Πολεμικές επανορθώσεις, εκεί που μας χρωστάγανε...
Η κατηγορηματική απόρριψη των Γερμανών της ρηματικής διακοίνωσης του ελληνικού υπΕξ για τις πολεμικές αποζημιώσεις και οι εκδηλώσεις μνήμης για την απόβαση των Συμμάχων στη Νορμανδία, 75 χρόνια μετά, έχουν και μια κερκυραϊκή παράμετρο.
Η πυκνοκατοικημένη ιστορική πόλη της Κέρκυρας έχασε από τους βομβαρδισμούς, ο καταστροφικότερος των οποίων ήταν ο γερμανικός εμπρηστικός ανήμερα του Σταυρού το 1943, το 60% των κτηρίων της. Ανάμεσα σ' αυτά, το δημοτικό θέατρο, την Ιόνια Ακαδημία, ολόκληρη την συστάδα των σπιτιών στην κορυφή της Πόρτα Ρεμούντας, την Οβριακή, το Μαρκά, την Ανουντσιάτα, τους Άγιους Πατέρες, εμβληματικά κτήρια σε έναν μακρύ κατάλογο ανθρώπων και κτισμάτων, που μαρτυρούν και το κερκυραϊκό δράμα. Υπάρχουν διάφορες ερμηνείες για την επιλογή της Κέρκυρας να βομβαρδίζεται κατά τη διάρκεια του β΄παγκοσμίου πολέμου από τους Ιταλούς, τους Γερμανούς και το '44 από τους Συμμάχους. Οι δυο πρώτες περιπτώσεις τουλάχιστον, κατατείνουν στην πρόθεση να καμφθεί το ηθικό των κατοίκων εφόσον δεν υφίστατο στρατιωτικό διακύβευμα που να ερμηνεύει, και όχι βεβαίως να δικαιολογεί, αυτές τις επιθέσεις. Το αδιαμφισβήτητο του συλλογισμού παραπέμπει ως κοινός τόπος, στο συμπέρασμα/αποτέλεσμα της μεγάλης καταστροφής, που υπέστησαν οι κερκυραϊκές υποδομές. Κάνοντας ένα άλμα στην καταγραφή αυτή, υπενθυμίζεται ότι η τεκμηρίωση του δημοτικού συμβουλίου πολύ αργότερα, για την κατεδάφιση των ερειπίων του δημοτικού θεάτρου δόθηκε με την αναφορά στην αδυναμία της Κέρκυρας να το ξαναστήσει στα πόδια του. Όλα αυτά μαζί κατατείνουν στο συμπέρασμα ότι από τις σημαντικότερες ελληνικές απαιτήσεις για τις πολεμικές επανορθώσεις, που ποτέ δεν δόθηκαν, είναι η περίπτωση της Κέρκυρας. Η επίκληση άλλων εξηγήσεων, Συνθηκών και γεγονότων, από τη γερμανική πλευρά ώστε να στοιχειοθετηθεί ότι η υπόθεση νομικά και οικονομικά έχει προ πολλού κλείσει (σ.σ. αναφορά που εκτείνεται και στις συνθήκες και τις συμφωνίες για την επανένωση των Γερμανιών) σε τίποτα δεν έχει να κάνει με τον βάρβαρο, άδικο και σαρωτικό τρόπο, που επιλέχθηκε ώστε μια πόλη, που σήμερα κοσμεί τον κατάλογο των μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς, καταστράφηκε και αναστήθηκε ιδίοις εξόδοις. Η δε εκ των υστέρων ερμηνεία του μπαταχτσή, εκτός του οικονομικού, συντηρεί εις τον αιώνα τον άπαντα και το μείζον ηθικό θέμα.
