Ο Λάγιος Ντέταρι

Και μάλιστα αυτή τη φορά, επί τρία, παρακαλώ, εφόσον επελέγη αντί της λύσης του προβλήματος η διαίρεση ή κατ' άλλους ο πολλαπλασιασμός του! Ευλόγως παρατήρησε κάποιος προσεκτικός ότι η εντύπωση που μέχρι πρότινος δινόταν ήταν μια εν πάση περιπτώσει απόσταση από την πολιτική κι ένα ανάθεμα για τους πολιτικούς, γενικώς και συλλήβδην. Πως εξηγείται τώρα αυτή η εθελοντική ανταποκρίση στο κάλεσμα για ένταξη στους συνδυασμούς των τοπικών εκλογών; Οι πολίτες προσέρχονται αυτοβούλως και μάλιστα με δεδομένη την απουσία των οργανωμένων κομμάτων, όπως τουλάχιστον υπήρξαν άλλοτε, σαγηνεμένοι από το προφίλ κυρίως των επικεφαλής. Παρατηρώντας πάντως λίγο πιο προσεκτικά ίσως και να σημειώσει κανείς ότι αυτή η προθυμία εκδηλώθηκε και το '14, '15 χωρίς όμως να βεβαιωθεί στην συνέχεια από την αναμενόμενη εργώδη συνέπεια τοπικών θεσμών και συμβουλίων. Αντιθέτως μάλιστα, τη μικρή πολιτική παραγωγικότητα αντικατέστησαν η υπηρεσιακή διαχείριση, όπου και όσο, και στα δύσκολα η αναχώρηση με διάφορες επικλήσεις άλλοτε πραγματικές κι άλλοτε προσχηματικές. Εν ολίγοις το φαινόμενο της πολιτικής στράτευσης μοιάζει νάναι προϊόν στιγμιαίας οφθαλμαπάτης, που διαρκεί χάριν πολιτικού μετεικάσματος κι έτσι δίνεται η εντύπωση της συνέχειας. Αλίμονο όμως καραδοκεί ο δείκτης του αποτελέσματος, όχι μόνο σε τεχνικά έργα αλλά και σε θεσμικές συμπεριφορές, βάσει του οποίου τα φαινόμενα αμφισβητούνται. Αντ' αυτών απομένει η ανταπόκριση στο κινητήριο κάλεσμα της αναγνώρισης, που αξιοποιείται από τους διψασμένους γι' αυτήν πολίτες. Η ικανοποίηση του παρέχεται συνήθως κατόπιν καταβολής τιμήματος από το σύστημα μαζικής ενημέρωσης, δικαιώνοντας τους προθύμους. Προφανώς και αναζητείται η σχέση του φαινομένου με τη Δημοκρατία, την πολιτική και τη διοίκηση. Όμως κάθε εποχή έχει τις προτεραιότητές της, τα γούστα και την αισθητική της. Κι όσο σας έπιασε μια πρεμούρα με τη ξακουστή Μακεδονία άλλο τόσο κι εκείνος αγέρωχος φωτογράφιζε μαχητικά από το φινιστρίνι. Η Δεξιά έχει την Αριστερά που της αρμόζει.