Απέτυχε βουλιάζοντας αύτανδρη μέσα στο πιο ταπεινό προϊόν που παράγει ο άνθρωπος: τα σκουπίδια.
Ένα θέμα οργάνωσης και καθημερινής διαχείρισης έγινε αφορμή για να ανασταλούν στο νησί στοιχειώδη συνταγματικά δικαιώματα, με την δράση ισχυρών δυνάμεων αστυνομικής καταστολής επί μακρόν. Τεράστιο το κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό κόστος. Εξίσου εντυπωσιακή όμως και η αδράνεια του πολιτικού προσωπικού σε Κέρκυρα και Αθήνα. Πήρε δύο χρόνια στον πρώτο ταγό του τόπου να αναγνωρίσει το λάθος. Όμως, τα δύο χρόνια στην πολιτική είναι άπειρος χρόνος.
Μια γενική κριτική έναντι του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ θα εστιαζόταν στα αργά πολιτικά αντανακλαστικά του σε πλείστες όσες περιπτώσεις, τοπικές και κεντρικές. Ωραίες οι ιδέες της αριστεράς, αλλά χωρίς την ικανότητα των ταγών της να αφουγκρασθούν τις καθημερινές δυσκολίες, οι ιδέες μπορούν να γίνουν μαύρη αντίδραση - ή, άλλως, να βοηθήσουν την μαύρη αντίδραση.
Ευνοϊκότερη συνθήκη από αυτήν της Κέρκυρας δεν υπήρχε. Η κυριαρχία του ΣΥΡΙΖΑ εδώ αδιαμφισβήτητη. Όμως, η συνεννόηση ανάμεσα σε κυβέρνηση, πρωτοβάθμια αυτοδιοίκηση, δευτεροβάθμια αυτοδιοίκηση και κόμμα προβληματική. Ομοίως προβληματική και η σχέση ανατροφοδότησης με την κοινωνία.
Στέκομαι στην έσχατη ευκαιρία που δόθηκε στον αγαπητό Δήμαρχο να αλλάξει τον αρνητικό (για τον λαό και την αριστερά) ρου της τοπικής ιστορίας. Την 30η Ιαν. 2018, το Δημ. Συμβούλιο ομόφωνα συνομολόγησε στην δική του πρόταση περί σύσσωμης και άμεσης παράστασης στο Υπουργείο Εσωτερικών με αίτημα την μεταφορά των σκουπιδιών (αίτημα που βεβαίως είχε ο ίδιος παλαιότερα ειρωνικά απαξιώσει). Οι προτεραιότητες επέβαλλαν το ταξίδι στην Αθήνα καθώς και την ταυτόχρονη χρήση του πολιτικού όπλου της παραίτησής του σε περίπτωση κατά την οποία δεν θα γινόταν δεκτό το καθολικό αίτημα. Την επομένη (31η Ιαν.) ο Δήμαρχος ταξίδεψε όχι προς Αθήνα, αλλά προς Μόσχα! - ακυρώνοντας το εξαιρετικό momentum.
Ένα μήνα μετά, κατάφεραν να ταξιδέψουν στην Αθήνα οι μισοί αντιπρόσωποι από όσους είχε αρχικώς αποφασισθεί να ταξιδέψουν. Και, σαν να μην έφθανε αυτό, έξω από το Υπουργείο Εσωτερικών συνέβη το πρωτοφανές: απαγορεύθηκε η είσοδος στους δύο βουλευτές της Κέρκυρας! (Το πολιτικότατο αυτό γεγονός έγινε αδιαμαρτύρητα δεκτό από παριστάμενους και διωχθέντες και σχεδόν αποσιωπήθηκε.)
Στην σύσκεψη, που ακολούθησε, οι δύο παρόντες υπουργοί επανέλαβαν, προς την μάλλον παθητική Κερκυραϊκή αντιπροσωπεία, το επιχείρημα της «νομιμότητας» ενός περιφερειακού σχεδιασμού, που είχε πια περιβληθεί τον μανδύα «θεόπνευστου» νόμου. Και, μοιραίως, θα ακολουθούσε το πιο βρώμικο και πιο βίαιο καλοκαίρι της Κέρκυρας.
Μια προ δύο χρόνων επιστολή σου σαν την σημερινή, φίλε Δήμαρχε, θα απέτρεπε αυτό το οποίο σήμερα δεν μπορεί να αλλάξει! Γιατί η πολιτική, τελικώς, δεν κρίνεται από τις όμορφες κοινωνικές ιδέες, αλλά από την έγκαιρη και στοχευμένη πράξη που οδηγεί στο όμορφο κοινωνικό αποτέλεσμα.
Υστ.: Η εμβληματική φράση του Γκέοργκ Μπύχνερ, «η επανάσταση σαν τον Κρόνο τρώει τα παιδιά της» («Ο Θάνατος του Δαντόν», 1835), στην οποία κάπως παραλλαγμένα αναφέρεσαι, μπορεί να γενικευθεί για όλη την αριστερά. Στην περίπτωση όμως του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ, τα παιδιά έφαγαν την επανάσταση!