ΚΑΖΑΝ- ΚΑΖΑΝ (Τα δικά μου, δικά μου και τα δικά σου, δικά μου)

Έχουμε επανειλημμένα επισημάνει ότι η τουρκική προέλαση στην ανατολική μεσόγειο διαρκώς εξαπλώνεται και ήδη έχει προσβάλλει την ελληνική εθνική κυριαρχία. Οι τούρκοι δεκαετίες τώρα προχωρούν με σταθερά βήματα, μελετημένα, οργανωμένα κι αποφασιστικά.
Έχουν αξιοποιήσει στο έπακρο τη φοβικότητα και την αποφυγή θερμού επεισοδίου  που καλλιεργούνται στην Ελλάδα, κυρίως από τα μέσα της δεκαετίας του 90 και την έχει οδηγήσει σε συνεχή υποχωρητικότητα. Πρόκειται για την παγιωμένη  πολιτική του κατευνασμού, ώστε να υπάρχει  ησυχία κι ευημερία.  
Εμπεδώθηκε στην ελληνική κοινωνία η αντίληψη να μη  διακινδυνεύουμε την καλοπέραση και τη βόλεψή μας, έστω κι αν χρειαστεί να προβούμε σε παραχώρηση  κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.  Την κατάσταση αυτή έχει εκμεταλλευτεί στο έπακρο η Τουρκία, ανεξάρτητα ποιος την κυβερνάει.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η τουρκική απειλή του casus belli ( αιτία πολέμου) που μας υπέταξε να είμαστε η μοναδική χώρα στον κόσμο που δεν έχει χωρικά ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια αλλά στα 6! Ακόμη και η ίδια η Τουρκία, έχει επεκτείνει στον Εύξεινο Πόντο τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια, ενώ σε μας το απαγόρευσε!  Άλλο παράδειγμα είναι η περίπτωση των Ιμίων. Όχι μόνο αποδεχτήκαμε την απώλεια της κυριαρχίας μας στη ελληνική βραχονησίδα  ( με ιδιαίτερη γεωπολιτική σημασία), αλλά ευχαριστήσαμε και τους Αμερικανούς, γιατί αποφύγαμε τα χειρότερα!  Η φοβικότητα, η χρηματιστηριακή απασχόληση και η καταναλωτική αποχαύνωση σ΄ όλο τους το μεγαλείο!  
Από το 2016 και μετά η Τουρκία στοχεύοντας να γίνει η 5^η σε ισχύ παγκόσμια δύναμη*, έχει πολλαπλασιάσει τις παράνομες αξιώσεις και προκλήσεις της σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου.  Στη σύγχρονη γεωπολιτική συγκυρία έχει καταστεί αυτοδύναμη και δεν έχει πλέον εξαρτήσεις από άλλα κράτη. Ουδείς μπορεί να της επιβληθεί.
Μακροπρόθεσμο στόχο έχει την εξαφάνιση της Κυπριακής Δημοκρατίας και τη μετατροπή της Ελλάδας σε τουρκικό προτεκτοράτο. Σήμερα διεκδικεί την κυπριακή  και συγχρόνως την ελληνική ΑΟΖ στην ανατολική μεσόγειο και στο Αιγαίο πέλαγος. Ο Ερντογάν έχει δηλώσει επίσημα ότι δεν αναγνωρίζει  πλέον την ισχύ της συνθήκης της Λωζάννης.
Μετά την επιτυχή εισβολή της στη Συρία, η Τουρκία για να διασφαλίσει τα νώτα της από τους Κούρδους, προχώρησε στη γνωστή συμφωνία με τη Λιβύη για συνεργασία, προκειμένου να εισβάλλει  ακόμη και στην ελληνική ΑΟΖ, νότια της Κρήτης!   
Οι Τούρκοι δεν κρύβονται.
Διατυπώνουν ευθέως τις παράνομες αξιώσεις τους, προετοιμάζονται μεθοδικά και την κατάλληλη στιγμή επιχειρούν την υλοποίησή τους. Μέσα για την επίτευξή τους έχουν τις απειλές και τη στρατιωτική επιβολή για να προκαλέσουν φόβο και υποχωρήσεις.  
Αδιαφορούν παντελώς για το διεθνές Δίκαιο, το Δίκαιο της Θάλασσας, τις διεθνείς συμβάσεις, τις σε βάρος τους αποδοκιμασίες, τα ψηφίσματα καταδίκης των ενεργειών τους από διεθνή θεσμικά όργανα. Προχωρούν ακάθεκτοι βήμα- βήμα στην προώθηση των εθνικών επεκτατικών τους συμφερόντων με κάθε μέσο.   
 
Η σημερινή γεωπολιτική συγκυρία είναι ιδιαίτερα κρίσιμη και θα καθορίσει και το μέλλον της χώρας μας για τις επόμενες δεκαετίες.
Προκειμένου να αποτραπούν οι τουρκικές στοχεύσεις σε βάρος της εδαφικής κυριαρχίας της Ελλάδας , πρέπει να συντρέξουν ταυτόχρονα δυο προϋποθέσεις. Η πρώτη είναι η αμυντική ισχύς και η επιχειρησιακή ετοιμότητα της Ελλάδος για στρατιωτική εμπλοκή. Η δεύτερη είναι η πατριωτική απόφαση και η εμπέδωσή της στον ελληνικό λαό, ότι οι έλληνες δεν έχουν τον παραμικρό ενδοιασμό να πολεμήσουν για την προάσπιση της εδαφικής τους ακεραιότητας.
Η ιστορία έχει αποδείξει ότι οι τούρκοι δεν θα επιχειρήσουν να εμπλακούν σε στρατιωτική σύγκρουση, μόνον αν έχουν πειστεί, αφενός μεν ότι ο αντίπαλος είναι αποφασισμένος να αντιδράσει ένοπλα, αφετέρου δε ότι οι ίδιοι θα καταβάλλουν τουλάχιστον ισοδύναμο κόστος με αυτό που σκοπεύουν να προκαλέσουν.
Στην κατεύθυνση αυτή είναι προφανές ότι δεν συμβάλλουν οι προτάσεις και οι συζητήσεις που τεχνηέντως προωθούν  πολιτικοί, οικονομικοί και μιντιακοί κύκλοι, αλλά και ελιτίστικες αριστερίστικες διεθνιστικές φράξιες για διαπραγματεύσεις με την Τουρκία, για συνδιαχείριση στο Αιγαίο και στο Λιβυκό πέλαγος. Ή ακόμη ότι  δεν έχουμε λόγο να πολεμήσουμε για το πετρέλαιο, όλοι μπορούμε να πάρουμε από λίγο. Ας μην είμαστε μονοφαγάδες!
 Όποιος δεχτεί να διαπραγματευτεί για τα κυριαρχικά του δικαιώματα είναι σαν να τα παραχωρεί εθελουσίως. Είναι αυτό που επιδιώκουν οι τούρκοι. Αφού έτσι τους παραχωρηθεί αζημίως ένα τμήμα αυτών που παράνομα αξιώνουν, θα προετοιμαστούν και κατόπιν θα απειλήσουν απαιτώντας και τα υπόλοιπα. Είναι η τακτική που  την τελευταία πεντηκονταετία τους έχει αποδώσει τα μέγιστα.
Επιπλέον η  προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης είναι σήμερα επιζήμια, εφόσον δεν έχουμε επεκτείνει τα χωρικά μας ύδατα στα 12 μίλια. Κι αυτό γιατί το Δικαστήριο θ΄ αναγνωρίσει για την Ελλάδα ως δεδομένο τα 6 μίλια.
Ο ελληνικός λαός όμως πρέπει να γνωρίζει όλη την αλήθεια. Να κατανοήσει τα ιδιοτελή κίνητρα όσων κάνουν λόγο για συμφωνίες συνεργασίας και συνδιαχείρισης. Να αντιληφθεί την πολλαπλή ζημιά που θα υποστεί η χώρα από σήμερα και για το μακρινό της μέλλον.
Μόνο έτσι θα αποτρέψει το ενδεχόμενο της εξευτελιστικής υποταγής της ελληνικής πατρίδας στον Οθωμανό δυνάστη.
Οι διπλωματικές ενέργειες και δηλώσεις στήριξης μπορεί να είναι χρήσιμες αλλά αναποτελεσματικές. Οι Τούρκοι δεν τις υπολογίζουν, τις αγνοούν. Ξέρουν καλά ότι ουδείς θα πολεμήσει για την Ελλάδα, εκτός από τους Έλληνες.
Αν οι κυβερνώντες και όποιοι διαχειρίζονται ή πρόκειται να διαχειριστούν την τύχη της χώρας, έχουν διαφορετική άποψη  οφείλουν να την αναπτύξουν δημόσια και να τη θέσουν στην κρίση του ελληνικού λαού.
 
*Άρθρα μας 7-1&22-10/2019