Από τα παιχνίδια ενηλίκων στον Ιρλανδό, με τον φόβο του τζόκερ

Κεντρικό πρόσωπο η δήμαρχος Μ. Υδραίου, την οποία η ηγεσία του κόμματος της, με τουλάχιστον δυο κινήσεις γνώρισε σε όλους, ότι την προωθεί σθεναρά. Έτσι η Μερόπη, εκεί που άλλοι ανθυποψήφιοί της για την ηγεσία της ΚΕΔΕ ίδρωναν στις εισόδους της εκλογικής σάλας να μοιράσουν κάρτες, εκείνη πέρασε αέρα, σπάζοντας μια ακόμα αρσενική αποκλειστικότητα.

Στην τοπική κλίμακα, η τακτικού χαρακτήρα συνεργασία της με τους Σαρλή και Καλούδη, συχνά εμφανίστηκε σαν μέτωπο απέναντι στην σκληρή στάση των δυο άλλων δημάρχων, που αποδίδονται στην ατμόσφαιρα Τρεπεκλή. Η εικόνα συμπληρώνεται πρώτα απ' όλα με τους δυο πασόκους βουλευτές, που ακροστοιχίστηκαν στους δυο κύριους προμαχώνες της «μεγάλης δημοκρατικής παράταξης», τελώντας σε κατάσταση «με το όπλο παραπόδα», πάντοτε υπό την αίρεση των γενικότερων εξελίξεων. Αυτές, δεν είναι καθόλου σίγουρο αν θα λυθούν τώρα ή οριστικότερα στην κάλπη της απλής αναλογικής οψέποτε κι αν αυτή στηθεί. Ως τότε θα τραβάνε φύλλα από τη μάνα, κρατώντας τα όλα κλειστά εκτός εκείνου που αναφέρεται στο κόμμα με την σημαία του οποίου εκλέχτηκαν. Στο μεταξύ ασκούνται στην ασφαλή εργασιοθεραπεία του κοινοβουλευτικού ελέγχου, που δεν αφήνει κενά ενώ προσφέρεται και για την εδραίωση σχέσεων, εκεί όπου τουλάχιστον δεν υπήρχαν. Όσο για τον Γκίκα, έτσι όπως στοιχίζονται τα άλλα στελέχη και με δεδομένη την κριτική, προεκλογική του στάση στις αυτοδιοικητικές επιλογές, δύσκολα θα προσεγγίσει το του Δένδια κλέος, τότε που η πλέον επίσημη, κομματική εδώ, υποδομή ήταν το βουλευτικό του Γραφείο. Εάν έτσι παραμείνουν τα πράγματα, αντί να προηγείται θα έπεται. Σωστά παρατηρείται ότι αυτή περιγραφή δεν έχει Αριστερά. Εκτός του ΚΚΕ, ΠΑΜΕ, ΛΑΣΥ, που επιμένει να προτάσσει το στρατηγικό ζητούμενο στην επικαιρότητα του σοσιαλισμού, γεγονός που δεν διευκολύνει τις σχέσεις με όποιον άλλον, η υπόλοιπη Αριστερά όταν δεν αναπαράγει, για δικό της λογαριασμό, μιαν ανάλογη με του ΚΚΕ στάση, βρίσκεται σε αναζήτηση πολιτικής γραμμής. Τέτοιας που θα της έδινε στοιχεία ταυτότητας, διακριτά και σύγχρονα. Αξιοποιήσιμα τόσο σε γενικό όσο και σε τοπικό επίπεδο. Πράγματα δύσκολα δηλ., που όσο δεν συμβαίνουν, καταναλώνουν τον ενθουσιασμό νέων κατά κανόνα πολιτών στον πολιτικό ακτιβισμό. Σε τακτικές δηλ. κινήσεις, ελλείψει στρατηγικής. Στάση στον αντίποδα του ΚΚΕ, έτσι που η μια Αριστερά να μέμφεται την άλλη, τώρα πια, εξαιρετικά χαμηλόφωνα, αν αναλογιστεί κανείς τι παρήγαγαν στο πρόσφατο παρελθόν τέτοιες διαφορές. Συνεχίζεται...