Μάντης δεινών
Όταν το εισόδημα της μισθωτής εργασίας συμπιέζεται, η πίεση μεταφέρεται στο μικρεμπόριο. Τα δυο αυτά κοινωνικά στρώματα είναι οικονομικά συγκοινωνούντα δοχεία στην τοπική μικροκλίμακα.
Προβλεπόμενης μιας μικρής και περιορισμένης τουριστικής περιόδου, το εισόδημα των εργαζόμενων εδώ, στον επισιτισμό - τουρισμό, θα μειωθεί. Η καταναλωτική αδυναμία ως άλλος ιός θα «κολλήσει» αμέσως τη μικρή εμπορική επιχείρηση. Κι επειδή δεν προλαβαίνει κανείς να κάνει σε πρώτο χρόνο παραγωγικές αναδιαρθρώσεις και αναπροσανατολισμούς, ακόμα και να το ήθελε, η μοναδική εφικτή αντιμετώπιση αφορά στη μεταφορά πόρων υπέρ της εργασίας. Το κατά πόσον αυτή η μεταφορά θα συνιστά στρατηγική αναδιανομής όσο και χρηματοδότηση παραγωγικής επανακατάρτισης, αυτό είναι ζητούμενο. Μπορεί να γίνει το αντικείμενο διαλόγου σε θεσμικό επίπεδο, επίδικο συλλογικών διαπραγματεύσεων, κοινωνική αναφορά. Από την έκβαση του εγχειρήματος δηλ. από το αν θα συμβεί ή όχι, θα δοκιμαστεί η κερκυραϊκή κοινωνία, ιδιαιτέρως τον Χειμώνα πούρχεται, σε μια κατάσταση που δεν έχουν ξαναζήσει οι παραγωγικές γενιές της.
Η διάσταση του επικείμενου προβλήματος δεν φαίνεται να έχει γίνει κτήμα της θεσμικής και κοινωνικής αντιπροσώπευσης. Σε όλα τα επίπεδα και όχι μόνον τα τοπικά διοικητικά, εξακολουθούν οι συμπεριφορές αδρανείας, οι προερχόμενες από την περίοδο των «παχειών αγελάδων». Διότι ας μην παραλείπεται ότι η Κέρκυρα, και οι άλλοι κατ' εξοχήν τουριστικοί προορισμοί, πέρασαν αβρόχοις ποσί την προηγούμενη δημοσιονομικού κυρίως χαρακτήρα καταιγίδα κι αυτό είχε ως συνέπεια να εδραιωθεί μια παρεξήγηση περί κρίσεως. Μπορεί να εξακολουθούν οι κοινωνικές ανισότητες αλλά όταν από το 2012 ακόμα, κι εντεύθεν, τομείς του κερκυραϊκού τουρισμού παρουσίαζαν ετησίως διψήφια αύξηση μεγεθών, η επίδραση ακόμα και στα χαμηλά εισοδήματα της μισθωτής εργασίας υπήρξε αρκούντως κατευναστική. Και ως νούμερα και ως περιρέουσα ατμόσφαιρα. Τώρα δεν είναι έτσι.
Δεν είναι μόνον η επαπειλούμενη τρανή ύφεση, είναι η απόδειξη της αστάθειας του παραγωγικού μοντέλου και η εξ' αυτής απειλή για τα εισοδήματα κυρίως της «ελεύθερης» διαπραγμάτευσης.
Κι αν οι σημερινές ηγεσίες δεν ανταποκριθούν στις ανάγκες των καιρών, θα αναζητηθεί άλλη εκπροσώπηση κυρίως των θιγόμενων εφόσον κατά το κοινώς λεγόμενο η ζωή, όπως άλλωστε και η φύση, απεχθάνονται το κενόν!
