Σε αναζήτηση αντισωμάτων

Έχουμε αντισώματα αλλά είναι βαθιά χωμένα κάτω από τόνους άχρηστων καταναλωτικών «αγαθών» και προσχηματικών σχέσεων, ιδεολογικού μαρασμού και ατομικής εγωπάθειας. Το βλέπει κανείς στα κοινωνικά δίκτυα, όπου με το ζόρι συγκρατούνται να μην αποδώσουν στον «εχθρό» κάθε αστοχία, παίζοντας εν ου παικτοίς το «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων». Έτσι όπως ηρωικά γαλουχηθήκαμε από μικρά παιδιά. Κι ενώ ο ιός και η δραματική περιστολή της οικονομίας απειλούν με μαθηματικές σειρές εκθετικής προόδου, η κοινωνική μας οργάνωση αγωνίζεται να συμφιλιωθεί με τις απαιτήσεις της στιγμής με διαδικασίες και μέτρα που εμφανίζονται προς στιγμήν με χαοτικό τρόπο ως προς τις μέχρι χθες καθημερινές μας συνήθειες. Όχι, αυτό το σημείωμα της σύνταξης δεν θα έχει καμιά παρατήρηση ούτε έναν κριτικό υπαινιγμό, σε κατανόηση της προσπάθειας, στην οποία έχουμε αποδυθεί. Όχι ότι δεν υπάρχουν παρατηρήσεις αλλά δεν θα τις κάνουμε, τουλάχιστον τώρα. Με την προσδοκία ότι θα βγούμε ως κοινωνία απ' αυτήν τη δοκιμασία πιο δυνατοί. Ότι θα αντιμετωπίσουμε την κατάσταση με τα αντισώματα αυτοκριτικής που διαθέτουμε. Ότι δεν θα εκμεταλλευτούμε την αφορμή (σ.σ. έλα Παναγία μου) να βγάλουμε το μάτι εκείνου που δεν χωνεύουμε, ευκαιρίας δοθείσης. Ότι θα ψάξουμε εκείνο το παράδειγμα να προβάλουμε, που θα είναι ωφέλιμο για τους δίπλα. Ότι θα τιθασεύσουμε το χάος μας με μετασχηματισμούς και σειρές αποκωδικοποίησης των κακών συμπεριφορών του ιού και των δικών μας. Ότι θα ξαναδούμε τη θεωρία ως προϊόν και αποτέλεσμα της κίνησης ανθρώπων κι όχι τους ανθρώπους ως προϊόν και αποτέλεσμα της όποιας θεωρητικής κατασκευής. Ότι, τέλος πάντων, θα σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Στάση για την οποία θα είμαστε περήφανοι μετά! Κουράγιο αδέλφια!!!