Το πάθημα και το μάθημα

Η έλλειψη του αντιγριπικού εμβολίου στην κερκυραϊκή αγορά αποκαλύπτει τις αδυναμίες της εφοδιστικής αλυσίδας, σε μια υπόθεση που έχει τόσο υγειονομική όσο και ψυχολογική υπόσταση.

Πρώτα, πρώτα, διότι η επάρκεια των Φαρμακείων σε εμβόλια, αφαιρεί απειλές, κυρίως εναντίον των ευπαθών ομάδων αφού αδυνατίζει την πιθανότητα να χτυπήσουν κάποιον και οι δυο ιοί ταυτόχρονα ή επάλληλα. Και δεύτερον, διότι η επάρκεια του αντιγριπικού εμβολίου θα μεγάλωνε την εμπιστοσύνη των πολιτών στο Σύστημα Υγείας. Η καλύτερη υποστήριξη ενόψει του εμβολίου covid, που αναμένεται σαν μάννα από τους πολίτες και από την οικονομία, ιδίως την τουριστική.

Τι να πει κανείς για το φιάσκο με την τηλεκπαίδευση; Δεν είναι μόνον ότι έπεσε το σύστημα, αμέσως μόλις αποπειράθηκαν να συνδεθούν Γυμνάσια και Λύκεια, είναι ότι ακόμα και ώρες μετά δεν υπήρξαν μια πειστική εξήγηση από τους αρμόδιους για το τι συνέβη αλλά και οδηγίες προς την εκπαιδευτική Κοινότητα, τι να πράξει.

Η δυσκολία της μετατόπισης της ζώσας/δρώσας πραγματικότητας στο παράλληλο, ψηφιακό Σύμπαν, είναι γνωστές. Τρομάζει η ευκολία που οι κυβερνώντες και άλλοι, υποτιμούν τόσο τις δυνατότητες των υφιστάμενων δικτύων όσο και της κοινωνίας στην ευρύτατη κλίμακά της, να μεταφέρουν τη ζωή στο cloud και τις πλατφόρμες.

Το θέμα δεν προσφέρεται για φτηνή αντιπολίτευση αφού ξεπερνάει το καθεστώς του σημερινού συσχετισμού των πολιτικών δυνάμεων στη Χώρα αλλά και τη Χώρα την ίδια. Δεν είναι εθνικό θέμα αλλά ζήτημα πολιτισμού με την έννοια της συνολικής ανθρώπινης δημιουργίας και μάλιστα σε οικουμενική κλίμακα.

Όσοι βιάζονται, τρίβοντας τα χέρια τους μεθυσμένοι από την προσμονή της ιλιγγιώδους κερδοφορίας, θα βρεθούν αντιμέτωποι με το προφανές, ότι ο άνθρωπος δεν είναι άθροισμα διακοπτών του τύπου 0-1. Ότι η αποκλειστική, έστω και εκτάκτως και για σοβαρό σκοπό, διαχείριση του καθημερινού με όρους ψηφιακών/διαδικτυακών σχέσεων είναι αφαιρετική κατάσταση.

Εν ολίγοις, το ψηφιακό Σύμπαν δεν μπορεί να υποκαταστήσει σε πλείστες όσες περιπτώσεις τις σχέσεις με φυσική παρουσία. Κι ας μην εκληφθεί αυτή η παρατήρηση ως κομψή «λουδιστική» αλλά πάντως φοβική υπεκφυγή αλλά ως εδραιωμένη επιφύλαξη στη θρασεία και ανοίκεια διαχείριση των τεχνολογικών επιτευγμάτων από τον τρέχοντα πολιτισμό, που καταστρέφει γρηγορότερα απ΄όσο αναπαράγει.

Υπ' αυτήν την έννοια, το ενδεικτικό πάθημα με την κατάρρευση της τηλεζωής είτε ως αρχαιρεσίες είτε ως εκπαίδευση, ελπίζεται να γίνει μάθημα! Ή έστω μια καλή αφορμή για μάθημα. Απ' όλους.