Ενθυμούμενοι τον Γιώργο Παναγιωτακόπουλο
Γιώργος Καρύδης
06 Ιουνίου 2016
/ 17:27
Αντί άλλου σχολιασμού για τα δάκρυα κροκόδειλου που χύνουν κάποιοι αυτές τις μέρες για την ξαφνική απώλεια του ιστορικού στελέχους του ΠΑΣΟΚ Γιώργου Παναγιωτακόπουλου, αξίζει να θυμίσουμε στους αγνούς ιδεολόγους του Κινήματος όπως ο αείμνηστος Γιώργος, μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα από πρόσφατα κείμενα και ομιλίες του.
Ο Γ. Παναγιωτακόπουλος υπήρξε ο επικεφαλής της θεσμοθετημένης στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ τάσης της ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ, που διατύπωνε πάντοτε ένα λόγο γνήσια αριστερό, δημοκρατικό, σοσιαλιστικό και ριζοσπαστικό. Συχνά άσκησε οξύτατη κριτική για πολιτικές επιλογές όλων των ηγεσιών του κόμματος.
Τον Ιούλιο του 2013 αποχωρώντας από το ΠΑΣΟΚ, γράφει μεταξύ άλλων στην επιστολή του προς τον τότε Πρόεδρο του Κινήματος.
Σύντροφε Πρόεδρε,
Σύντροφοι και συναγωνιστές μου στο ΠΑΣΟΚ,
Υπάρχουν στιγμές μοναδικές για κάθε άνθρωπο. Στιγμές ανεπανάληπτες και αξεπέραστες!
Τέτοιες ήταν η 3η του Σεπτέμβρη του 1974, που οδήγησε στη στράτευσή μου στο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, η μεγάλη νίκη στις εκλογές του 1981, οι μεγάλες στιγμές των αλλαγών στην κοινωνία, που μαζί, ΠΑΣΟΚ και λαός, καταφέραμε ν΄ αλλάξουμε τη μοίρα αυτής της χώρας.
Ήμουν πάντοτε ΕΔΩ!. Απλός στρατιώτης μιας μεγάλης προσπάθειας.
Πάλεψα με όλες μου τις δυνάμεις. Συγκρούστηκα και μάτωσα, προσπαθώντας πάντοτε να υπερασπιστώ δύο απλά πράγματα:
Τις αρχές μας και τις αξίες μας που δεν μπορούν να είναι είδος προς διαπραγμάτευση και το ότι αυτό το Κίνημα μπορεί να υπάρχει και να μεγαλουργεί μόνο όταν είναι ταυτισμένο με τις ανάγκες του λαού και της κοινωνίας.
….. Έζησα την πολιτική ανάταση αλλά και την παρακμή του ΠΑΣΟΚ.
Το ΠΑΣΟΚ που ιδρύθηκε για να υπηρετεί το λαό και την πατρίδα, έγινε υπηρέτης των συμφερόντων των ξένων δανειστών και των «εκπροσώπων» τους στην Ελλάδα.
Επιμένει να στηρίζει τις πολιτικές που διαλύουν οτιδήποτε προοδευτικό έγινε σε αυτόν τον τόπο, επιμένει να στηρίζει την ανασύσταση ενός σκληρού κράτους της Δεξιάς, επιμένει να στηρίζει έναν αυταρχικό και σκληρά δεξιό Πρωθυπουργό, μόνο και μόνο νοιώθοντας ικανοποιημένο με λίγο μέλι από την εξουσία, με λίγες θέσεις στον κρατικό μηχανισμό, με τριάντα αργύρια…
Αυτό όμως δεν είναι ΠΑΣΟΚ! Είναι κάτι άλλο. Αυτό το μεταλλαγμένο προϊόν, μπορεί να είναι χρήσιμο για όσους κινούν τα νήματα ενός πολιτικού συστήματος «μαριονέτα», δεν είναι χρήσιμο όμως για το λαό.
Φεύγω πικραμένος και απογοητευμένος γιατί μικροί και ανίκανοι πολιτικοί, άθλια «περιβάλλοντα» και υποτελείς «αυλές», ξεριζώνουν την ιστορία μας, βιάζουν τα όνειρά μας, καταστρέφουν τις ελπίδες του λαού μας.
Είναι μια δύσκολη μέρα και μια ακόμη πιο δύσκολη απόφαση.
Πώς να κόψεις τη ζωή σου, πώς να πεις «αντίο» σε αυτό που αγάπησες, που πίστεψες, που υπηρέτησες;
Μένω απλός υποστηρικτής των αξιών μας, της Εθνικής Ανεξαρτησίας, της Λαϊκής Κυριαρχίας, της Κοινωνικής Απελευθέρωσης, μιας άλλης κοινωνίας ισότητας, δικαιοσύνης και αλληλεγγύης.
Δεν προσχωρώ και δεν πρόκειται να ταχθώ πουθενά.
Θα είμαι όμως ξανά έτοιμος να προσφέρω κάθε μου δύναμη, σε κάθε προσπάθεια ανατροπής της σημερινής κατάντιας, σε κάθε σοβαρή προσπάθεια ανασύστασης της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης.
Και ελπίζω ότι δεν θα αργήσει αυτή η μέρα.
Έτσι στις 20 Φλεβάρη 2016 σε ομιλία του για την ανασύνταξη της Κεντροαριστεράς, αφού σκιαγράφησε την υπάρχουσα κατάσταση έδωσε τις κατευθύνσεις για την επιτυχία του εγχειρήματος:
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Σας ευχαριστώ για τη σημερινή σας παρουσία. Είναι μια ακόμη απόδειξη ότι μας ενώνει - πέρα από τα άλλα - η αγωνία για το μέλλον της πατρίδας και του λαού μας. Υπάρχει όμως και η αδήριτη αναγκαιότητα να απαντήσουμε πολιτικά αλλά και πρακτικά πλέον στο μεγάλο ερώτημα που μας βασανίζει πιστεύω όλες και όλους:
Τι κάνουμε; Τι μπορούμε να κάνουμε; Ποιες πρωτοβουλίες πρέπει να πάρουμε; Πως μπορεί να συγκροτηθεί από τις στάχτες της η προοδευτική παράταξη; Με ποιους και γιατί…
Οι μνημονιακές πολιτικές, η σύγκρουση με την κοινωνία, η επικράτηση του λαϊκισμού, η αδυναμία συγκροτημένης πολιτικής προοδευτικής διεξόδου, η ταύτιση σε κυβερνητικό επίπεδο με τη Νέα Δημοκρατία, η διάλυση κάθε συνεκτικού πολιτικού δεσμού και η επικράτηση συντηρητικών λογικών και πρακτικών οδήγησαν στη διάλυση του ΠΑΣΟΚ. Ο πυλώνας της πολιτικής ισορροπίας και ο βασικός εκφραστής της προόδου στη χώρα έπαψε στην ουσία να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο.
Η ανασυγκρότηση ενός καθημαγμένου χώρου απαιτεί και μεγάλη προσπάθεια και καθαρές συμφωνίες.
Όχι μεταξύ στελεχών ή αυτοπροσδιορισμένων στελεχών, όχι μεταξύ σωτήρων και αυθεντιών, όχι μεταξύ μηχανισμών και υποτιθέμενων βαρονιών, αλλά καθαρή συμφωνία πρώτα απ’ όλα με την ίδια την κοινωνία. Γιατί από εκεί θα πρέπει να ξεκινήσει κάθε προσπάθεια κι εκεί να καταλήξει. Κάθε άλλη επιλογή που θα ξεκινά από την ανάγκη να διατηρηθούν ισορροπίες και κεκτημένα, να επιβληθούν με κάθε είδους μηχανισμούς πρόσωπα και λογικές, να οργανωθούν νέοι μηχανισμοί, να επιβιώσουν παλιές αποτυχημένες πρακτικές, να οργανώσει η «κορυφή» τα νέα δεδομένα είναι καταδικασμένη σε αποτυχία.
Η νέα προσπάθεια θέλει νέους ανθρώπους, και υπάρχουν, νέους φορείς ιδεών, και υπάρχουν, νέες αντιλήψεις και υπάρχουν, έξω από κομματικούς σωλήνες και συμφωνίες κορυφής. Υπάρχουν στην κοινωνία και στις διεργασίες της.
Όσο χρήσιμη και αναγκαία είναι η πολιτική εμπειρία και οι δυνατότητες του καθένα τόσο χρήσιμο και αναγκαίο είναι να αντιληφθούν όλοι ότι ο κύκλος της πολιτικής παρουσίας κλείνει, ότι η πολιτική δεν είναι επάγγελμα αλλά προσφορά, ότι η χρησιμότητα του καθένα κρίνεται καθημερινά και στην πράξη.
Κεντροαριστερά χωρίς πραγματικά προοδευτικό πρόσημο δεν υπάρχει.
Προοδευτική παράταξη που συγκυβερνά με τους εκπροσώπους της συντήρησης δεν υπάρχει.
Και αυτό δεν είναι διαπραγματεύσιμο.
Δεν μπορούμε να ανεχτούμε άλλο την προσβολή των οραμάτων μας και την απαξίωση μιας ολόκληρης πολιτικής πορείας πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας.
Και πρέπει να το κάνουμε τώρα!
Για την αντιγραφή
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΥΔΗΣ
