Τα τραπεζάκια (πόσο;) έξω!

Το παράδειγμα του ορισμού των κοινόχρηστων χώρων, που εκχωρούνται σε επιχειρήσεις υγειονομικού ενδιαφέροντος, είναι το πλέον χαρακτηριστικό. Όταν δηλ καταστρατηγούνται οι αποφάσεις αυτό σημαίνει ότι κάποιος μπορεί και να χρησιμοποιεί μεγαλύτερο κοινόχρηστο χώρο απ΄όσο δικαιούται σε αντίθεση με τον νομοταγή που δεν το κάνει. Εύλογα έτσι αναδεικνύεται ζήτημα αθέμιτου ανταγωνισμού. Την προηγούμενη φορά είδαμε καταστήματα με διαγραμμίσεις στον εξωτερικό τους χώρο κι άλλα χωρίς. Εκείνα που δεν είχαν, άπλωναν τα τραπεζοκαθίσματά τους όσο ήθελαν και μπορούσαν. Η ερμηνεία του φαινομένου ήταν ότι όσα δεν είχαν διαγραμμίσεις δεν είχαν καν άδεια τραπεζοκαθισμάτων. Τι να διαγραμμίσει η Υπηρεσία; Αναρωτιέται έτσι κάποιος αν είναι καλύτερα νάχεις άδεια ή όχι; Υπ’ αυτήν την έννοια, η βαθειά ουσία του κάθε Κανονισμού βρίσκεται στη χρηστή εφαρμογή του ώστε να καθιερώνεται ένα πνεύμα ισονομίας και δικαιοσύνης. Αναλόγως και τα πρόστιμα, ίσως θα ήταν φρόνιμο, να είναι σε τέτοιο ύψος που να αποθαρρύνεται η καταστρατήγηση των κανόνων. Και δεν εννοείται υπέρμετρα και παράλογα μεγάλα πρόστιμα αλλά τόσα ώστε να καθίσταται πιο συμφέρουσα η ικανοποίηση των όσων ο Δήμος απαιτεί για τη χρήση των τραπεζοκαθισμάτων παρά το αντάρτικο. Και κάτι τελευταίο, φρονιμότερο θα ήταν στην εποπτεία για την τήρηση των κανόνων αλλά και σε κάθε διορθωτική διαδικασία, συμπεριλαμβανομένων και των ποινών, να παρίστανται, εννοείται με θεσμικό τρόπο και λόγο, οι εκπρόσωποι των φορέων των επαγγελματιών ώστε η τήρηση των κανόνων να γίνει δική τους υπόθεση και όχι αντικείμενο τριβών με την εκάστοτε διοικητική Αρχή.