Μικρή διακοπή για διαφημίσεις και σε λίγο πάλι χαζοί
Editorial
12 Φεβρουαρίου 2019
/ 08:28
Στην αναζήτηση δημοφιλών υποψηφίων και επικοινωνιακής φλυαρίας, προστίθενται με ραγδαίο ρυθμό και τρόπο, οι τοξικές αντιπαραθέσεις.
Το φαινόμενο δεν είναι τοπικό, απλώς η τοπική σκηνή είναι πολύ προχωρημένη στο άθλημα της διαπλοκής παιδιόθεν. Η προβολή των υποψηφιοτήτων γίνεται μετάλλαξη του ΜΜΕ σε Γραφείο Τύπου, γεγονός που προκαλεί την οργή των αντιθέτων. Εντέλει τον εμφύλιο ανάμεσα σε ΜΜΕ μεταξύ τους όσο και ανάμεσα στους επίδοξους υποψηφίους, βουλιάζοντας ακόμα περισσότερο στην ανυποληψία το σύστημα μαζικής επικοινωνίας και ενημέρωσης.
Πρώτο θύμα αυτής της μεθόδου, η ουσία και η αισθητική του δημοσίου λόγου, πολιτικού και δημοσιογραφικού, όπου η εντυπωσιοθηρία κατισχύει κάθε άλλης επιδίωξης. Ο συσχετισμός επαφίεται σε πληθυσμιακές ομάδες με όρους οπαδικών θυρών και μέσω αυτής της προβολής επιδιώκεται η επικράτηση και η τελική νίκη.
Είναι αυτονόητο ότι σε μια τέτοια ατμόσφαιρα, η πολιτική αντιπαράθεση παρέλκει, όπως και τα επιχειρήματα. Πολύ δε περισσότερο η συνεργασία και το συμπληρωματικό των θέσεων και των δεξιοτήτων, που ο νομοθέτης έδειξε να επιθυμεί.
Οι αδράνειες περί των συμπεριφορών τον ξεπερνούν. Κι αυτό δεν αποδίδεται, σώνει και καλά και σε κάθε περίπτωση, στην σφοδρότητα των συγκρουόμενων συμφερόντων. Είναι απόδειξη πολιτικού αυτισμού, που για τους περισσότερους πρωταγωνιστές του, κραδαίνεται ως πολιτική δεξιότητα, αποκύημα εμπειρίας και γι' αυτό βαθιάς γνώσης. Όλα τα άλλα εξοβελίζονται στο πυρ το εξώτερον, τάχα μου ως ηττοπαθείς τακτικές, ρομαντικών μπορεί και αφελών άλλων! Αυτά τούτα τα προβλήματα, στο όνομα της λύσης των οποίων γίνεται όλος ο καυγάς, μετατίθενται στην επομένη των εκλογών συμφώνως προς την παράδοση. Ενισχύεται έτσι το πρόταγμα, λυθούν δεν λυθούν τα ζητήματα, αρκεί να βγει ο δικός μας. Συνθήκη που την πληρώνουμε πανάκριβα, χρόνια τώρα, αλλά στην συνείδησή μας ταυτίζεται με την ιδιότητα του ψηφοφόρου ελάσσονος κατηγορίας και δημοκρατικής ισχύος, στον οποίον κατά κανόνα υποχρεώνεται εντέλει ο επαγγελματίας πολιτικός.
Έτσι η πολιτική δυσφημείται καθημερινώς στα μάτια του ιδιοτύπως ιδιώτη-πολίτη, που ανακυκλώνει την ιδιοτέλεια με την αδιαφορία σ' ένα δημοκρατικά καθοδικό σπιράλ συμπεριφοράς, για το οποίο βεβαίως φταίνε οι άλλοι. Εμείς απλώς έχουμε βάσιμους λόγους να ανεχόμαστε αυτήν την κατάσταση. Είτε διότι η κοινωνία είναι άτιμη και άδικη εξορισμού είτε διότι υστεροβλέπουμε ωφελήματα σε αντάλλαγμα της ανοχής μας. Και ζήσαν αυτοί καλά και 'μεις χειρότερα!
Πρώτο θύμα αυτής της μεθόδου, η ουσία και η αισθητική του δημοσίου λόγου, πολιτικού και δημοσιογραφικού, όπου η εντυπωσιοθηρία κατισχύει κάθε άλλης επιδίωξης. Ο συσχετισμός επαφίεται σε πληθυσμιακές ομάδες με όρους οπαδικών θυρών και μέσω αυτής της προβολής επιδιώκεται η επικράτηση και η τελική νίκη.
Είναι αυτονόητο ότι σε μια τέτοια ατμόσφαιρα, η πολιτική αντιπαράθεση παρέλκει, όπως και τα επιχειρήματα. Πολύ δε περισσότερο η συνεργασία και το συμπληρωματικό των θέσεων και των δεξιοτήτων, που ο νομοθέτης έδειξε να επιθυμεί.
Οι αδράνειες περί των συμπεριφορών τον ξεπερνούν. Κι αυτό δεν αποδίδεται, σώνει και καλά και σε κάθε περίπτωση, στην σφοδρότητα των συγκρουόμενων συμφερόντων. Είναι απόδειξη πολιτικού αυτισμού, που για τους περισσότερους πρωταγωνιστές του, κραδαίνεται ως πολιτική δεξιότητα, αποκύημα εμπειρίας και γι' αυτό βαθιάς γνώσης. Όλα τα άλλα εξοβελίζονται στο πυρ το εξώτερον, τάχα μου ως ηττοπαθείς τακτικές, ρομαντικών μπορεί και αφελών άλλων! Αυτά τούτα τα προβλήματα, στο όνομα της λύσης των οποίων γίνεται όλος ο καυγάς, μετατίθενται στην επομένη των εκλογών συμφώνως προς την παράδοση. Ενισχύεται έτσι το πρόταγμα, λυθούν δεν λυθούν τα ζητήματα, αρκεί να βγει ο δικός μας. Συνθήκη που την πληρώνουμε πανάκριβα, χρόνια τώρα, αλλά στην συνείδησή μας ταυτίζεται με την ιδιότητα του ψηφοφόρου ελάσσονος κατηγορίας και δημοκρατικής ισχύος, στον οποίον κατά κανόνα υποχρεώνεται εντέλει ο επαγγελματίας πολιτικός.
Έτσι η πολιτική δυσφημείται καθημερινώς στα μάτια του ιδιοτύπως ιδιώτη-πολίτη, που ανακυκλώνει την ιδιοτέλεια με την αδιαφορία σ' ένα δημοκρατικά καθοδικό σπιράλ συμπεριφοράς, για το οποίο βεβαίως φταίνε οι άλλοι. Εμείς απλώς έχουμε βάσιμους λόγους να ανεχόμαστε αυτήν την κατάσταση. Είτε διότι η κοινωνία είναι άτιμη και άδικη εξορισμού είτε διότι υστεροβλέπουμε ωφελήματα σε αντάλλαγμα της ανοχής μας. Και ζήσαν αυτοί καλά και 'μεις χειρότερα!
