Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις

το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Κι όταν ο έμπειρος περί την αντίδραση της δημόσιας μηχανής, προεξάρχουσας της δημοτικής, Νικολούζος, αποπειράθηκε να συνετίσει τον άλλοτε σύντροφο υπουργό των Εσωτερικών, του φάνηκε «κάπως πεσιμένος» και ξέπνοος.

Ο Τ. Θεοδωρικάκος, που εκείνες τις πρώτες μέρες της διακυβέρνησης Μητσοτάκη δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί του, αξίωνε πομπωδώς την άμεση αποκομιδή με κάθε τρόπο, εντυπωσιάζοντας έτσι τα φιλικά media. Ένα μήνα μετά, η υπόθεση βρίσκεται ακριβώς εκεί που βρισκόταν ένα μήνα πριν, περιβεβλημένη με όσες αποφάσεις απαιτούνταν, εξαντλώντας τις fast track διαδικασίες ενός εγγενώς καθυστερημένου μηχανισμού. Είτε αυτός λογίζεται ενθουσιασμένος, είτε ξέπνοος!

Πέραν όλων αυτών των χαριτωμένων, η αφορμή δίνεται για την επισήμανση ότι η αποτελεσματικότητα της δημόσιας διαχείρισης, συνεπικουρούμενης από την ιδιωτική ανελαστικότητα, έχουν πιάσει πάτο, συνεπεία της πτώχευσης του ελληνικού Δημοσίου που ανέδειξε κάθε πτυχή της παθογένειάς του, ιστορική και σύγχρονη. Η ανάγκη για την ανασυγκρότηση της Δημοτικής Υπηρεσίας Καθαριότητας και την σύσταση Διαδημοτικού Φορέα Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων από 'κει και πέρα, είναι αδήριτη και επιτακτική. Την απουσία τους ανέδειξε η κερκυραϊκή τραγωδία με τα σκουπίδια ενώ η οικονομική αιμορραγία προς τις εργολαβίες δεν έλυσε κανένα πρόβλημα. Αντιθέτως μάλιστα, αποτέλεσε εμβαλωματική λύση, πανάκριβη και μειωμένης αποτελεσματικότητας. Διότι ακόμα κι αν χρειαστεί περισσότερη βοήθεια απ' έξω, μόνον μια καλοκουρδισμένη Δημοτική Υπηρεσία μπορεί να εγγυηθεί την έξωθεν αρωγή εφόσον αυτή η ίδια εντέλει υποχρεούται να κάνει το μεγαλύτερο και καθοριστικό μέρος της δουλειάς και να εποπτεύσει έτσι κάθε συνεργασία.

Μπορεί ο Ρούσβελτ να εισήγαγε την προτροπή των 100 πρώτων ημερών της κυβέρνησής του ως το χρονικό πεδίο του αιφνιδιασμού και της αποτελεσματικότητας όμως κάθε απόπειρα απομίμησης, σε άλλες εποχές και υπό άλλες συνθήκες, μοιάζει περισσότερο με καρικατούρα. Αλίμονο, τα πράγματα είναι πολύ σοβαρότερα για να εξαντλούνται σε επικοινωνιακές μεγαλοστομίες. Αν μη τι άλλο, το πεδίο της αποτυχίας των άλλων είναι η εκκωφαντική προειδοποίηση προς τον όποιον επόμενο.