180 μοίρες

Τέτοια και τόση που συνήθως ορίζει τις επιλογές των απογόνων ακόμα κι αν επιλέγεται διαμετρικά αντίθετη πορεία. Οι διαφορές στα δεδομένα της κάθε εποχής, μοιάζουν με το κενό μεταξύ συρμού και αποβάθρας κι έτσι αναφύεται η θεμελιώδης διαφορά του χάσματος των γενεών. Είναι όμως έτσι; Και πολύ περισσότερο, πόσο ακριβής είναι αυτή η αφήγηση ώστε να περιγράφεται μια ανυπέρβλητη διαφορά, ένα αγεφύρωτο χάσμα; Οι «εκδρομείς του '60 και του '70» θεωρούνται υπερπολιτικοποιημένοι. Μέσα από τα σχήματα του δημόσιου λόγου της εποχής τους, επέλεξαν και πορεύτηκαν.

Τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι, τραβολογούσαν και τους τρυφερούς βλαστούς τους στις ουρανομήκεις λαοσυνάξεις ώστε να μην χαθεί η σειρά! Προϊόντος του χρόνου, αλλάζοντας τα πολιτισμικά δεδομένα, οι ηρωικές αφηγήσεις έγιναν νεκρή γλώσσα (σ.σ. κάτι σαν τα αρχαία ελληνικά και τα λατινικά, ένα πράγμα). Κώδικας συνεννόησης για τους μέντορες, υποχρέωση ανούσιας τελετουργίας για τους ώριμους πλέον βλαστούς. Τότε είναι που ξεπροβάλλει η ανάγκη να ξοδέψουν την πλεονάζουσα αδρεναλίνη, απαλλασσόμενοι από το πατερναλιστικό πρότυπο. Ναι, μόνον που η πολιτική συμπεριφορά είναι ιδιότητα του πολίτη κάθε ηλικίας, απότοκη των δεδομένων της διαιρεμένης κοινωνίας. Κατάσταση που αναπαράγεται όσο η διαίρεση είναι εγγενής, κοινωνική κατάσταση είτε σου θυμίζει αυτό ό, τι θάθελες να ξεχάσεις είτε όχι. Έτσι και το νέο δεν είναι θέμα στιλ αλλά η ικανοποίηση της ανάγκης για καινούργιες απαντήσεις σε παλιά προβλήματα. Το δε φυσιολογικό εκπορεύεται αβίαστα από την συμπεριφορά της φύσης. Από τον συνδυασμό τους αναδύεται συνήθως μια εξαρτησιογόνα φρεσκάδα, ούριο αεράκι στα πανιά της (τοπικής) κοινωνίας. Κι όπως θάλεγε κι ο Αριστοφάνης στους Αχαρνείς (σ.σ. με τη μεσολάβηση του Διονύση), Οι γέροι χωριστά, οι νέοι άλλο πράμα. Όποιος τους θέλει αντάμα πληρώνει ακριβά. Πρόστιμο μια ζωή στην κλεψύδρα και στα εφετεία. Είναι μια κοροϊδία, σειρά του δικαστή! Η απλή αναλογική σ' αυτές τις εκλογές άνοιξε επιτέλους τον ασκό του Αιόλου. Όλο και κάτι καλύτερο θα βγει, μη γκρινιάζετε!