Το νου σας ρεμάλια*

Ανάγκη που αναγνωρίστηκε από την Κορυφή της Ε.Ε. και την ελληνική κυβέρνηση. Σχολιάστηκε μάλιστα ως στροφή 180 μοιρών από τις εμμονικές, οικονομικές πολιτικές λιτότητας την περίοδο της κρίσης υπερσυσώρρευσης, που μετέβαλε ριζικά τις συγκεντρώσεις πλούτου και τον καταμερισμό μέσα στις κοινωνίες κι ανάμεσα στις Χώρες. Η Ελλάδα μάλιστα έγινε πιλότος στην εφαρμογή του σχεδίου, που είχε ως αποτέλεσμα μεγάλες απώλειες εισοδήματος, συγκρίσιμες με πολεμικές ζημιές, αλλά κυρίως τη μεταβίβαση της δημόσιας περιουσίας bir para (σ.σ. ήγουν για ένα φράγκο, όπως είναι και η κυριοελκτική μετάφραση από τα τουρκικά).

Οι προϋποθέσεις της κρατικής χρηματοδότησης θα καθορίσουν τον χαρακτήρα της επιδίωξης και την αποτελεσματικότητά τους. Καθ' όσον επιβάλλεται η επένδυση σε δράσεις και σχέδια, που θα δημιουργούν πλούτο και την επόμενη μέρα. Ειδικότερα, αξίζει να υποστηριχθεί η απεμπλοκή της ελληνικής οικονομίας από την ασφυκτική, τουριστική μονοκαλλιέργεια.

Ούτε λόγος να γίνεται για την επανάληψη αφειδούς χρηματοδότησης πέραν των ισχυόντων νόμων και των εξειδκευμένων κανόνων, ιδιαιτέρως στο πεδίο της μαζικής επικοινωνίας και του δημοσίου λόγου. Κι αν το άλλοθι, κατά την περίοδο της καραντίνας, δόθηκε από το αιφνίδιο του πράγματος και την υποχρεωτικά πλημελλή λειτουργία της Διοίκησης, τώρα δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία για την επανάληψή του. 

Η μετατροπή των ευρωπαϊκών κονδυλίων σε πολιτικό χρήμα, ικανό να συντηρήσει σε βάρος της δημοκρατίας και της αγοράς, χειραγωγικές συμπεριφορές και επιδιώξεις, απειλεί ό, τι ελάχιστο δεοντολογικό απέμεινε στο πεδίο του δημοσίου λόγου στη Χώρα.

* Από τη θρυλική ατάκα του Κωνσταντάρα στην ελληνική ταινία «ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι» (1968).