Έρμε Ερημίτη…
Γιώργος Ασωνίτης
07 Αυγούστου 2020
/ 10:12
Του Γιώργου Ασωνίτη, Ειδ. Επιστήμονα ΚΕΕΕ
Θυμούμαι τον Ερημίτη, όταν 45 περίπου χρόνια πριν, συμμετείχα στις κατασκηνώσεις της Μητρόπολης, επί μακαριστού Πολυκάρπου, και o αείμνηστος Άρης Τσιλιμπάρης μας έπαιρνε με το ιστιοπλοϊκό του για μπάνιο στα κρυστάλλινα νερά του.
Δεν υπήρχε πρόσβαση από ξηράς, παρά μόνο από μονοπάτια.
Ίσως ήταν αυτός ο λόγος που σώθηκεμέχρι τώρα από την οικοδομική ανάπτυξη, σε αντίθεση με άλλες περιοχές της Κέρκυρας. Το μόνο κτίριο που υπήρχε ήταν το παρατηρητήριο της Ναυτικής Βάσης.
Βάλτος, απομονωμένος,όνομα και πράμα. Ακόμα και οι λίμνες του,‘Ακολη, Βρωμόλιμνη, Σαβούρα εξέφραζαν την κατάσταση που βρίσκονταν.
Με την πάροδο των χρόνων, όμως, ανακάλυψαν την αξία του, αναγνωρίστηκε ως υδροβιότοπος, με ενδημικά πτηνά και ιδιαίτερη χλωρίδα και πανίδα.
Ήταν τότε που κάποιοι εκατομμυριούχοι, όπως ο Nathan Rothschild, της γνωστής τραπεζικής οικογένειας, ο Rob Lucas,ο Γεοργκ Ροκενχόιζερ, που είτε τους ενέπνευσε ο Durrell είτε η Αυτοκράτειρα Σίσσυ, αντελήφθησαν την αξία της περιοχής και έχτισαν τα καλοκαιρινά πολυτελή «ησυχαστήρια» τους, σεβόμενοι ωστόσο τον περιβάλλοντα χώρο και την αισθητική του και παραμένοντας μακρυά από τη δημοσιότητα.
Καμιά Κυβέρνηση δεν μπόρεσε να εξαιρέσει τον Ερημίτη από τα Μνημόνια και την απαίτηση των δανειστών να πουληθεί. Λειτούργησε ως υποθήκη στο τεράστιο δημόσιο χρέος και «πρόβατο επί σφαγήν» αφρόνων Κυβερνήσεων που δανείζονταν άκριτα για να ικανοποιήσουν αιτήματα των ψηφοφόρων τους ή άλλες σπατάλες. Χωρίς βεβαίως να εξαιρείται από την ευθύνη και ο λαός που τις ψήφιζε.
Έβγαλαν λοιπόν στο σφυρί τον Ερημίτη τα Golden Boys and Girls του ΤΑΙΠΕΔ που γνώριζαν καλά το παιγνίδι, με δύο μάλιστα διαγωνισμούς: ένα πρώτο για την πώληση του επί 99 χρόνια και ένα δεύτερο για την εκμετάλλευση του ως τουριστικό θέρετρο. Όμως, ο δεύτερος διαγωνισμός το 2017 δεν ήταν γνωστός εκ των προτέρων.
Και τους δύο τους κέρδισε η NCH Capital Inc., με έδρα τη Νέα Υόρκη. Ποιος άλλος θα έχτιζε σε ξένο οικόπεδο αν συμμετείχε και κέρδιζε τον δεύτερο διαγωνισμό;
Το οικονομικό αντάλλαγμα για την απόκτηση του δικαιώματος της επιφάνειας από τη NCH Capital ανήλθε σε 23 εκατ. ευρώ., ενώ λίγα χιλιόμετρα από τον Ερημίτη, πουλήθηκαν πρόσφατα 15 στρέμματα αντί 2,5 εκατομμύρια ευρώ με δικαίωμα οικοδόμησης 350 τμ μόνον.
Το κεφάλαιο είναι επιθετικό και ξέρει να κερδίζει. Τοποθετείται εκεί που βλέπει μια ευκαιρία με υπεραξία.
Η NCH Capital Inc., με έδρα τη Νέα Υόρκη, είναι διαχειριστής επενδυτικών κεφαλαίων με μεγάλη εμπειρία σε διεθνείς επενδύσεις. Οι δραστηριότητες της επεκτείνονται σε όλη την Ευρώπη και διαχειρίζεται κεφάλαια αξίας 3 δισ. δολαρίων. Θεωρείται ένα από τα πιο δραστήρια Funds στην περιοχή των Βαλκανίων και της ΝΑ Ευρώπης, με παρουσία σε όλες τις χώρες που δραστηριοποιείται.
Ποιος ξέρει ποιοι είναι πίσω από το Fund αυτό. Τα ονόματα των διαχειριστών του που φιγουράρουν στην ιστοσελίδα του δεν μου φαίνονται για αμερικάνικα.
Το Master Plan του Project προβλέπει επενδύσεις 77 εκατ. ευρώ για ανέγερση ξενοδοχειακού πολυτελούς συγκροτήματος, πολυτελών κατοικιών και για μαρίνα.
Στα εγκαίνιαπου έγιναν πρόσφατα συμμετείχαν ο Πρωθυπουργός και το μισό υπουργικό Συμβούλιο. Πρώτον για λόγους συμβολικούς και δεύτερον επειδή πιστεύουν ότι είναι έργο πνοής, άκρως αναπτυξιακό.
Δεν θα ξεχάσω τα λόγια του Πρωθυπουργού που, χαριτολογώντας, φαντάζομαι, σε ιδιωτική συζήτηση αλλά on camera, είπε είναι καλύτερα που πουλήθηκε ο Ερημίτης αφού ούτως ή άλλως θα καιγόταν από πυρκαγιά.
Ενόψει της έναρξης των εργασιών αναμένεται η υπογραφή ενός Μνημονίου –καλά δεν έβρισκαν άλλο τύπο συμφωνίας- με το Υπουργείο Πολιτισμού.
Εν τω μεταξύ, άλλαξαν και το όνομα του σε KASIOPI Project, πιο elegant και πιο attractive.
Έχω την εντύπωση ότι το έργο αυτό θα ανταγωνιστεί επάξια ακόμα και το Limassol project της Κύπρου που παρέχει στους Ρώσους προύχοντες την δυνατότητα να φτάνουν με τα γιώτ τους έξω από την πόρτα τους.
Παραδόξως πως, τα τοπικά κινήματα για την διάσωση του Ερημίτη βρίσκονται σε αγαστή σύμπλευση με τους κροίσους της περιοχής. Δύο παράλληλοι κόσμοι με το ίδιο στόχο. Διάβαζα πρόσφατα ένα άρθρο του γιατρού Κώστα Οβάλε, ο οποίος τοποθέτησε πολύ σωστά κατά τη γνώμη μου, το πρόβλημα της αδυναμίας του κινήματος, της αργοπορίας του και της σιωπής του για παρόμοιες καταστροφές στις Σινιές. Διερωτώταν μάλιστα γιατί ο Ερημίτης δεν εντάχθηκε στο πρόγραμμα NATURA 25 χρόνια πριν.
Στην μάχη διάσωσης και η χήρα του Gerald Durrel, Lee, με σκοπό να πείσει και να πιέσει την Ελληνική Κυβέρνηση να σταματήσει την επένδυση. Πράγμα δύσκολο μου φαίνεται, αφού η Κυβέρνηση και πιστεύει στο έργο αυτό και αναλαμβάνει τις δεσμεύσεις της.
Φαντάζομαι την πίκρα της…
Δεν υπήρχε πρόσβαση από ξηράς, παρά μόνο από μονοπάτια.
Ίσως ήταν αυτός ο λόγος που σώθηκεμέχρι τώρα από την οικοδομική ανάπτυξη, σε αντίθεση με άλλες περιοχές της Κέρκυρας. Το μόνο κτίριο που υπήρχε ήταν το παρατηρητήριο της Ναυτικής Βάσης.
Βάλτος, απομονωμένος,όνομα και πράμα. Ακόμα και οι λίμνες του,‘Ακολη, Βρωμόλιμνη, Σαβούρα εξέφραζαν την κατάσταση που βρίσκονταν.
Με την πάροδο των χρόνων, όμως, ανακάλυψαν την αξία του, αναγνωρίστηκε ως υδροβιότοπος, με ενδημικά πτηνά και ιδιαίτερη χλωρίδα και πανίδα.
Ήταν τότε που κάποιοι εκατομμυριούχοι, όπως ο Nathan Rothschild, της γνωστής τραπεζικής οικογένειας, ο Rob Lucas,ο Γεοργκ Ροκενχόιζερ, που είτε τους ενέπνευσε ο Durrell είτε η Αυτοκράτειρα Σίσσυ, αντελήφθησαν την αξία της περιοχής και έχτισαν τα καλοκαιρινά πολυτελή «ησυχαστήρια» τους, σεβόμενοι ωστόσο τον περιβάλλοντα χώρο και την αισθητική του και παραμένοντας μακρυά από τη δημοσιότητα.
Καμιά Κυβέρνηση δεν μπόρεσε να εξαιρέσει τον Ερημίτη από τα Μνημόνια και την απαίτηση των δανειστών να πουληθεί. Λειτούργησε ως υποθήκη στο τεράστιο δημόσιο χρέος και «πρόβατο επί σφαγήν» αφρόνων Κυβερνήσεων που δανείζονταν άκριτα για να ικανοποιήσουν αιτήματα των ψηφοφόρων τους ή άλλες σπατάλες. Χωρίς βεβαίως να εξαιρείται από την ευθύνη και ο λαός που τις ψήφιζε.
Έβγαλαν λοιπόν στο σφυρί τον Ερημίτη τα Golden Boys and Girls του ΤΑΙΠΕΔ που γνώριζαν καλά το παιγνίδι, με δύο μάλιστα διαγωνισμούς: ένα πρώτο για την πώληση του επί 99 χρόνια και ένα δεύτερο για την εκμετάλλευση του ως τουριστικό θέρετρο. Όμως, ο δεύτερος διαγωνισμός το 2017 δεν ήταν γνωστός εκ των προτέρων.
Και τους δύο τους κέρδισε η NCH Capital Inc., με έδρα τη Νέα Υόρκη. Ποιος άλλος θα έχτιζε σε ξένο οικόπεδο αν συμμετείχε και κέρδιζε τον δεύτερο διαγωνισμό;
Το οικονομικό αντάλλαγμα για την απόκτηση του δικαιώματος της επιφάνειας από τη NCH Capital ανήλθε σε 23 εκατ. ευρώ., ενώ λίγα χιλιόμετρα από τον Ερημίτη, πουλήθηκαν πρόσφατα 15 στρέμματα αντί 2,5 εκατομμύρια ευρώ με δικαίωμα οικοδόμησης 350 τμ μόνον.
Το κεφάλαιο είναι επιθετικό και ξέρει να κερδίζει. Τοποθετείται εκεί που βλέπει μια ευκαιρία με υπεραξία.
Η NCH Capital Inc., με έδρα τη Νέα Υόρκη, είναι διαχειριστής επενδυτικών κεφαλαίων με μεγάλη εμπειρία σε διεθνείς επενδύσεις. Οι δραστηριότητες της επεκτείνονται σε όλη την Ευρώπη και διαχειρίζεται κεφάλαια αξίας 3 δισ. δολαρίων. Θεωρείται ένα από τα πιο δραστήρια Funds στην περιοχή των Βαλκανίων και της ΝΑ Ευρώπης, με παρουσία σε όλες τις χώρες που δραστηριοποιείται.
Ποιος ξέρει ποιοι είναι πίσω από το Fund αυτό. Τα ονόματα των διαχειριστών του που φιγουράρουν στην ιστοσελίδα του δεν μου φαίνονται για αμερικάνικα.
Το Master Plan του Project προβλέπει επενδύσεις 77 εκατ. ευρώ για ανέγερση ξενοδοχειακού πολυτελούς συγκροτήματος, πολυτελών κατοικιών και για μαρίνα.
Στα εγκαίνιαπου έγιναν πρόσφατα συμμετείχαν ο Πρωθυπουργός και το μισό υπουργικό Συμβούλιο. Πρώτον για λόγους συμβολικούς και δεύτερον επειδή πιστεύουν ότι είναι έργο πνοής, άκρως αναπτυξιακό.
Δεν θα ξεχάσω τα λόγια του Πρωθυπουργού που, χαριτολογώντας, φαντάζομαι, σε ιδιωτική συζήτηση αλλά on camera, είπε είναι καλύτερα που πουλήθηκε ο Ερημίτης αφού ούτως ή άλλως θα καιγόταν από πυρκαγιά.
Ενόψει της έναρξης των εργασιών αναμένεται η υπογραφή ενός Μνημονίου –καλά δεν έβρισκαν άλλο τύπο συμφωνίας- με το Υπουργείο Πολιτισμού.
Εν τω μεταξύ, άλλαξαν και το όνομα του σε KASIOPI Project, πιο elegant και πιο attractive.
Έχω την εντύπωση ότι το έργο αυτό θα ανταγωνιστεί επάξια ακόμα και το Limassol project της Κύπρου που παρέχει στους Ρώσους προύχοντες την δυνατότητα να φτάνουν με τα γιώτ τους έξω από την πόρτα τους.
Παραδόξως πως, τα τοπικά κινήματα για την διάσωση του Ερημίτη βρίσκονται σε αγαστή σύμπλευση με τους κροίσους της περιοχής. Δύο παράλληλοι κόσμοι με το ίδιο στόχο. Διάβαζα πρόσφατα ένα άρθρο του γιατρού Κώστα Οβάλε, ο οποίος τοποθέτησε πολύ σωστά κατά τη γνώμη μου, το πρόβλημα της αδυναμίας του κινήματος, της αργοπορίας του και της σιωπής του για παρόμοιες καταστροφές στις Σινιές. Διερωτώταν μάλιστα γιατί ο Ερημίτης δεν εντάχθηκε στο πρόγραμμα NATURA 25 χρόνια πριν.
Στην μάχη διάσωσης και η χήρα του Gerald Durrel, Lee, με σκοπό να πείσει και να πιέσει την Ελληνική Κυβέρνηση να σταματήσει την επένδυση. Πράγμα δύσκολο μου φαίνεται, αφού η Κυβέρνηση και πιστεύει στο έργο αυτό και αναλαμβάνει τις δεσμεύσεις της.
Φαντάζομαι την πίκρα της…
