Τρελοκομείο

Η απροκάλυπτη πρόθεση δημιουργίας εντυπώσεων από περισσότερους του ενός παράγοντες της υγείας, της πολιτικής και της δημόσιας ζωής, δημιουργεί κάθε τρεις και λίγο, ατμόσφαιρα που δεν ταιριάζει στην λειτουργία νοσηλευτικού ιδρύματος και μάλιστα εν καιρώ απειλητικής επιδημίας. Εντάξει, προφανώς η πολιτική είναι παντού όμως καλόν είναι να υπάρχει κι ένα μέτρο. Διότι πως να το κάνουμε; Η κόντρα του πολιτικού και ιατροδικαστή με το νοσοκομείο και τον διοικητή του, που τοποθετήθηκε προφανώς με πολιτικά κριτήρια και χωρίς να υπάρχει λόγος αλλαγής, και αναλόγως η αντίδραση της ομάδας υγείας του ΣΥΡΙΖΑ, που απαρτίζεται κυρίως από τα στελέχη της προηγούμενης διοίκησης, συντηρούν συγκρουσιακή ατμόσφαιρα. Ιδιαιτέρως μάλιστα όταν καλείται τόσο συχνά ο εισαγγελέας να παρεμβεί σε προβλήματα διοίκησης αλλά και άσκησης ιατρικών (σ.σ. συμπεριλαμβανομένων των ιατροδικαστικών) πράξεων. Εάν σ' αυτά προσθέσει κανείς και την εχθρική, όπως θρυλείται, εδραία πεποίθηση απέναντι στον Τύπο του επικεφαλής της Υγειονομικής Περιφέρειας, τότε είναι πρόδηλη η υπέρβαση των (συνταγματικών) εσκαμμένων. Με κερασάκι στην τούρτα την πρεμούρα του κυβερνητικού βουλευτή, που συχνά πυκνά αντιποιείται όποιον ρόλο βρει μπροστά του, προκειμένου να διατηρηθεί στην επικαιρότητα με μια εκσυγχρονισμένη συμπεριφορά του παραδοσιακού στον χώρο «κατόπιν των ενεργειών μου»!. Κι έτσι ανακοινώνει για λογαριασμό και της Διοίκησης του νοσοκομείου, προκειμένου να δρέψει φίλια χειροκροτήματα και να εκτίθεται, όπως στην περίπτωση των νέων προσλήψεων του ενός και μοναδικού γιατρού, που μετακινείται από Υπηρεσία σε Υπηρεσία και ανακοινώνεται ότι προσλήφθηκε πότε εδώ και πότε εκεί! Οι κριτικές αυτές παρατηρήσεις δεν πρέπει να ερμηνευτούν ως αναπάντεχη αλλά πάντως συνενοχή σε ρατσιστικού χαρακτήρα υφέρπουσα φιλολογία εναντίον παραγόντων της δημόσιας ζωής, εν προκειμένω της υγείας, που λανθάνουν πίσω από ενδεχομένως κρυφές, ιδεολογικές πεποιθήσεις και δυναμώνουν αλίμονο από τις κομματικές αυθαιρεσίες, απότοκες εμμονών ιδιοκτησίας του κράτους ως το λάφυρο της εκλογικής νίκης. Πυκνή η φράση είν' αλήθεια αλλά ο νοών νοείτω.