβαση ‘’Γαλάζια Πατρίδα’’, οι διαρκείς navtex και οι παράνομες σεισμογραφικές έρευνες του Orus Reis στην κυπριακή ΑΟΖ και σε χώρους της ελληνικής αιγιαλίτιδας ζώνης. 

Είναι βέβαιο ότι η Τουρκία θα θέσει στο τραπέζι των διερευνητικών επαφών όλα τα παραπάνω. Θα εφεύρει και νέες παράνομες αξιώσεις. Ταυτόχρονα δε θα απειλεί με πόλεμο. 

Κατά συνέπεια, πρέπει για πολλοστή φορά να τονιστεί και να γίνει κατανοητό ότι αν η Ελλάδα σκοπεύει πραγματικά να προστατεύσει τα εδαφικά της συμφέροντα και τα κυριαρχικά της δικαιώματα απέναντι στο διαχρονικό τουρκικό αντίπαλο, επιβάλλεται να κινηθεί αυτόνομα, στηριζόμενη αποκλειστικά στις δικές της δυνάμεις. Στρατιωτικές, διπλωματικές, γεωπολιτικές και οικονομικές. Να απαλλαγεί επιτέλους από εξαρτήσεις, κατευθύνσεις και επιρροές ξένων συμφερόντων. 

Διαφορετικά κινδυνεύει να καταστεί γεωπολιτικό εξάρτημα της Τουρκίας, με μειωμένη εθνική κυριαρχία.