Κερκυραϊκές ταυτότητες...

Συνθήκες συνδυαζόμενες με την ανοιξιάτικη διέγερση και την έναρξη της τουριστικής περιόδου έτσι που εντείνουν την κινητικότητα και φωτίζουν την εικόνα. Η αναφορά όμως στα ίδια τα πάθη του Ιησού κι όλο το φιλοσοφικό βάθος που συνοδεύει τις υπεραιώνιες περιγραφές, διαφορετικές, από την Αγιά Γραφή έως τη φερώνυμη ροκ όπερα, γίνονται αφορμές για ενδοσκόπηση και υπαρξιακούς προβληματισμούς. Αυτή η αντίθεση, συχνά γίνεται αντίφαση. Κι ενώ με την πρώτη της υπόσταση θα ήταν άκρως δημιουργική, κατανοητή από τους μύστες της διαλεκτικής, με τη δεύτερη μετατρέπεται σ' έναν ενοχλητικό θόρυβο, κουραστικό, στερούμενο εντέλει νοήματος.

Όπως και νάχει όμως, κάπως έτσι περιγράφονται οι πιο εμβληματικές, κερκυραϊκές ώρες. Με το διαχρονικό τους περιεχόμενο διαμορφώνουν τη φυσιογνωμία του τόπου και της κοινωνίας του. Σμιλεύουν τις αρετές, τα πάθη και τις παθογένειες του. Εν ολίγοις, προσδιορίζουν την ταυτότητά του. Η αναφορά δεν γίνεται αποκλειστικά και μόνον για τους γηγενής αλλά για όλους τους εγγενώς Κερκυραίους. Ιδιαιτέρως αυτούς που οι προσδοκίες τους κάνουν πιο φανατικούς και καταλυτικούς μετατροπείς της αντίθεσης σε αντίφαση. Η Κέρκυρα ως ευκαιρία.
Ύστερα είναι κι ο νόστος. Εκείνος που έκανε τον φαντάρο να το σκάσει από κοντινή Μονάδα στην Ήπειρο κάποτε (σ.σ. και δεν είναι μόνον ένας) ώστε ν' ακούσει μόνον για λίγο, έστω μια φορά, τον αμλέτο, να μεταλάβει του ντόπιου ήχου και να επιστρέψει πίσω πλήρης συναισθημάτων, ικανή παρακαταθήκη ώστε να επαναλαμβάνει την προσωπική μυσταγωγία σ' όλη του τη ζωή.
Το ίδιο μικρόβιο από το οποίο κόλλησε, λένε, κι ο Οδυσσέας και περιγράφεται από τον ποιητή στη Θ' Ραψωδία της Οδύσσειας. Αυτό δηλ. που γι' άλλους είναι πρόκληση να χτίσουν brand και γι' άλλους η προσωπική πεποίθηση ώστε να δηλώνουν με βεβαιότητα. Ναι, αυτός είναι ο τόπος μου!