Εκλογές ΠΕΔΙΝ στην κλίνη του Προκρούστη
Ποια διαίρεση; Αυτό είναι το λιγότερο. Εδώ πρόκειται για κόντρα, πόλεμο εμφύλιο και αιματηρό! Ο λόγος γίνεται για τις σχέσεις ανάμεσα στα πολιτικά στελέχη της ΝΔ και του άλλοτε ΠΑΣΟΚ, που επανήλθαν στο προσκήνιο ελέω της φαεινής της διαίρεσης του νησιού.
Η ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε στη γενική συνέλευση της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων, απέδειξε τη σφοδρότητα της αντιπαράθεσης ενώ συνέτεινε και στη διαμορφούμενη, νέα τοπική, πολιτική γεωγραφία. Η συγκρότηση των ψηφοδελτίων υπήρξε ενδεικτική και πάντως εύγλωττη. Στελέχη του άλλοτε εκσυχγρονιστικού ΠΑΣΟΚ μαζί με τον Γ. Τρεπεκλή. Ο Γ. Καλούδης, από την στιγμή που έβαλε «πρώτα την Κέρκυρα» και με δεδομένη την αντιπαράθεση με τον Τρεπεκλή, βρήκε μπροστά του την Υδραίου και στελέχωσε το ίδιο ψηφοδέλτιο, κάνοντας έξαλλο τον Βλάχο. Δεν είναι όμως μόνον οι μετακινήσεις, κατ' άλλους υποχρεωτικές μέσα στο κλίμα αυτής της τοπικής πόλωσης, που και βάθος έχει και εύρος. Είναι το επίδικο, που επηρέασε και τις πρόσφατες δραματικές εξελίξεις στη Δικαιοσύνη, της νομής εντέλει του αποκαλούμενου και βαθέως κράτους, δηλ. τοπικών εξουσιών, φορέων και δομών. Επιδίωξη για το προφανές της εξουσίας αλλά και ως το λίκνο της αναπαραγωγής της. Οι μεν αποδίδουν αυτήν την πρόθεση και τις ενέργειες στους δε. Και όπως πάντοτε σ' αυτές τις περιπτώσεις συμβαίνει, έχουν και οι δύο δίκιο! Αν με καταλαβαίνεις;
Στο βωμό της επιδίωξης, συχνά - πυκνά, θυσιάζεται τεμαχιζόμενη, φορά τη φορά και με κάθε αφορμή, η απλή αναλογική με την επίκληση της κυβερνησιμότητας. Δηλ. έρχεται η νομοθέτηση νέων κανόνων ως κομματικό ρουσφέτι να λύσει ζητήματα πολιτικών σχέσεων από τα πάνω, αμφισβητώντας τη δυνατότητα να λυθούν αυτά στο πεδίο του επί ίσοις όροις και αναλογικού, πολιτικού ανταγωνισμού. Βεβαίως όλα αυτά έχουν ως προϋπόθεση την αδιαφορία της κοινωνίας και έτσι την απουσία της από τα δρώμενα.
Εν κατακλείδι, οι εναλλασσόμενες τακτικές στο κενό της όποιας στρατηγικής, φλερτάρουν με τον οπορτουνισμό. Αυτός τείνει να παραλλάσσεται στο δημόσιο λόγο ως ευελιξία. Όμως με κάτι τέτοια, απομακρύνεται, ακόμα περισσότερο, ο κόσμος από την πολιτική κι έτσι αυτή απομένει το επαγγελματικό βίτσιο των πολιτικών, βαθαίνοντας ακόμα περισσότερο τον φαύλο κύκλο.