Άμλετ
editorial
10 Σεπτεμβρίου 2020
/ 20:44
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΪΤΗΣ
Το φάντασμα του νεκρού... βασιλιά πλανιέται πάνω από την Κέρκυρα. Και απ΄ότι δείχνουν τα πράγματα, πλανιέται τσάμπα και βερεσέ αφού όντας άκληρος (σ.σ.;) ο ίδιος, δεν προσμένει καν την εκδίκηση που θα μπορούσε να πάρει το βλαστάρι του, αναβιώνοντας αυτός τον σεξπιρικό μύθο τουλάχιστον ως προς τα καθ΄ ημάς.
Εν ολίγοις, δεν πάνε καλά τα πράγματα. Ύστερα από μια σεζόν που δεν σώθηκαν ούτε τα προσχήματα, η τοπική οικονομία οδηγείται στη χειμερινή στενωπό, με τις δεκάδες χιλιάδες των μισθωτών σε απόγνωση και την αγορά σε απέλπιδα αναμονή (;). Καμιά πρωτοβουλία αλληλεγγύης δεν υπήρξε στην κλίμακα που απαιτείται. Μόνον φτηνές πολιτικούρες κ.α. τόσες γενικότητες προς άγραν εντυπώσεων.
Αντιθέτως όσοι «μεγάλοι» έχουν πίστωση, διατηρούν το πλεονέκτημα της αναμονής ενώ η καταστροφή θα απαξιώνει την εργασία, προσδοκώντας εκείνοι στην επανεκκίνηση με επενδυτικές ευκαιρίες και αμοιβές περισταλμένης αναστολής.
Στο προσφιλές μας θέμα των σκουπιδιών, κουρνιαχτός και κουφόβραση. Οι «πυρήνες της κυβερνητικής συνωμοσίας», εκεί και 'δω, αναζητούν τον τρόπο της απεμπλοκής τους από τη δέσμευση που τους φόρεσε φεύγοντας ο ΣΥΡΙΖΑ όσον αφορά στη χρηματοδότηση του εργοστασίου και του όλου σχεδίου διαχείρισης από τούδε και εν πάση περιπτώσει. Κι όλο βρισκόμαστε στο λάις εφόσον πότε ο Γιάννης δεν μπορεί πότε ο κώλος του πονεί. (Σ.σ. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική και ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα, όπως έγραφαν και στις ταινίες).
Αναλόγως η καθημερινότητα μπορεί να απέκτησε ένα άλλοθι με τον κορονοϊό αλλά δύσκολα κρύβεται η διαπίστωση ότι τα κλέη του νεκρού βασιλιά εξακολουθούν εν ισχύει.
Τα επίχειρα της εκλογικής νίκης ως το προϊόν της κίνησης του πολιτικού εκκρεμούς και με όρους αλλότριας δημοφιλίας και ίσως ανθυπογοητείας, χρεώνονται ασκαρδαμυκτί, τοκιζόμενα από την πρώτη μέρα. Αναλόγως και οι λειψίστρατοι στρατηγοί φέρνουν βόλτα στο σπαρμένο με κουφάρια, απέραντο πεδίο της άλλοτε μάχης, εκτεθειμένοι στον έρωτα του διεφθαρμένου πλιατσικολόγου Θερναδιέρου, απειλούμενοι αλίμονο να κατηγορηθούν κι αυτοί ως κλεπταποδόχοι.
Και σα να μην έφθαναν όλα αυτά, ο επικός, κερκυραϊκός πολιτισμός που κατήντησε τουριστικό συμπλήρωμα και ίσως μουσική φαγητού, στερείται ανατρεπτικών δυνατοτήτων. Τη βασική και κύρια ιδιοσυστασία του πολιτιστικού ήθους, δηλ. Επιβεβαιώνοντας έτσι και τον τσάμπα θάνατο του βασιλιά (σ.σ. με τον μπαρδόν αλλά επρόκειτο για καραμπινάτη δολοφονία) και κυρίως ότι ο «Μεγαλέξανδρος», ο γιος του δηλ., δεν έχει ακόμα γεννηθεί.
Τη μάνα την ξέρουμε. Τη λένε, Ιστορία! Ο πατέρας αγνοείται. Πολλοί αναζητούντες, περιπλανώνται διαρκώς και αενάως στους θρησκευτικούς μύθους του «Ελευθερωτή». Αλλά περιμένετε εσείς σωτηρία από τις δοξασίες, που καταδίκασαν την ανθρωπότητα στην αποξένωση και την ιδιωτεία; Έλεος!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΪΤΗΣ
Είναι ο εκδότης - διευθυντής της Ενημέρωσης. Έχει σπουδάσει και εργαστεί ως μηχανικός και ηλεκτρονικός. Δημοσιογραφεί από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Έχει συνεργαστεί με σχεδόν όλες τις αθηναϊκές εφημερίδες. Διετέλεσε πρόεδρος του Συνδέσμου Ημερησίων Περιφερειακών Εφημερίδων, τον οποίον υπηρέτησε και από τη θέση του γενικού γραμματέα στο δ.σ. επί οκτώ χρόνια. Πιστεύει πως η ισχυρότερη ιδιότητα του δημοσιογράφου στην ενημέρωση είναι το ενδιαφέρον του για τα κοινά και στην επικοινωνία η έντιμη και ανιδιοτελής διαμεσολάβηση.
